Agaten komen als half-edelsteen veelvuldig voor. De steen bestaat vooral uit silicium-oxide (kiezelzuur) en is ondoorzichtig. Agaten kunnen vele verschillende tekeningen vertonen door concentrische ringen, lagen of banden met een streepachtig of grillig verloop. De tekeningen in de steen zijn waarschijnlijk ooit ontstaan door gasbellen in het vloeibare oergesteente (magma). Bij nieuwe vulkanische uitbarstingen konden hier vloeibare kiezelzuurverbindingen in binnenlopen. Ook sporen van andere elementen, zoals bijvoorbeeld ijzer, mengden zich er wel eens bij; na verloop van tijd kon het ijzer in de lagen beginnen te oxideren (roesten), waardoor er verschillende kleuren (zoals geel, oranje, rood, bruin, zwart) in de steen/kiezelzuurlagen ontstonden. Zonder een dergelijke roestvorming bleven de agaten ‘puur’ (wit, grijs, blauwgrijs) Onder meer hierdoor bestaan er agaten in vele kleuren. Agaten werden vroeger wel op elk continent gevonden; tegenwoordig zijn de belangrijkste vindplaatsen de Verenigde Staten, Brazilië, Uruguay, Marokko, Botswana, India en Tsjechië. Ze worden meestal als geodes, als plakken of schijven of (getrommeld en geslepen) als stenen verkocht.
De steen zou aan zijn naam zijn gekomen door de Griekse filosoof Theophrastus. Hij had de half-edelstenen, ergens tussen 400-300 voor Chr, ontdekt langs de oevers van de rivier de Achetes in Sicilië; hiervan afgeleid noemde hij de stenen ‘agaten’.
Als steen werd de agaat in de verre Oudheid in onder meer Egypte en India al gedragen om de goden te behagen. Agaat zou daarnaast het hart versterken, moed geven en vergif weerstaan.
Links: plakken of schijven agaat.
De steen gold als een beschermsteen: het zou de drager ervan zo goed beschermen, dat men er – volgens de Oud-Griekse held Orpheus – gerust mee in de hel kon afdalen zonder enig gevaar te lopen. Volgens de oude, Joodse geschiedenis, behoorde agaat in de tijd van de Oud-Israëlitische stammen tot de stam Naphtali.
In het oude Griekenland en Rome werden agaten hangers vaak aan weerskanten ingegraveerd met een hondenkop en een leeuwenkop; met deze symbolen zouden de stenen de dragers ervan beschermen tegen epilepsie en de pest. In de oude Indianenrijken in Mexico gaf men hondenkoppen van agaat mee aan de doden, om hen van kracht en waakzaamheid te voorzien op hun reis naar de onderwereld.
In de Romeinse tijd en de (vroege) middeleeuwen kende men naast diverse beschermende ook medische werkingen aan de agaat toe. Behalve religieuze voorwerpen werden ook vele sieraden en zelfs gebruiksvoorwerpen van agaat gemaakt, altijd met de beschermende kwaliteiten van de steen in gedachten.
Het dragen van een agaat zou namelijk onder meer bescherming bieden tegen losbandigheid, verlammingen en geestesstoornissen. Mocht dat laatste echter niet helemaal goed lukken, dan was het innemen van fijngestampte agaat hèt middel om van krankzinnigheid of bezetenheid af te komen. Verder beval men agaat in die tijd warm aan onder meer vòòr gewenste regenval en een soepele bevalling en tégen blikseminslag, aanrandingen, slangenbeten en schorpioenensteken.
De agaat staat bekend als een zeer stabiel kristal. Het zijn dan ook bij uitstek aardende stenen, die helpen bij het bereiken of behouden van evenwicht van lichaam en geest.
Links: een agaatgeode met open kern.
Over het algemeen kan agaat een kalmerende en versterkende werking geven. De steen geeft zijn kwaliteiten over het algemeen langzaam, maar langdurig af. Waar alle agaten een bepaald patroon kennen, zijn er enkele soorten, die een heel eigen, specifieke tekening hebben. Niet alleen is die tekening bepalend voor het uiterlijk van de agaat, maar ook voor de werking ervan in de edelsteentherapie.
De (gewone) agaat kan een groot aantal verschillende patronen hebben, die een wolkerig effect laten zien, rechte of grillige lijnen, of een combinatie hiervan. Daarnaast zijn agaten in vele (zachte) kleuren te vinden: geel/beige, bruin, roze, rood, lichtblauw, groen, bruin of zwart. Let wel: felgekleurde agaten en dan vooral blauwgroene en (donkere) blauwe agaten bestaan niet in de natuur en zijn vaak nep; wanneer je zo’n steen in een winkel vindt, is de kans erg groot, dat het om geverfde stenen zonder enige therapeutische werking gaat.
