Ik doe het hoogst zelden, twee artikelen op twee opeenvolgende dagen. Maar belofte maakt schuld: ik heb de walnotendief op de foto. Nadat ik de camera dichter bij de bewuste muur geplaatst had (het is een vrij wankele toestand, om eerlijk te zijn) was het vanmorgen meteen raak: in flagranti (op heterdaad dus) betrapt. Maar ik za...

Ik geloof het nog niet. Ook al lijkt het er nu op dat het lente wordt: ik vrees dat wij nog een gevoelige na-tik krijgen, net als in de vorige jaren. De wind hoeft alleen maar weer naar het Oosten te draaien – in Siberië is het nog steeds bitter koud. Ik hoop dan maar dat de vorst niet weer zo toeslaat dat de natuur, inclusie...

Ter leering ende vermaeck... Vijf jaar geleden had ik net mazzel: toen mijn rijbewijs verliep (altijd elke vijf jaar!) werd net op de valreep de wet gewijzigd: vanaf eind 2014 bleef je rijbewijs geldig tot je vijfenzeventigste, en iedereen die geen brokken gemaakt had (of op andere wijze in problemen beland was) hoefde niet stee...

Het was weer een wit wereldje vanmorgen - een mooi moment om de camera te pakken en door de tuin te lopen. Helaas waren de nachtelijke sporen al weer vervaagd – zo kom ik er nooit achter waar de vossen vandaan komen en waar de katten schuilen – terwijl ik heel goed het spoor van een vos en van een kat weet te onderscheiden. ...

Het was me het nachtje wel… Gelukkig lag de politiek te slapen (zoals meestal, tenzij er wat te stoken valt). Ik zal u dus niet te lang lastig vallen met mijn grieven over de gristelijke partijen die, nu de verkiezingen naderen, een nieuw actieveld ontdekt hebben: de zielige kinderen van asielzoekers uit veilige landen. Ze spe...

Het is weer zover: de winter komt er aan. Voor mijn gevoel schuiven de jaargetijden steeds verder op: de echte vorst komt pas opdagen in de periode die vroeger het begin van de lente was. In mijn jeugd begon de winter altijd rond de tijd van Sinterklaas en duurde dan tot begin maart, tegenwoordig bloeien in januari de hazelaars ...

De eerste week van 2019 zit er bijna weer op, en het is meer dan een maand geleden dat ik voor het laatst een artikel schreef, ondanks alle aanmaningen die ik op mijn homepage ontving dat mijn fans nu al zooo lang op een nieuw artikel zaten te wachten. Nee, ik laat me niet opjagen: mijn winterslaap is mij dierbaar. Bovendien vie...

Vandaag ben ik toch nog eens met de camera door de tuin gelopen: eigenlijk alleen maar om mijn laatste bloeiende roos te fotograferen. Die heeft zowaar enkele nachten met vorst overleefd, maar ik vrees dat het spoedig afgelopen zal zijn. De vossen hebben zich nu al weer drie nachten niet meer vertoond, de katten (de dikzak en de...

De laatste twee nachten was hier al vorst aan de grond – dat kan ik zien op de camerabeelden die feilloos de temperatuur bijhouden. Desondanks komen de kleine egels nog elke nacht eten: de honger drijft ze uit hun schuilplaatsen. Dan lopen ze bij – 4.0 C met hun kleine voetjes over de koude grond. Wat zou ik toch kunnen doen...