Jarenlang heb ik er niets van willen weten en vond ik het gewoonweg een vies drankje.
Het hoe of waarom ik rond mijn 25ste koffie wel ben gaan waarderen weet ik niet meer, wat ik wel weet is dat er sindsdien zodra ik ’s-morgens uit bed kom eerst koffie moet zijn – geen koffie = ‘no go’.
Een kop oploskoffie laat ik net als koffie die al een tijdje op een warmhoudplaatje staat heel graag aan me voorbijgaan. Ik gruwel van koffie met suiker en/of room erin en kan over mijn nek gaan van slappe of lauwe koffie – een combinatie daarvan is helemaal een nachtmerrie. Nee, mijn koffie moet vers, zwart, dampend heet en vooral sterk zijn!
Mijn ouders hadden toen ik klein was een ‘pruttelpot’; zo’n koffiepot met een glazen top op de deksel. De in een wandkoffiemolen versgemalen koffie ging met een schepje buisman en een snufje zout in een metalen bakje met een buisje en voetje eronder in de met kokend water volgeschonken pot op een zacht pitje op het fornuis. Aan de kleur van het ‘opbluppende’ water in het glas van de deksel kon je zien of de koffie klaar was. Best een ingenieus systeem.
Later volgde er een vuurvaste glazen koffiekan met daarop een plastic filterzakjeshouder, de koffie ging – nog steeds met een schepje buisman en een snufje zout – in het filterzakje (Melitta) en vanuit de fluitketel werd het kokende water met zorg beetje voor beetje opgeschonken.
Vlijtig werden er in de loop der jaren spaarpunten van de pakken koffie geknipt en met wat bijbetalen ingewisseld voor een modern koffiezetapparaat. De oude koffiepot en koffiemolen gingen in de ban en de kant en klaar gemalen snelfilterkoffie deed zijn intreden.
Zelf hadden wij ook altijd dergelijke apparaten om koffie mee te zetten. Het design veranderde en sommige hadden een timer, zodat de koffie net klaar was als je uit bed kwam, de werking echter is al decennia hetzelfde – waterreservoir vullen met het benodigde water, filterzakje vullen met de benodigde koffie, apparaat aandrukken, even wachten en na het opsnuiven van de koffiegeur en wat laatste pruttelgeluiden is het bakkie troost klaar.
Aan de Senseo-hype hebben we nooit meegedaan, hoe vaak velen ons probeerden te overtuigen van het gemak ervan. Het idee, dat ik voor mijn bakkie zo’n standaard afgevuld koffiepadje zou moeten gebruiken stond me helemaal niet aan. Nee, laat mij maar lekker mijn eigen hoeveelheid koffie in een filter scheppen, zodat ik zeker weet dat mijn kop koffie wordt zoals ik ‘m hebben wil.
Voor de meer geavanceerde koffiemachines, die op de markt verschenen, had ik in eerste instantie wel belangstelling. Oké, ze zijn vrij groot en flink aan de prijs, maar je kunt er dan ook wat mee; de koffie wordt vers gemalen, je kunt zelf bepalen welke koffiebonen je gebruikt en je gewenste sterkte instellen. Bovendien kun je er naast koffie ook espresso, cappuccino, koffie verkeerd e.d. mee maken. O.a. het onderhoud was een punt om er toch vanaf te zien; wil het ding reiniging en onderhoud, dan wil ie dat ook direct – je krijgt er geen kop koffie meer uit voor je aan die eis voldaan hebt. Zou mij dat ’s-Morgens gebeuren dan vliegt de machine hier gelijk door het raam.
Sinds een paar weken hebben we een Nespresso apparaatje. Gekregen van de kinderen. Het is een leuk klein modern ding en het scheelt in ruimte op het aanrecht. Filterzakjes en ‘losse’ koffie zijn niet meer nodig. Je vult het waterreservoir, doet er een aluminium kuipje met koffie in, zet je mok eronder, drukt het dingetje zodra het is opgewarmd aan en je mok wordt gevuld met verse koffie.
Die benodigde koffiekuipjes zijn in verschillende smaken, soorten en sterkten verkrijgbaar.
Een soort Senseo dus maar dan met cupjes in plaats van pads.
Kon er eerst mijn draai niet goed bij vinden, maar wilden het gegeven paard ook niet direct in de bek kijken. Nu ik - na wat soorten uitgeprobeerd te hebben - een koffiecupje heb gevonden wat me kan bekoren gaat het beter en is het ook best wel een gemakkelijk ding.
De oude koffiezetter blijft echter onmisbaar; net zoals de Senseo, de geavanceerde koffiemachine of de Dolce gusto kun je met dit Nespresso apparaatje slechts één of twee koppen koffie tegelijk produceren, tot een gezelschap van vier personen is dat nog te doen en kun je iedereen redelijk tegelijk van koffie voorzien. Bij ons is dat gezelschap regelmatig groter en dan mag de oude koffiezetter weer in actie komen; terwijl die heerlijk geurend en pruttelend twaalf koppen tegelijk produceert vullen de mokken, suiker, room en koekjes alvast de tafel…even rondgaan met de koffiekan en het genieten en geleuter kan beginnen.
Reacties (24)
Tweede pot koffie om 10 uur dan ook zonde.
Nee, voor visite best nog wel eens handig de filtermachine maar voor mij straks de cupjes en dan op volle kracht.
Het apparaat enkel gebruiken wanneer je 1 of 2 koppen nodig hebt en voor de rest gewoon je oude filterapparaat gebruiken (als je die nog hebt) scheelt ook.
Het is wel een gezellig ritueel: de geurende koffie die de hele keuken vervult, meneer Ktje die van ochtendhumeur naar de 'het is net een engeltje dat op m'n tong p*st!' kreet in de vroege uurtjes...