In de late herfst en de wintermaanden moet je de dagen met zon koesteren vind ik. Daarbij levert een zonnige dag vaak ook in die koude tijd van het jaar fraaie plaatjes op. Dus is het voor mij een vast gegeven om met zonnig weer altijd op stap te gaan met de camera en een scherpe blik. Vandaag - 10 december - was het weer zo'n uitgesproken dag om een paar leuke momenten in de natuur vast te leggen. Dat begon eigenlijk al met mijn rit door het Brabantse land toen ik opeens een vogel op een lantaarnpaal zag zitten. Bij nadere bestudering bleek het een duidelijk kleumende ooievaar te zijn. Ik zette de auto aan de kant, stapte uit en maakte onderstaande foto van het dier waarbij ik mij gevoeglijk afvroeg waarom deze ooievaar de reis naar het warme zuiden van Europa niet zou hebben gemaakt. Maar toen ik mijn vraag bij thuiskomst aan een buurman - een echte vogelkenner - voorlegde, vertelde de man mij dat er altijd en deel van de jongste generatie ooievaars om hem onbekende reden, de lange tocht naar het zuiden niet aanvaart.
Het was weliswaar een redelijk zonnige maar ook koude dag vond ik. Temperatuur maar net boven het vriespunt. Rond de namiddag trokken vanuit het westen wolkenvelden over waarachter de zon af en toe verdween. Het leverde voor een attente fotograaf enkele leuke beeldmomenten op met de zon als lichtend middelpunt.
Deze foto maakte ik rond half vier. De zon verdween toen reeds met regelmaat achter dikke onderbroken wolkenlagen
Gelukkig was er nog voldoende licht om deze geopende paddenstoel op foto vast te leggen. Een der laatsten van dit jaar. Want gedurende mijn wandeling kwam ik er verder nog slechts een tegen, terwijl ik er de afgelopen week nog verschillende aantrof.
De hemel betrok steeds meer. Tussen de bomen kon ik in de verte de zon nog af en toe waarnemen. Nevel begon voorzichtig het landschap te omhullen.
Maar opeens liet de purperen bol zich weer even in volle glorie bewonderen alvorens na enkele minuten weer te verdwijnen.
Het schouwspel wat zich hoog in de lucht aan mijn ogen en camera voltrok was een boeiend gebeuren. Vooral ook omdat de wolkenmassa zich grillig en vrij snel vormde onder invloed van een kennelijk krachtige stroming hoog in de lucht.
Op een plek langs een bospad trof ik nog een merkwaardige paddenstoel aan. Heel apart vond ik. Bij nadere bestudering bleek het een reeds opengespannen en op zijn retour zijnde zwavelkop te zijn. Maar met een beetje fantasie zou je zomaar denken dat er een gebakken kippenei tussen de brandnetels lag, vind u als lezers ook niet?
Bij mijn auto teruggekomen liet de zon zich nog eenmaal zien. Vanachter een nagenoeg gesloten wolkendek verscheen hij nog een paar seconden met het kennelijk doel mij de gelegenheid te geven een laatste foto te maken alvorens huiswaarts te rijden...
© Leonardo.
© Eigen foto's
Door Leonardo aanbevolen
Gerelateerde artikelen
Notes (202)
Reacties (10)
Ik weet goed dat er een lockdown is.
Mooie foto's, vooral nr. 5, met dat inmiddels kale bos.
En ik heb natuurlijk te doen met die kleumende jonge ooievaar. Ik hoop dat hij bijgevoerd wordt als de sloten bevriezen.