Soms lopen de gemoederen hoog op, is ook wel logisch als je continu binnen moet zitten met opgroeiende jeugd. Al hoewel je niet echt last heb van ze, want ze zitten de hele dag op de X-box spelletjes te spelen, moet je maar zin in hebben. Toch kunnen kleine irritaties hoog oplopen. Mijn eigen kinderen zijn volwassen, maar het valt niet mee, ze zijn geconfronteerd met ontslag door het coronavirus en krijg dan je leven maar weer op de rit.
Gelukkig hebben ze mij als uitlaatklep en moet ik vaker bij springen. Mijn zoon ziet het even niet zitten, hij doet zijn best, kookt, wast poetst en oudste zoonlief van mijn zoon is ontevreden, maar werkt dus ook niet. Tja goede raad is maar een daalder waard, hij verwent zijn kinderen en staat altijd voor hen klaar. Net als ik , hun oma, maar meestal voor het geld. En dat geld is volgens mij het grootste kwaad om kinderen te verwennen, want ze willen steeds meer en zijn daar niet echt dankbaar om. Gelukkig keert het tij en kunnen ze weer naar buiten en naar school, met hun vrienden samenzijn.
Dus in plaats van mijn kleinkinderen te verwennen, heb ik mijn eigen zoon weer eens in het zonnetje gezet, voelt echt goed. Straks weer naar mijn man in het verzorgingstehuis allerlei lekkers brengen. Hij mag niet naar buiten en ik niet naar binnen, Dus communiceren we met een microfoon, hij binnen en ik buiten voor het raam. Misschien op 25 mei versoepelen ze de regels en mag ik weer op bezoek.
Reacties (8)
Gelukkig zijn er al wat versoepelingen. Vanaf deze week mogen de bewoners van het verzorgingstehuis één persoon ontmoeten. Het moet steeds dezelfde zijn.
Het moet ook lastig zijn voor jou.
Sterkte
Wat een armoedige relatie, als je alleen maar gezien wordt als een open portemonnee. Ik weet ook van anderen dat kleinkinderen alleen maar naar oma toe willen als dat extra zakgeld oplevert.
Op die manier kweek je ijskoude opportunisten, en zeker geen levenslange band.
Ik was gek op mijn grootmoeder, maar alleen omdat ik zoveel van haar kon leren. Ook over haar rijke jeugd, en haar armoede na het einde van de oorlog. Maar vooral over de natuur. Van haar heb ik meer opgestoken dan op school, en ik ben haar nog steeds dankbaar daarvoor...