De afgelopen week sloeg de eerste nachtvorst toe (hier tot – 3C), en samen met de nodige hoeveelheid regen leverde dat heel wat wazige beelden op. De katten kan ik goed uit elkaar houden, maar de vossen, die toch al regelmatig van kleur veranderen, zijn in de mist moeilijk te onderscheiden. Einstein wordt iets donkerder nu en ...

Het menselijk leven bestaat uit diverse hoofdstukken: hoe langer je leeft hoe meer het er worden. Sommige overlappen elkaar, andere sluit je af en soms ben je de sleutel een beetje kwijt. Maar dan kwam ChrisRik en gooide met haar prachtige serie over Ceylon weer een deur open - naar herinneringen die al heel diep weggezakt waren...

"Ik was net helemaal achter in mijn eigen wildernis: stralende zon en rond de 20 graden - bij de oude vlierstruiken en de dichte braamstruiken, waar in de lente veel vogels broeden. Dan kom ik daar niet, om ze niet te storen. Nu wel, en dat heb ik dan ook met krassen op mijn benen moeten bekopen. Eigenlijk moet je daar met een m...

Een vorige keer schreef ik al over de onverwachte wijnoogst in opkomst, en nu de gouden oktobermaand aangebroken was ben ik vrijdag, bij stralende herfstzon, toch maar weer naar mijn eerste en enige druivenstok gaan kijken. Bovendien was het ook tijd voor de eerste appels en peren. De sterappelboom had precies 5 kleine appeltjes...

Ik had het Chris al beloofd: een verhaal van zo'n 40 jaar geleden uit Colombo, de hoofdstad van het mooie Sri Lanka. Het was één van een hele reeks ontmoetingen met slangen die ik in mijn leven gehad heb: adders hier op de Nederlandse heide, een copperhead in Amerika, een zwarte cobra in de onderaardse gangen van het eiland Se...

Dit schreef ik in mijn vorige aflevering in een reactie: Er is trouwens nog iets anders waar ik verbaasd over ben. Een van de poezen (de kleinere, hier ook weleens genoemd: Tijger number two) wil vriendjes met mij worden. Ze heeft nu de gewoonte om op een drafje op mij af te rennen als ik in de tuin kom, kopjes te geven en om mi...

Wilde dieren: ze zijn niet van jou, maar je houdt wel van hen. Je observeert ze nacht voor nacht via camerabeelden, je ziet ze opgroeien en, als het hun tijd is, weer verdwijnen. Dat is de natuur, die volgt haar eigen regels. Daar heb je geen zeggenschap over, je bent in wezen niet meer dan een toeschouwer. Vorig jaar had ik hie...

La cuvee de la maison sept feuilles – nee, dat zal er wel niet van komen. Met slechts één (inmiddels wat uit de kluiten gewassen) stammetje red je dat niet, en al helemaal niet als je ziet wie er nu al interesse in de bessen toont. Nee, niet de vos, want zo hoog hangen de druiven niet eens. Wél de wilde bijen en de merels, ...

Met de jonge vossen is het dit jaar niet veel geworden – tenminste voor zover ik het heb kunnen volgen. Behalve enkele flitsen in juli heb ik niets van het family life meegekregen. Vreemd genoeg heb ik ook Fokje (de moervos) in de laatste weken niet meer gezien. Einstein is er nog wél regelmatig, en er is een jong mannetje ve...