Als het regent verschijnen de vissen, de gangster sheriff 19
'Als je in Zuid Spanje woont, wordt je vanzelf razend populair bij de mensen die in het hoge Noorden wonen en er even tussen uit willen. In de zomer komen je vrienden en je oud collega's graag langs, sommigen komen écht voor jou, maar de meeste komen om het druilerige weer te ontsnappen uit de Noordelijke landen. Buiten het haast tropische weer en de vriendelijke gastvrije bevolking, is er ook een hoop te doen. Granada met het Alhambra, het oude bolwerk en paleizen complex, met haar culturele pracht uit het jaar 800, ligt om de hoek, zo'n 100 kilometer bij ons vandaan en als je van skiën houdt dan hebben we de 'Siera Nevada,' die hoog zijn, erg hoog en daarom ook de' besneeuwde bergen' heten. Je kunt er tot maart wintersporten op de hoogvlaktes, dan pak je de auto en kun je binnen een uur op het strand van de zon genieten en barbequen.
Tussen ons dorp en Almeria hoofdstad ligt het Hollywood achtige decor dorp 'Mini Hollywood'. Hier werden de spaghetti Westerns geschoten met Clint Eastwood in de hoofdrol. Mini Hollywood ligt in Tabernas, de enige Europese woestijn en dat op maar 3 kwartier rijden van mijn boerderij. Producenten kwamen er snel achter dat de 'set' kosten in Spanje stukken lager liggen dan in Amerika, dus bouwden zij een cowboy stadje na, compleet met een saloon en de begraafplaats 'boot hill'.
'Nu is het een bezienswaardigheid geworden, met een open dierentuin en spektakelshows. kinderen vinden het leuk en een bezoek aan Mini Hollywood is dagvullend. Een stukje oud Amerika verhuisd naar Andalucia
Zo heb ik een geadopteerd neefje, Dyon en bij tijd en wijle komt hij met zijn moeder en of ome David langs. Ome San en het neefje zijn wereld vrienden.
Dyon heeft een scherp analytisch vermogen. Samen rijden zij motor en winnen elke voetbalwedstrijd en dat tot in de eeuwigheid.
Over vriendschappen en revolverhelden.
'San Daniel woont in een prachtig bergdorp in Andalucia. Hij heeft een oude vervallen boerderij tot een leefgenot gemaakt en bewerkt als boer het land. Zijn oogsten bestaan uit amandelen, olijven en wijn uit zijn wijngaard. Hij houdt zielsveel van zijn kinderen en is altijd blij als hij hen ziet. 'Dan, 'zo zegt hij, 'gaat zijn hart open en is hij weer even compleet.'
"Ome San Daniel vindt alles leuk, en beter nog, alles mag"; zegt Dyon de bekende revolverheld. Eigenlijk heeft hij daar wel gelijk in. Dyon en San Daniel hebben elkaar vele jaren geleden geadopteerd. Een paar keer per jaar komt Dyon op bezoek bij Ome Daniel. Samen lopen ze over de velden en samen voeren ze de beesten. Daarna gaan ze naar het dorp, dan komt echt het harde werk. Iedereen houdt van San Daniel dus er wordt veel gepraat en veel koffie gedronken. mensen komen langs en schudden zijn hand, de hele tijd, soms wordt je er moe van. Dyon weet precies wat hij will, met oom David en ome Daniel weg op de motor, met een stoere Harley ring aan de krachthand en weg Toen ik vroeg, 'en Dyon, je moeder dan, moeten we die dan hier laten' Antwoordde de snelste schutter uit Andalucia:' die bellen we wel eens.' Kijk dat zijn nog eens mannen vriendschappen!
'Ik ga ook in je race auto rijden,' kondigde Dyon aan. 'Dat doen we wel samen,' zei ik, 'dan kan je moeder ook mee en die houdt jou gewoon op schoot vast.' "Okay" zei onze macho, 'dat doen we. Wel heel snel want ik wil op school vertellen hoe eng het was'. En fin dat betekende dat ik de Stingray gereed moest maken. Ik had hem een tijd geleden gekocht om het geluid en om de vorm. Het heeft te maken met iets dat techneuten "ghost in the machine" noemen. Ik nam mij voor om de filters na te kijken, de accu aan de oplader te zetten en de olie nievaus te controleren, want een jonge held kun je niet teleurstellen.
