Ergernissen zeggen meer over jezelf dan over de ander
Ergernissen zeggen meer over jezelf dan over degene die de irritatie heeft veroorzaakt. Althans dat is zoals er tegenwoordig tegenaan wordt gekeken.
Sorry, daar staat al een tas
Wat zegt het over je als je het vervelend vindt om in een spitstrein iemand te vragen of je op een stoel mag gaan zitten, die wordt bezet door een tas? De eigenaar zit er meestal vorstelijk naast. Vaak wordt dan met een gastvrij gebaar de tas van de stoel gehaald, waarna je mag plaatsnemen. In een chagrijnige bui ga ik zonder een woord zitten. In een hoffelijkere stemming mompel ik een bedankje (of verwensing?) en neem vervolgens plaats. In alle gevallen vind ik het asociaal om in een spitstrein een tas op de stoel naast je te leggen. Immers, je weet of zou moeten weten dat het druk is en dat alle plaatsen vroeg of laat bevolkt zullen worden. Hoe haal je het dan in je hoofd om een plaats te reserveren voor die voddenbaal van een tas? Daar zijn de bagagerekken toch voor? Stiekem vind ik dit beduidend meer zeggen over de ander dan over mij.
Hey, ik wacht al een uur op een reactie
En wat zegt het over je als je het hinderlijk vindt als je na het versturen van een e-mail of appje binnen een uur al een ongeduldig bericht krijgt waar de reactie blijft? Zo ingewikkeld was de vraag toch niet? Natuurlijk heeft de zender gelijk dat je ook geen leven hebt en daarom de hele dag aan je telefoon of laptop geklonken zit. Een directe respons is wel het minste. Wat moet je anders doen? Welkom in de eenentwintigste eeuw!
Vuilnisbak annex koelkast
En dan het praktisch lege melkpak in de koelkast. De vuilnisbak enkele centimeters verderop was kennelijk te ver weg of veel te veel moeite, waardoor de onverlaat heeft besloten om het pak weer in volle of eigenlijk lege glorie terug te zetten in de koelkast. Gemakzucht, zucht.
Koptelefoons? Niks voor mij
Of je zit in de bus of trein en opeens word je getrakteerd op geluid dat bij een van de medepassagiers vandaan komt. De boosdoener zit filmpjes te kijken of muziek te luisteren zonder koptelefoon. Nou kan het zijn dat de schuldige zich van geen kwaad bewust is. Daar ben je snel genoeg achter door voorzichtig met de suggestie van het gebruik van een koptelefoon op de proppen te komen. Dan blijkt al snel of het vergrijp opzettelijk was. Ooit heb ik te horen gekregen dat ik dan toch in een andere coupé kon gaan zitten als ik er last van had. Ja, kan ook.
Ik kan ergernissen uit de weg gaan natuurlijk. Zo kan ik de stoel met de tas voorbij lopen en op zoek gaan naar een stoel die echt vrij is, zonder obstakels die eerst uit de weg moeten worden geruimd voor ik kan gaan zitten. Of ik kan besluiten dat het eigenlijk geen enkel obstakel is en domweg neerploffen bovenop zo’n tas.
En het juffertje of meneertje ongeduld dat zich afvraagt waarom een reactie uitblijft, kan ik verblijden met de melding dat ik helaas vanwege een duikcursus niet in staat ben te reageren en dan wekenlang onder water blijven, want vreemd genoeg is de animo om te reageren volledig verdwenen. Bekijk het maar. Wat denk je wel? Dat ik niks anders te doen heb dan ingaan op je appjes? En hoe belangrijk is dat bericht nou helemaal? Zou de boodschap overkomen?
En ik kan me voornemen om het ongewenste geluid in trein of bus te negeren. Of zelf zonder koptelefoon naar enorme herriemuziek gaan luisteren in de hoop dat een aantal medepassagiers hierbij aansluiten. Eens kijken hoe dat bevalt.
En het lege pak melk kan ik weggooien. De verleiding om het te laten staan tot het restje melk beschimmeld raakt is groot. En daarna het volgende pak dat de vuilnisbak niet gehaald heeft en het volgende. Tot de koelkast uitpuilt met allerhande lege verpakkingen en geen plaats meer biedt aan verse producten. Misschien dat dan op een bepaald moment de gekoelde verpakkingen zonder inhoud eindelijk in de vuilnisbak verdwijnen, die dan direct vol zit. Ach, daar kan nog wel wat bij. Beetje aanstampen…
Meer Nonnie?
www.nonniegelezen.nl
Reacties (25)
Als doorgewinterde ov er heb ik een oplossing voor het tassenprobleem ...
Ik vraag dan gewoon heel vriendelijk, onderwijl loerend naar het bagagerek, aan de eigenaar of ik naast zn tas mag zitten.
;-)
Is ook een idee. Hahaha.
Neh, ik geef de keuze aan de tassenbezitter..
Zelf opstaan of tas in het bagagerek waar het hoort ;-)
- ik ben degene die heel nonchalant op berichten reageert (of net niet) - een reactie na een dag of drie is geen uitzondering.
- koelkast/voorraadkast/vuilnisbak: met tieners in huis en een oudere tiener (mijn man) heb ik het opgegeven om me daar druk over te maken. Wel durf ik dan het (bijna) lege pak op het deksel van de vuilnisbak te zetten als...
Het lijkt zelfs alsof je je totaal niet ergert.
Hoe doe je dat toch?
Het ergeren aan anderen is eigenlijk je ergeren aan jezelf, want je kunt niet met de situatie omgaan. Maak je niet druk, waarom zou je je druk maken over zulke kleine dingen, terwijl er in diezelfde trein wel eens een terrorist zou kunnen zitt...
En in het geval van het bijna lege melkpak is het restje melk (waarvoor immers ook is betaald) niet helemaal de kern van de zaak.
Ik begrijp uit je reactie dat je e.e.a. in perspectief wil plaatsen.
Er speelde wel een melodietje in mijn hoofd: ‘Zeg, Roodkapje, waar ga je hene?’
Fijn als mijn eerste artikeltje in lange tijd zo wordt ontvangen.