Een verborgen stad

Deze stad ligt diep verborgen. Maar weinigen die het kennen. Met weinigen leven ze. Het zijn geen mensen zoals wij. Het zijn eerder beweegredenen dan dat het mensen zijn. Ze zien er niet uit als mensen. Gedragen zich niet als mensen. Het draait bij deze bewoners om andere zaken dan bij de ons bekende menselijke zaken. Wel voortvloeiend uit menselijke gedragingen. Vreemd.

Er heerst een waardige kalmte. Kalmte die de onrust inkapselt. Die angst bedwingt als een grote golf op een woeste zee. Deze kalmte sterkt de stad. Het is sterker dan de muren van een burcht. Vijanden kent deze stad bijna niet. Het is de verborgenheid aan de ene kant. Aan de andere kant is het de kalmte. De onbesproken intelligentie van doorzichtigheid. Doorzichtigheid die helderheid geeft. Kennis van zaken. Leergierigheid. Een kalmte die vooroordelen als stille aanwezigheid laat meedeinen op de waarneming. Waar conclusies geen normale conclusies zijn zoals wij die kennen. Instinctief eerder een alarmbel is dan een reactie. Waar emoties voeden op een manier van groeien, niet van afbreken.

In deze stad groeit veel. Wonderlijke bomen. Bloemen in grote aantallen. Er vliegen dieren die geluiden maken die gehoort worden. Die niet overstemt worden door mechanische geluiden. Waar de regen aangenaam klinkt. Druppels van waarden zijn. Puur. Er groeien vruchten.  Vruchten die iedere bewoner lust. Die ondanks dat nooit opraakt, omdat deze blijven groeien. Die optijd en met mate genuttig worden. Elkaar gegund wordt.

Groeien is een reden hier, geen overwoekering. Eenvoudige lijnen die richtingen aangeven sieren deze stad. Duidelijke lijnen voor hen die daar wonen. Deze stad is verborgen. Ontoereikbaar voor hen die het niet zien. Er als verdwaalde binnenkomen is onmogelijk. Onmogelijk door de doorzichtbaarheid. De kalmte.

Als je binnen geraakt, ben je geen vreemdeling. Men zag je komen. Leergierig opgenomen. Waar vriendschappen geen vriendschappen genoemd worden, maar saamhorigheid. Waar vreemdelingen geen vreemdelingen zijn omdat deze vreemdeling de kalmte ontmoet. Leergierig de stad begroet. Ziet zoals het is. Daardoor geen vreemdeling meer is. De angst bewongen is. 

De aparte bloemen, de wonderlijke bomen. De stadsbewoners zijn ze allemaal. Beweegredenen. Zoals wij ze noemen; Stimulansen, argumenten om niet stil te blijven zitten. Drijfveren. Drijfveren niet gevoedt vanuit emoties, maar vanuit kennis. Vanuit leergierigheid. Doel. Doel om kalmte te bewaren. Om te kunnen groeien. In deze verborgen stad is alles zichtbaar. Alles op zijn tijd.

Doorzichtbaar wanneer het nodig is. Als er tijd is, is het tijd van eenvoudige kalmte. Kalmte die deze stad versterkt. Betrouwbaar. Geen onnodige zaken aangaat. Waardoor het leven in kalmte zijn doel bereikt.

Deze verborgen stad ligt in mijn hart, dat weet je pas als je binnen geraakt.

Bedankt voor het lezen.

-Yneke-

Tallsay is een leuke en makkelijke manier om verhalen, artikelen en recepten te publiceren. Publiceer vandaag nog jouw eerste artikel!