Toen ik jong was zag ik de Stingray voor de eerste maal in mijn leven en ik zei tegen een vriend:" heb je dat gehoord, en heb je dat gezien"? Het was een type uit 1980, 2 seater, met zoveel kracht dat je het ontzag in de motor hoorde. Een typische V8, de laatste van de serie "Gas guzzlers"met een boh boh boh boh boh geluid. Ze werden later in Amerika verboden omdat ze geweldig zijn, maar niet ecologisch verantwoord. Het zijn krachtpatsers van auto´s.
Toen het redelijk goed ging en mijn lief vroeg," ben je tevreden "en ik dat ook echt was en "ja", beantwoordde, zei ze,'is er iets dat je echt zo willen?' Ik moest daar even over denken en uit oude nevelen kwam de Stingray opdoemen. boh boh boh. met zijn typische V8 geluid. Gezegend is internet, ik keek, ik zocht en ik kwam mijn mechanische droom tegen. Een Stingray uit 1980 met een 7,2 liter motor.. dus niet boh boh boh, maar. BOH BOH BOH. Daar wilde Dyon mee toeren. Mijn hart ging open, wat een goede smaak had mijn geadopteerde neefje.
Een stuur vast houden dat 500 pk leidt langs grillige wegen dat doet je hart sneller kloppen. Dus ik zei, 'Dyon, genieten is weten wat er gebeuren moet, help mij 
maar, we gaan de Stingray klaar maken.' Laat op de middag ging de accu er weer in, Sharon, zijn moeder naast mij met Dyon half staand op de vloer en halfzittend op de witte leren kuipstoel. Een paar keer flink pompen met je voet om de eerste brandstof in de holley carbarateurs te krijgen, contact, Versnelling in neutraal en pompend de motor laten kreunen en ronddraaien tot brrrrrmmm BOH BOH BOH De motor ademde en hij ademde mooi. Wat meer gas, elke keer als je dat deed schudde de wagen op zijn banden. Voet op de rem en de in de derde versnelling weg . De motor snurkte nu wel voldaan. Door de kleine straatjes in zijn eerste versnelling, dat klinkt en de echo vergeet je niet. Daarna even de grote weg op. De Stingray gaat van 1 tot 100 in 3 seconden, tot 100 is het een van de snelste auto´s die bestaat. Tenminste de oude kracht kasten. Na de jaren 80 werd het vermogen terug geschroefd naar 350 paardekrachten. 'HO', riep Dyon, 'HO, het is goed!' Hij zag er net zo opgewonden uit als ik mij voelde. Ik liet de toeren terug lopen en reed rustig terug naar de boerderij. Op mijn eigen weg aangekomen stopte ik en vroeg ik," wil jij sturen". 'Nee ome San,' zei Sharon, 'dat mag hij niet,' en Dyon zei, 'ach dat komt later wel als we samen zijn.' Ik begreep dat ik met een slim neefje te doen had, die het leven goed door had..
In het dorp kunnen de vrijgezellen niet meer slapen.
Sharon, de moeder van Dyon, is een ranke, slanke knappe blonde vrouw. In Spanje een fatale combinatie. Waar ik met mijn neefje en Sharon ook ging zitten kwamen altijd Spaanse mannen teuten. Dyon zei, 'ze komen niet voor jou he? Maar voor mama he,' ik wist het al, hij is een oude ziel. Ik zei 'ja, ook wel,' maar hij zei weer, 'ik zie hoe ze kijken.' Inderdaad die avond diende de eigenaar van een marmerfabriek zich aan om te vragen of hij een afspraak kon maken met Sharon. Nu is het weer een rechter uit ons dorp die steeds vraagt wanneer komt je neefje weer maar die eigenlijk bedoelt wanneer zien we Sharon weer. Dat is eigenlijk een heel aardige vent, maar ja wie ben ik? Ik ben maar San Daniel, de boer van onder de olijfboom en geen huwelijks makelaar. '
Het gespuis wordt herkend
'Sharon wilde met mijn lief gaan winkelen in Almeria hoofdstad. Daar doen echte mannen niet aan mee. Ik stelde voor dat we langs wat indianen en cowboys zouden gaan. 'Ken je die dan, 'vroeg hij? 'Jawel,' antwoordde ik, 'ga je mee, dan maken we broodjes we kopen wat drink yogurtjes en gaan op reis.' 'Wat kun je daar allemaal doen,' wilde Dyon weten? Als goed oud pedagoog zei ik, 'dat zie je morgen wel, maar nu op tijd slapen, anders ben je te moe om te gaan en het is leuker als we samen gaan'.
