Dan kun je beter zwijgen? Waarschijnlijk is dat in vele situaties de eind conclusie. Je vind duidelijk geen aansluiting, woorden lijken zinloos in de ruimte te verdwijnen. Of je woorden slik je vroegtijdig in en vervolgens doe je er het zwijgen toe. Je bedoelingen komen niet over. Een woord uit je zin kan worden opgepikt door iemand die er vervolgens mee aan de haal gaat. Het gesprek krijgt een wending waarin je merkt dat er totaal geen aansluiting is.
De energie die het kost om contact te zoeken op het niveau waarin je aansluiting dacht te vinden, raakt uitgeput. Overschakelen naar dat wat die ander zegt en misschien nog te begrijpen ook is een optie, zonder dat het aansluit op je eigen denkwijze. 'Contactloos samenzijn.' De meeste contacten lijken daar te zijn waar massa is. Toch is daar het contactloos zijn vaak groot. Eenzaam maar samen. Dat kan, omdat het samen in een ruimte zijn niet per definitie betekent dat je daadwerkelijk contact hebt met elkaar. Zelfs als je fysieke aanraking hebt door bijvoorbeeld lichamelijke lusten, wil dat niet zeggen dat je geestelijk in contact staat met elkaar. Eenzaamheid onstaat daar waar geen contact is.
Contact krijgen is moeilijk wanneer de energiebanen niet stroken met elkaar. Soms strijkt het langs elkaar en ontstaat er een kleine vonk. Prikkelt men elkaar even door een lichte aanraken. Dan is er een moment van contact. Dat kan voldoende zijn. Diepgang krijgt het niet. Andere keren zijn er zoveel stekels die in de weg staan, dat contact liever vermeden wordt. Te pijnlijk. Een bepaalde manier van benaderen is de enige oplossing om toch contact te krijgen. Als je het ervoor over hebt. Een zwijgende ruimte vol met contact via mobieltjes is contact waarbij het 'contactloos samenzijn' zeker ook aanwezig is. Getikte woorden, worden niet altijd begrepen. Niet begrepen worden kan voor eenzaamheid zorgen.
Een wijze raad las ik bij Sefs-Qoutes:
Door Yneke aanbevolen
Gerelateerde artikelen
Notes (403)
Reacties (15)
Vluchtige contacten komen vrijwel dagelijks voor zoals bij de kassa in de supermarkt, zwijgzaam naar de vloer staren wanneer ik met mensen in een lift sta of in een wachtkamer zit kan ik niet. Ik begin altijd een babbeltje. Misschien best wel irritant voor diegenen, die daar absoluut geen zin in hebben bedenk ik me nu.
Liever enkele goed contacten dan veel oppervlakkige, nietszeggende.
Er zijn zoveel mensen die massa's contacten hebben, maar ZO eenzaam zijn .. triest is dat.
Je laatste zin is een prachtige afsluiter van je artikel.
Liever een paar goede contacten dan oppervlakkige, nietszeggende contacten en masse. Tijd met/op jezelf is ook belangrijk om de bovenkamer tot rust te laten komen.
Maar moet je nu altijd contact willen?
Je laatste zin onderschrijf ik volledig: dat is het belangrijkste.
Je moet maar op iemand treffen die zich aan dat contact vastklampt, ook al heb je er zelf geen behoefte meer aan.
Ik heb zelf in de loop van de tijd geleerd dat je daar heel selectief mee om moet gaan. Dan hoef je ook geen mensen teleur te stellen.