Stekels, staarten en snuiten – het wildlife in de tuin gaat door.
De dagen worden korter en de vossen komen steeds later: vaak pas na middernacht. Gelukkig worden ze door de camera gevolgd en kan ik de volgende dag zien wat zich daar vlak bij het huis in de nacht afgespeeld heeft.
De jonge vossen zijn nu haast zo groot als de ouders, en ze zijn er nog alle drie. Het wordt wel moeilijker om ze van elkaar te onderscheiden: het lijken wel toverballen. De staarten en de kleuren veranderen en ook de koppies verliezen heel langzaam hun onschuldige kinderlijke uitdrukking. Het zijn geen welpjes meer, maar bijna volwassen jonge vossen.
Ook Flokje, de kleinste tot dusver, heeft een groeispurt doorgemaakt een doet haast niet meer onder voor Einstein en Bruintje. Hem of haar (wat jammer dat ik niet weet of het jongens of meisjes zijn!) zie je wél vaker samen met moeder Fokje dan de andere twee.
Fokje is enorm opgeknapt, en de witte pluim aan haar staart is weer helemaal terug.
Vader Fokko slaat tegenwoordig wel eens een nachtje over: die heeft kennelijk andere jachtvelden in het vizier.
Er is er één bij met een enorme pluimstaart: ik denk dat het Bruintje is.
Einstein herken ik meestal aan zijn grappige capriolen en aan de knik in de staart: een slimmerd met een heel sprekend gezicht. Hij is ook degene die het meest met de egels 'converseert': heel leuk om te zien, die interacties.
Ik ben erg benieuwd wanneer de jongen vertrekken: volgens de kenners op het internet zal dat in september moeten zijn. Maar ik denk dat ze, mocht het met de jacht niet zo goed lukken, hier nog wel af en toe op zullen duiken: al was het maar om brokjes te komen eten. Daar heb ik ze immers vanaf hun prille jeugd aan gewend.
Soms lijkt het haast alsof ze die lekkerder vinden dan de stukken kip, die ik nog steeds elke avond neerleg. Ze eten tenminste vaak eerst brokjes en laten de kip nog even liggen.
De egels worden steeds tammer: die gaan nauwelijks meer aan de kant als ik de trap af kom. Twee heb ik inmiddels gecontroleerd op teken, maar ik heb er niet één gevonden. Misschien wel door de droogte? Of ze vlooien hebben kan ik in de schemer niet zien. Vast wel...
De tijgerkat heb ik de laatste twee weken niet meer gezien. Ik weet niet of dat iets met de vakantie te maken heeft (dierenpension soms, of huisarrest?), maar misschien heeft Fokje ook eens lelijk tegen hem gedaan, of anders Brutus wel. Die gaat tegenwoordig vaak nog laat de tuin in en trekt zich noch van de egels noch van de vossen iets aan.
Al met al blijft het een boeiende show, al krijg ik door het korter worden van de dagen geen kleurenfoto's meer. Behalve dan van de eksters, de roeken en van mijzelf...
En van Brutus, natuurlijk....
Door Zevenblad aanbevolen
Gerelateerde artikelen
Notes (454)
Reacties (15)
De dagen korter? Bij ons niet hoor, die duurt elke dag nog gewoon 24 uur. ;-)
Volgens mij is die 'tijgerkat' met vakantie.
Wat een prachtige foto's weer.
Het is nog steeds, elke ochtend weer, een mooie verrassing dat ze er allemaal nog zijn...
De kippetjes hier zijn ondertussen getraind zoals een hond. Ze weten perfect wanneer ze vrij in de tuin mogen lopen en scharrelen: dan staat ze aan hun poort te wachten. Als het weer...
Wie weet neemt één van de jongen het over op den duur? In de winter worden eekhoorns weer wat huiselijker, daar is er vast één bij die elke dag komt buurten.
Ik moet er niet aan denken dat één van de vossen straks dood bij de weg ligt...en ook dat kan elke dag gebeuren.
Ben benieuwd wanneer je kippen g...
Ik heb ergens gelezen dat er veel minder teken zijn dit jaar, door de warmte en vooral de droogte. Wespen, waar iedereen het over heeft, heb ik hier niet - zelfs niet bij rottende pruimen.
Straks, als ik de kip ga brengen, trek ik toch maar liever weer de rubberen laarzen aan.
De vossen worden inderdaad heel mooi nu: ik hoop, dat ze na de goede start in het leven, ook de winter doorkomen: anders help ik wel een handje, als ik kan. Zol...