Ietsje voor Almeria ligt een cowboy stadje "mini Hollywood" dat gebruikt wordt als decor voor Amerikaanse spagetti westerns. Indertijd is daar bijvoorbeeld "the Good, the bad en the ugly" geschoten. Draai kosten hier zijn lager dan in de VS dus producers komen beter met hun budget uit.
Dyon en ik parkeerde onze bolide en we liepen het thema stadje in. Dyon kreeg meteen een grote hoed op en een pistool in zijn hand, stoer! Ik kreeg een programma in mijn hand gedrukt waar op stond dat om 15:00 een spektakel zou worden op gevoerd. Dat werd wel even wachten. Er zou een "shootout" zijn en een paardedief zou worden opgeknoopt gevolgd door een "vuurgevecht" op het centrale plein. Ik besloot om met Dyon naar de Saloon te gaan om een colaatje voor hem en een biertje voor mij te bestellen. We zaten net aan een tafeltje dicht bij een verhoogd toneel toen de drankjes gebracht werden.
Er klonken wat opgewekte tonen en een cowboy kwam naar voren lopen en zong een country western style liedje . Leuk wel, dacht ik. De saloon stroomde vol en een man ging achter een honkytonk piano zitten. Hij begon als een waanzinnige te spelen en daar kwamen Can Can girls binnen die hun benen hoog omhoog gooiden. Ze haakten armen in en ja wel je keek zo tegen hun onderbroeken aan.'
"Zo," zei Dyon, 'dit moesten we thuis maar niet vertellen.' 'Wat bedoel je,' vroeg ik in de hoop dat ik zijn kinderzieltje niet voor eeuwig had verpest? 'Nou,' zei hij, 'van de Cola, ik mag van mama nooit cola drinken.' 'Poe,' dacht ik,' daar kom ik goed van af, slim neefje heb ik.' 'Ome San heeft u dat vaker gezien,' vroeg hij, 'van die dames in hun onderbroek.'
'Ja,' zei ik, 'dat zie ik wel eens'. 'Nou', zei hij, 'wat is die eene een dikkert he?' 'Ja,' zei ik, 'maar ze legt haar benen wel in haar nek.' Hij dronk zijn cola op en zei, 'zullen we nu naar de dierentuin gaan?' Dat leek mij een voortreffelijk idee en we stonden op. We verlieten de Saloon, terwijl een aantal mensen mij misprijzende blikken toe wierpen.
We stapten uit het treintje dat door een namaak locomotief getrokken werd. de locomotief was eigenlijk een tractor die een beetje opgepimpt was. Open karretjes met heel veel bankjes, en kettingen die zorgden dat mensen in de bochten niet uit het treintje kukelden. Het eindpunt was waar de dierentuin begon en het is een prachtige dierentuin.
'Heel modern en ruim opgezet. Ik ging op een bankje zitten, met een beetje een weemoedig gevoel omdat het mij zo deed denken, aan vroeger, heel lang geleden toen mijn meiden nog klein waren en ik ook als vader alleen met hen naar Artis ging. Ook toen een rugzakje met drankjes, een appeltjes. En lekker kwaliteit tijd met mijn meiden besteden. God wat hield ik van die kinderen. Dus ik zei, 'Ok Dyon, eerst een appeltje.'