Al naar gelang de verschillende kleuren hebben agaten in het algemeen een eigen, speciale werking:
Daarnaast staan de verschillende patronen in een agaat bekend om hun specifieke invloed. Wanneer je in de edelsteentherapie op zoek gaat naar een agaat voor iemand, is het dan ook belangrijk om niet alleen de juiste kleur, maar ook de steen met het juiste patroon voor die persoon te vinden. Als vuistregel geldt daarbij:
De naam zegt het bij deze soort agaten eigenlijk al: de kleuren hebben zich hier in vrij rechte, vaak gelijkmatige lagen afgezet. Streep- of bandagaten worden in het Engels ook wel ‘lace agates’ oftewel ‘kantagaten’ genoemd en ze zijn er vooral in lichtblauw met witte strepen of banden. Door zowel de kleur als de rechte lijnen is deze agaat bij uitstek geschikt als een kalmerende, stabiliserende en ontspannende steen.
Uitzondering hierbij is de zogenaamde ‘crazy lace’-agaat, een meestal gele, beige, grijze, bruine of zwarte en soms roze of rode bandagaat, maar dan met uitbundige grillige patronen. Deze agaat wordt ook wel de ‘happy stone’ genoemd, omdat de drukke patronen tot vrolijkheid zouden stemmen. De werking van al deze agaten is echter langzaam maar gestaag; bij gebruik ervan dient men enig geduld op te brengen.
Deze vormen van agaat zijn ontstaan, doordat vooral mangaan-oxide (pyrolusiet) zich in de destijds nog vloeibare kiezelzuurlagen mengde; deze invloeiing nam vaak een boom- of mosachtige vorm aan, waaraan de naam werd ontleend. Boom- en Mosagaten worden soms door hun samenstelling meer tot de steensoort van de Chalcedonen gerekend dan tot de Agaten. Ze kunnen in kleur wisselen van een heldere of witte ondergrond met bruine of groene insluitsels tot uitgesproken bruin of (donker)groen.
Vooral de Boomagaat, die boom- of takvormige insluitsels vertoont, staat van oudsher bekend als de steen van overvloed. De steen zou rijkdom en vervuldheid in het leven brengen, de gezondheid van gewassen versterken en oogsten vergroten. In het algemeen staat de Boomagaat bekend om zijn vredige uitstraling, zowel innerlijk als uiterlijk en voor zowel mens, dier als (vooral) plant. Net als de andere agaten heeft echter ook de Boomagaat tijd nodig om ten volle te kunnen werken.
De Mosagaat is over het algemeen een stuk groener dan de Boomagaat en de insluitsels zijn meestal minder goed apart van elkaar te onderscheiden, waardoor deze veel lijken op een plantrijke begroeiing. Vroeger werd deze steen ook wel de ‘mochasteen’ genoemd naar één van de belangrijkste vindplaatsen van die tijd: de stad Al Mukna (Mocha) aan de Rode Zee (tegenwoordig Zuid-Jemen). De helende kwaliteiten van Mosagaat worden lichamelijk vooral betrokken op de fijnvertakte luchtwegen van de longen en de haarvaten en vertakkingen van het aderstelsel en lymfatisch systeem; Mosagaat werd van oudsher ingezet om blokkades, verkrampingen en verstoppingen hierin te verhelpen.
Verder zou Mosagaat goed zijn voor het gehoor, bijvoorbeeld bij het verhelpen van oorsuizingen. Mosagaat stimuleert openheid van geest en leidt daardoor tot meer zelfvertrouwen en de behoefte aan nieuwe ervaringen. Het is daarom een steen, die iemand langzaam maar zeker zal helpen om voller in het leven te gaan staan en de wijde wereld in te stappen.
© 2018, foto's: Pixabay.com, Wikimedia Commons.
Voor meer artikelen van deze schrijfster, zie bijvoorbeeld:
Fluoriet-voor-creativiteit-en-spiritualiteit
Calciet-in-vele-kleuren-en-variaties
Malachiet-en-Magnetiet-tegen-pijn
Jade-of-Nefriet-een-keizerrijk-waardig
Of lees verder op:
https://tallsay.com/oxalis of via
https://oxalisnatuurlijkewegen.wordpress.com/
Reacties (18)
Heel mooi artikel en goede informatie
Prachtige steen!
Maar dat het tegen vergiftiging werkt ,zoals men vroeger (zo bijgelovig als ze waren) aannam schuif ik door naar het land van sprookjes.