Sinds midden deze week wandelen er drie nieuwe bewoners rond in ons natuurpark. Ik was online op zoek naar kippen en ik kwam een nieuwsartikel tegen dat linkte naar een dierenasiel. Een paar maanden geleden waren er 89 kippen gered uit een achtergelaten transport: ze stonden in de broeierige hitte - 11 kippen bleken al overleden te zijn. In totaal hadden er dus 100 kippen op elkaar gepakt gezeten als sardientjes in de achtergelaten aanhangwagen. Ze werden overgebracht naar een asiel: in hun jonge leven waren deze kippen vetgemest voor de slacht. Ze hadden nog nooit een grassprietje gezien, laat staan een stok om op te slapen.
We belden om een afspraak te maken. Vele kippen hadden al een thuis gevonden, nog een dertigtal zaten nog steeds te wachten. Gewapend met een kartonnen doos en google maps trokken we op pad - het was een uur rijden. Welke gek rijdt er nu een uur voor een paar kippen te gaan ophalen? Wij dus... de bedoeling was dat we er twee zouden meenemen maar ter plaatse vond ik dat we er evengoed drie konden nemen. Kippen leven graag tussen soortgenoten en we hebben plaats genoeg. Het viel meteen op hoe 'mensachtig' deze kippen waren - dat vond ik toch wel speciaal gezien de ellende in het begin van hun leven. Drie kippen werden in de doos gezet, ik betaalde en we gingen terug huiswaarts. Het was nog vroeg maar het begon al redelijk heet te worden - halfweg de rit zijn we toch even gestopt om te kijken of ze alle drie nog ok waren. Thuisgekomen heb ik ze eerst en vooral water gegeven. De oranje pot die je hier en daar in de foto's zal terugzien is een (héél oude) kookpot die ik recent van een familielid kreeg. Ik vond het iets nostalgisch hebben maar het ding heeft echt zijn beste tijd gehad dus nu dient hij als drinkpot voor de kippen... en zo gaat er weer niets verloren ten huize Ktje.
Marie is duidelijk de baas van het gezelschap hoewel het alle drie pittige dames zijn. Op het heetst van de dag liggen ze graag samen in de schaduw, in een vers gemaakte kuil in de koele grond. Marie en Katrien zijn niet van elkaar weg te slaan, Josefien heeft graag wat meer persoonlijke ruimte. Het is gewoon heel leuk om de karakters te leren kennen. Eerst hadden we ze bij de geitjes gezet maar die plotse verandering was niet naar de zin van onze jongste bok: hij was er niet bepaald zacht mee. De kippen hadden wel genoeg schuilplaatsen maar toch besloten we om een apart stuk grond af te maken met draad, speciaal voor hen.
We zijn nu twee dagen verder en ondertussen wissel ik af. Soms zitten ze apart, soms bij de geitjes - daar is immers meer schaduw, broodnodig in deze hete tijden. De geitjes zijn ze ondertussen gewoon al geef ik ze geen eten samen - dat is duidelijk vragen om problemen. De dames worden graag gestreeld, ook schijnen ze het leuk te vinden als je tegen ze praat. De hele dag door maken ze gezellige geluidjes en pikken er op los... ze voelen zich hier al goed thuis en als ze 's avonds op stok gaan lijkt het alsof het nooit anders is geweest.
Of ze ooit eieren gaan leggen is niet zeker... normaal gezien wel maar door hun onfrisse start in het leven valt het niet te voorspellen. Als blijkt dat ze geen eieren produceren, mogen ze nog altijd hier blijven tot hun allerlaatste snik natuurlijk. Dan nemen we er nog wel één of twee legkippen bij - na al de voedselschandalen wil ik nu eindelijk wel eens eieren op mijn bord waarvan ik de afkomst weet en waar niet mee gesjoemeld is.
Onze jack heeft het er maar druk mee. Ze kent het woordje 'kip' van toen onze tuin hier een toevluchtsoord bleek te zijn voor 'wilde' kippen die 's avonds op stok gingen... in de bomen. Ze waant zich weer een echte boerderijhond tussen al de dieren hier. Ze kan ze langs twee kanten van dicht bekijken - de ene kant hebben we al afgezet met oude houten platen maar toch probeert ze ook daar nog een kijkje te nemen. Nu vult ze dus haar dagen met van de ene kant naar de andere te lopen... hijgend en kwispelend tegelijk. Een broodje kip lijkt haar wel iets maar helaas voor haar, dat kunnen we niet laten gebeuren. Onze herder interesseert het allemaal geen reet - zolang niemand haar bal probeert af te pakken, is ze gelukkig.
...en zo hebben we dus alweer drie diertjes gelukkig gemaakt. Gisteren zagen we tijdens de ochtendwandeling dat er weer een kitten rondloopt in de velden. Veel ouder al dan de L-kindertjes toen we ze vonden. Vanmorgen bleek het eten en drinken dat ik voor hem achtergelaten heb, onaangeroerd. Als hij 'wild' is zal hij naar een ander stuk natuur getrokken zijn - stiekem hoop ik dat ik me vergist heb ik leeftijd, dat hij al iets ouder is en gewoon graag een wandeling maakt en 's avonds weer naar huis keert. We zullen het blijven opvolgen...
Iedereen een fijne vrijdag en weekend gewenst en zoals Marie hierboven demonstreert: genoeg drinken in deze tropische temperaturen!
Door Ktje aanbevolen
Gerelateerde artikelen
Notes (480)
Reacties (18)
Deze drie dames vallen bij jullie met hun kippenkontjes in de boter, heerlijk te weten dat ze voor de rest van hun leven lekker rond mogen scharrelen en gewoon kip mogen zijn.
Ze gingen vandaag mee op de grasvelden achteraan in de tuin toen de geitjes gingen grazen. Heerlijk om ze zo bezig te zien: de boel verkennen en inderdaad, gewoon kip zijn.
Kippen zijn ontzettend leuke dieren - wij hebben zelf vroeger een stel gehad. Die kwamen zelfs op schoot als wij buiten zaten, en natuurlijk op tafel als er iets te snaaien viel. Het waren krielkippen, allemaal verschillende kleuren zodat wij ze makkelijk uit elkaar konden houden.
Kippen zijn bijdehand en nieuwsgierig, en ze hechten zich ook aan de mensen die ze voeren. Huisdieren worden het...en bij jullie hebben ze inderdaad ook al een naam!
Dat is de reden dat ik, nog vele jaren later, geen kip eet: ik zou het net zo min door mijn...
We zien wel of die eitjes er komen of niet - ik ben al blij dat ze hier aan het echte kippenleven kunnen beginnen. Daarnet toen de geitjes in de tuin mochten grazen, gingen de kippen mee. Wéér een nieuwe ervaring natuurlijk, ze bleven bij elkaar en dicht bij ons... scharrelen, rondkijken, kuiltjes graven, in het hogere gras ploffen (what's in a name) op zoek naar schaduw,... het was zo mooi om te zien. Wat ook aandoenlijk was: ze gaven op een bepaald moment zelf aan dat ze terug ...
Dat lijkt mij wel zo veilig - voor het geval dat er Fokjes of Fokko's langs mochten komen. Een vos zal zich wel drie keer bedenken voordat die bij een geitenbok in de stal gaat...
Ze zijn wel mooi wit en zien er, ondanks de ellende die ze hebben doorstaan, er goed uit.
Mooi artikel en leuke foto's.