Soms neem ik een weekje 'internetvrij' - deze voorbije week was er zo eentje. Druk met verschillende projecten en genietend van wat er in mijn onmiddellijke omgeving gebeurt... ik heb deze week onze kippetjes letterlijk achter insecten zien springen, ik heb genoten van de vallende bladeren en ik heb in verschillende dierenprojecten mijn hart laten spreken. Een geslaagde week dus.
De eitjes van onze kippedames blijven voorlopig maar komen. Een hele mand vol staat te wachten op het keukeneiland. Die komen vanavond op het bord. Ik vond deze week toch nog tijd om een herfstwandeling te maken in lekkere temperaturen met deze foto's als gevolg. Schoonheid, rust en... een gillend klein meisje dat bang was voor de ganzen kreeg ik voor de kiezen.
De kippedames zijn naast mooi, lief, aanhankelijk en slim ook nog eens echte acrobaten. Deze week zat ik aan de rand van ons bos te genieten van mijn halve boerderij... toen de kippedames opeens de clown in zich naar boven haalden. De insecten die in het gras zaten probeerden al vliegend weg te komen maar dat was buiten de lenigheid van onze dames gerekend. Springen, er achteraan rennen en zelf proberen vliegen: ze hebben het allemaal gedaan. Meermaals schoot ik luidkeels in de lach. Al een geluk dat niemand me gezien of gehoord heeft - misschien voerden ze me dan direct af.
Onze struiken en bomen hangen weer vol lekkers voor de tuinvogels. Die maken er dankbaar gebruik van en zeker nu het voelbaar kouder wordt. Onze kerstpoes denkt duidelijk dat het een barkoude winter gaat worden want die eet voor zeven de laatste weken. Het is er ook aan te merken... ze loopt rond en gezond, zullen we maar zeggen. Ze blijft ook elke avond meegaan als de kippen op stok gaan. 'Kippetjes?' zeg ik tegen haar en ze gaat er met een rondvaart vandoor richting onze dames. Eerst passeren we de geitjes die dan ook nog eens geaaid willen worden: dan doet ze kunstjes op de ladder die naast hun verblijf staat. Daarna gaat het al huppelend richting kippetjes - ze gaat mee in hun verblijf om te checken of ze wel alle drie goed op stok zitten. Eens ik de deur dichtgedaan heb, blijft ze nog even terplaatse om vervolgens naar mij te lopen tegen 200 kilometer per uur als ze ziet dat de poort dicht gaat. Dan jogt ze richting achterdeur want dan is het tijd voor hun avondsnack. Verwend? Nee hoor...
Twee passiebloemen hebben we op het moment. Ik vind het nogal een rare timing gezien de kouder wordende temperaturen maar de droogte en hitte van de zomer zullen er wel iets mee te maken hebben. Het is het eerste jaar dat ik passiebloemen in de tuin geplaatst heb en meteen al een voltreffer. Prachtige, complexe bloemen zijn het.
Het nieuws laat ik maar weer aan me voorbij gaan. Ik word er ziek van als ik zie hoe de woorden 'misbruik' en 'aanranding' misbruikt worden als politieke zet en karaktermoord. Wie wacht er nu in godsnaam 35 jaar (VIJFENDERTIG jaar - laat het inzinken) om iemand te beschuldigen? Hoe kan het serieus genomen worden als de timing telkens weer ruikt naar bedrog? Wat een rare wereld...
Hierboven één van de bankjes in de tuin waar op 'geleefd' wordt. Noem het maar natuurlijke therapie voor als de wereld weer eens op hol slaat. Alles is hier wat het lijkt - geen dubbele agenda's, haat en nijd te bespeuren. Een fijn weekend!
Door Ktje aanbevolen
Gerelateerde artikelen
Notes (530)
Reacties (13)
Kleinkinderen hebben voorrang en palmen oma dan in.
Het is oma-quality-time en we genieten allemaal :-)
wat een prachtige foto van de passiebloem
Dankjewel.
Het voer voor de katten is op dit moment inderdaad bijna niet aan te slepen. Poes Bep is tegenwoordig gedurende de avond/nacht wat meer binnen; ons manneke komt enkel een aantal keer per dag schreeuwend binnen, vreet zonder op of om te kijken in no-time zijn bakjes vlees en brokjes leeg, en weg is meneertje weer...hij heeft het druk met de grensbewaking denk ik g...
haha 'ons manneke komt enkel een aantal keer per dag schreeuwend binnen, vreet zonder op of om te kijken...' - herkenbaar! Vooral dat schreeuwen - alsof we niets andere te doen hebben dan hen te bedienen! Ik hoop dat hij zijn mannetje kan staan. Onze kater is klein van gestalte en gelukkig geen vechtersbaas - hij zou meer dan eens het onderspit delven, vrees ik. Onze kerstpoes ligt nu languit naast de droogkast van de warmte te geniet...
En dan ook nog eitjes van gelukkige kippen, bloeiende passiebloemen en een romantisch bankje in het bos - wat wil een mens nog meer?
De foto's zijn weer prachtig.
En je kerstpoes...ik hoop maar dat ze niet werkelijk voor zeven eet. Het beestje is toch gesteriliseerd neem ik aan? ;-)
Kastanjetaart:
ca. 25 kastanjes
-125 gram suiker
-100 gram boter
-2 a 3 eieren
Wat wil een mens nog meer? In alle eerlijkheid: helemaal niets! Vanmorgen na de ronduit koude ochtendwandeling stonden de kippetjes allemaal op een rijtje te wachten om de grasvelden op te trekken... elke dag is dat een vertederend gezicht. Meneer Ktje is sinds vorige week ook weer zijn herfst/wintertradititie begonnen: elke dag plukt hij een aster voor mij - die groeien langs de kant van de velden deze tijd van het jaar. Die gaan dan in een vaas en daarna droog ik ze. Ik ...
De kastanjetaart:
De kastanjes pellen en in de food processor heel fijn raspen of malen.
Met de (bruine) suiker, boter, eieren en evtl. een beetje vanillesuiker goed door elkaar mixen tot je een egaal beslag hebt.
Oven voorverwarmen op 150-160 graden en het deeg in een ingevette bakvorm doen. Een uurtje bakken is voldoende.
Opeten buiten op het mooie bankje en de kruimels aan de kipjes geven, tenminste als je andere tweebeners er nog iets van overgelaten hebben ...