We zaten broederlijk naast elkaar, ik schilde een appeltje en hij keek ondertussen om zich heen.' Hey Ome San kijk daar eens' zei Dyon en wees naar een Bizon die zich oprichtte een paar stappen deed en aan de grond snufte. 'Jee wat is die groot.' De Bizon tilde zijn staart op liet een wind en fletshjte toen een enorme hoeveel poep naar buiten. Zo echt van FLETSJ. 'Oh,' riep Dyon, 'die mag niet in mijn tuin', en ik dacht weer wat zijn kinderen toch pragmatisch. Na ongeveer elk beest twee keer gezien te hebben werd het bijna tijd voor het spektakel. In het treintje terug besloot ik om alvast wat te vertellen over paardedieven en wat daarmee gebeurde, vroeger.
De boevenharses
We zaten op een bankje naast het centrale plein en bij tijd en wijle kwam een woepiende indiaan langs op een paard, of twee ongeschoren figuren die op paarden de hoek om kwamen stuiven, grote stofwolken opwerpende. Ze schoten daarbij in de lucht. Dit alles om de tijd voor de echte voorstelling te bekorten en de spanning voor de jeugdige cowboys en girls te doen stijgen.
De Sheriff kwam uit zijn kantoortje lopen en stak theatraal met afgemeten passen, een beetje wijdbeens, het plein over onze richting. Een grote ster schitterde op zijn borst. Twee ruige figuren met lange jassen en ongunstige ongeschoren tronies slopen langszaam zijn richting op. Zijn assistent Sheriff liep op hem af van de andere kant.'
' Ik dacht, leerzaam moment, even Dyon hier meer in betrekken. 'Goh Dyon,' vroeg ik, 'wie zijn de boeven?' Zonder twijfel wees hij meteen de sheriff aan.' Dat is er een, dat weet ik zeker,' zei hij.' Oh, waarom denk je dat,' wilde ik weten? Hij heeft een boevekop zei Dyon die andere zien er veel liever uit. Ik keek en zag dat hij gelijk had. De sheriff had een ongure stiekume harses. daar hielp zijn ster niet aan en zijn nette pak ook niet. Een verkeerde keus van de producer.
Een van de twee mannen met het lieve gezicht "riep deze stad is te klein voor ons beiden, sheriff", hij schoot daarbij de hulp sheriff in de rug. 'Dat had ik niet verwacht,' zei Dyon. De Sheriff draaide zich om, trok razendsnel zijn pistolen en schoot van uit de heup de twee mannen neer. Ze vielen kronkelend van pijn neer. 'Ik wist het,' zei Dyon 'die man deugt niet, kijk ome Daniel hij heeft er net twee doodgemaakt.' Daar zit veel logica in moest ik toegeven. Nadat ook een paardedief opgeknoopt was en de kruitdamp opgeklaard was rende Dyon het plein op. Hij had gezien wat de rest nog niet gezien had. Hij viste hier en daar uit het zand de lege koperen hulsen van de losse flodders op. 'Kogels,' riep hij opgewonden, 'die gaan mee naar school.'
Wat een scherp onderscheidings vermogen hebben kinderen, nog met een levende onderzoekende geest. Wat jammer dat vele jaren onderwijs daar zo vaak verandering in brengt. Het is het spreken vanuit twee waarheden. Een is je echte waarheid die je zelf vaststelt en de andere waarheden worden je opgelegd en zonder dat je het bewust bent, wordt dat ook een deel van je.
Wees een Dyon, raak je eigen waarheid nooit kwijt. Als Dyon weer komt is hij weer wat ouder en er komt een tijd dat hij met Ome Dave en mij naar de peña gaat en daar zie ik nu al naar uit.'
San Daniel 2019
Best verkochte boeken in leestips
for more info concerning San Daniel press the following link/ voor meer info betreffende San Daniel druk op de link a.u.b.:landingspage-san-daniel
en
Nederlandse auteurs page van San Daniel in Hebban
and the page of Dutch authors in Hebban
Author's pages:
Amazon author’s page San Daniel
Deel dit artikel aub! / share this information please!
Vriendelijke groet en God Bless, kind regards and God Bless!
Reacties (2)