Onverwachte ontmoeting bij een uitdrogende bosvijver.
De bewuste karper uit dit onderstaande relaas. De witte vlekken op foto zijn vermoedelijk bloempluisjes.
Het zal je maar gebeuren. Loop ik met de honden door het bos op ons eigen erf richting de rivier en gaan te twee bewakers opeens bij een half uitgedroogde poel nabij de rivier, zomaar tegen het water staan blaffen...
Nogal vreemd nietwaar...
Maar toen ik ook bij die vijver arriveerde zag ik tot mijn verbazing een grote karper voor zijn leven vechten. Het dier is vermoedelijk bij hoog water van de rivier, middels een brede doch ondiepe sloot, in die vijver terecht gekomen. Maar met de aanhoudende verdroging in deze zonnige streek, verdampt het water vrij rap en ligt die vijver vermoedelijk met enkele weken droog. Nu stond er op sommige plekken nog hooguit dertig centimeter water. De bodem was voorzien van veel opkomende waterplanten, zoals waterpest en veel riet en gele lissen.
Na even naar de worstelende karper te hebben staan staren, besloot ik naar de rivier te lopen. Daar staat nog voldoende water in, doch de rivier staat niet meer hoog genoeg om de vijver van vers water te voorzien. De karper kon derhalve niet naar de rivier terug.
De kleine zwarte stipjes op deze foto zijn dikkopjes.
Uiteindelijk heb ik mijn kleding uitgedaan waarna ik de rivier ben overgestoken naar de andere oever. Daar stond iemand te hengelen. Ik mocht, na mijn verhaal te hebben gedaan aan de schaterende hengelaar, zijn schepnet lenen om de in de vijver in nood zittende karper te redden van een triest eindigend leven. Maar het vangen van dat dier viel nog niet mee. Pas na een goede tien minuten door de prut te hebben gelopen kreeg ik de zielepiet te pakken toen hij of was het toch een zij, zich vast zwom op de bodem. Het was een flinke, vijftig centimeter lang vrouwtje van zeker zeven - acht kilo. Vermoedelijk heeft het dier eitjes afgezet in die poel toen het oeverwater de poel nog kon bereiken. Maar om kort tegaan: Ik heb de prachtige vis weer in zijn natuurlijke omstandigheden weten terug te zetten. Alleen bedankte het beest me niet. Want met twee ferme slagen van de staart schoot de vis bij me weg naar dieper water...
Leonardo
@ Eigen foto's
Door Leonardo aanbevolen
Gerelateerde artikelen
Notes (202)
Reacties (12)
Het zal je toch een heel warm gevoel hebben gegeven als het dier weer in dieper water was.
En ja, wie weet komt 'ze' later nog eens langs ?
Een ander had haar misschien wel laten stikken en haar thuis gefileerd en opgegeten.
Hoe wist je trouwens dat het een vrouwtje was?
Vrouwtjes karpers hebben een wat meer uitgezakte buik en een smalle witte streep op de buik. Dat hebben de mannen niet. Tenzij het oudere vissen zijn. Dan hebben ook de mannen een uitgezakt lijf. Maar die smalle witte streep ontbreekt altijd bij de mannen. Ik kon dat overigens pas zien toen ze in het schepnet lag.
Ik weet niet veel van vissen, maar ze was zeker blij dat je haar gered hebt. Wie weet kom je haar nog eens tegen? Volgend jaar in dezelfde vijver?
Mooi verhaal!