In het zonnetje en in een buitentemperatuur van 19 (!) graden reed ik vanmiddag opnieuw naar een bos. Er waren opvallend minder paddenstoelen te zien dit keer maar wat een kleurenpracht kreeg ik onder ogen.
Ik zag het schattigste peutertje: huppelend achter mama en papa, gekleed in een typisch herfstkleedje - met veel interesse voor mijn camera. Alweer veel wandelaars met hun trouwe viervoeters waren er: van kleine keffertjes tot uit de kluiten gewassen herders. Jammer genoeg zag een koppeltje geen probleem in hun Franse Bulldog mee te sleuren terwijl hij of zij duidelijk niet meer kon - het gehijg was niet echt prettig om te zien en horen.
De grond is bezaaid met afgevallen, verkleurde bladeren. Er is nog opvallend veel groen te zien terwijl andere bomen al bijna helemaal kaal zijn. De kleuren zijn schitterend, de geuren zijn schitterend en het gevoel van rust is schitterend.
De vele plassen en beken zijn een soort kleurboek geworden. Bruin, geel, rood, groen... wat een spektakel.
Ik kwam ook een paar jonge meisjes tegen die (hou je vast) aan het fotograferen waren... niet eens zichzelf maar de prachtige kleuren op de grond, aan de bomen en in de lucht. Mooi om zien was dat.
De bedoeling was om deze avond opnieuw de openhaard aan te steken maar ik vind het te warm... straks gezellig in de zetel met een dekentje over me zal volstaan.
Moe maar voldaan... zo kan ik m'n gevoel het best omschrijven. De energie die je krijgt in de bossen is onbeschrijflijk. Alweer heb ik geen bosbewoner kunnen spotten op mijn uitstapjes - in de tuin liepen ze deze week bijna uitsluitend vanachter in ons bos rond. Ik had het eerst niet door - ik was met onze jack op m'n arm (baby's en mama's nietwaar) door het keukenraam aan het kijken. Het woord 'vogeltjes' kent ze ook (onze herder trouwens ook) - dan weet ze dat ze haar jachtinstinct kan opbergen. Maar terwijl ik tegen haar zei 'het zijn maar vogeltjes, meisje' zag ik ineens een roodbruine staart over de grond razen. Wijselijk heb ik haar dan maar op de vloer gezet. Mijn camera had ik snel bij de hand - nu weet ik niet hoeveel noten of pindakaas de bewuste kleine tuinkabouter had opgevreten maar er zat nogal veel ritme in. Op een gegeven moment leek het zelfs alsof hij met zijn kont omhoog en kopje omlaag de laag bladeren verder aan het duwen was. Ik kon er dus geen deftige foto van nemen.
Ik genoot vandaag zelfs van het zicht van de chrysant op één van de terrastafels. Kan het nog meliger, vraag ik me af? Een zoveelste herhaling van me: dit is (voor mij) het mooiste seizoen en een heerlijke voorloper naar de voor mij mooiste periode van het jaar. Nog een gezellige zaterdagavond!
Door Ktje aanbevolen
Gerelateerde artikelen
Notes (505)
Reacties (16)
Wat fijn om te zien dat jonge meisjes oog hebben voor het moois dat de natuur ons schenkt. De herfstkleuren zijn waarschijnlijk de meest gefotografeerde. Er zijn zoveel variaties.
Ik was vorige mee met de klas van Ute (boswandeling) - heerlijk was dat. En zo goed dat de juf heen wees op al het mooie rondom ons.
Dikke pluim voor jouw fototalent. Ik kan er geen 'beste' uithalen. Ze bekoren me allemaal.
Het 'geheimzinnig' tunneltje dat Willemij...
Geen kaboutertjes gezien maar dit zou zo'n geweldig verhaal zijn voor peuters en kleuters - hun fantasie en 'geloof' vind ik zo leuk. Merci!
En Bernt (5 jaar) had een gat gevonden in een boom. Wij MOESTEN alles inspecteren of daar een kaboutertje woonde of gewoond had.
Zo zie je maar ...opa en oma leven vaak mee in die mooie kinderwereld :-)
Perfecte uitleg van wat herfst in de natuur is.
Die energie, dat ken ik ... loop dagelijks en soms 's nachts door de bossen en je doet dan zoveel energie op ... pure energie, geen energie door inspanning.
Het zijn weer pareltjes en ik ga voor de twee goudbruine bladeren, Vooral niet vragen naar het waarom, maar dat v...
Dank!