Natuurfotografie: nestgedrag en een volgende winterprik

Deze ochtend twee graden boven nul, midden in de namiddag 4-5 graden en de hele volgende week (lichte?) vriestemperaturen: het weertype kort samengevat. Dat weerlet onze gevleugelde tuinvrienden er niet van om het lentegevoel -waar we even mochten van proeven begin deze week- vast te houden. Gisteren zag ik twee koolmeesjes als het ware aan een boomstam 'vastgeplakt' zitten - ze zaten boven/onder elkaar (het is maar hoe je het bekijkt) en leken één of andere paringsdans uit te voeren. Ik veronderstel dat het vrouwtje bovenaan zat met daaronder het mannetje. Zij zat daar gewoon mooi te wezen en hij voerde een show op waarbij hij druk fladderend haar aandacht probeerde te trekken. Met succes trouwens. Af en toe kwam hij dichter bij haar om daarna weer af te zakken al fladderend.

Deze ochtend zaten er opvallend veel koolmezen op het grasveld naast het huis waar ze normaal met z'n allen aan de voederplaats hangen. Snel werd me duidelijk waarom: er werd druk gezocht op de grond naar bruikbaar nestmateriaal. Eentje zag ik in de dikke spar vliegen met een takje - een andere met een blad. Heel mooi spektakel om te volgen! Vorig jaar hadden we hier (in mijn gezichtsveld) twee nestjes koolmezen: samen goed voor 12 kleintjes. Het vooruitzicht is alvast goed. De resultaten van de vogeltelling van vorige week lieten trouwens zien dat de koolmees een heuse opmars gemaakt heeft in Vlaamse tuinen terwijl de merel een serieuze terugval maakte.

De staartmeesjes (terreurmeesjes zoals ik ze noem) kwamen deze week ook weer terug - de hele winter had ik ze niet gezien. Binnenkort beuken de mannetjes weer op onze ramen in, denkende dat ze een rivaal aan het bevechten zijn. We zijn er klaar voor, de ramen misschien iets minder.

George staat nog steeds alleen in de wei - daar komt binnenkort verandering in als zijn grote witte vriend terugkomt. Eindelijk! Een paard is niet gemaakt om ganse dagen alleen te staan.

Robin blijft een trouwe dagelijkse bezoeker. Hij is ook één van de weinige vogels die echt komt schuilen als het regent - de meeste trekken gewoon de sparren in op zoek naar een droog plekje. Die had vorig jaar ook een nestje en ik hoop op een herhaling dit jaar, hetzelfde met de pimpelmeesjes.

Er komt weer kleur in de tuin... nu maar hopen dat door deze korte winterprik niet alles kapot vriest. De bedoeling was dat ik dit weekend flink aan het snoeien zou slaan maar daar wacht ik nog maar even mee. Twee plantjes Japans siergras heb ik deze week toch de grond in gezet buiten ook al had ik toen de voorspellingen al gehoord. Ik kon me niet houden! Heb ik pech en vriezen ze kapot - geen nood, ik heb nog een hele doos plantjes staan klaar om in de volle grond verder te leven. Japans siergras kleurt machtig rood hoe verder we in de zomer (en ook daarna) zijn. Ook daar kan ik amper wachten om te zien wat moois me te wachten staat.

De munt komt ook aan een paar weken piepen. Iedereen waarschuwde me dat munt enorm woekert maar dat blijkt tot hier toe nogal mee te vallen. Het viel vorig jaar wel tegen dat het geen 'dichtbevolkt muntbos' werd zodat ik voor ogen had - misschien heb ik dit jaar meer geluk. Zaadjes van de siererwt heb ik ook al aangekocht maar die moeten nog even wachten om de vrijheid te proeven. Die plant je best als de grond al echt opwarmt... mijn geduld zal op de proef gesteld worden. De sla ligt ook klaar om gezaaid te worden (in potten om de slakken te weren) en misschien probeer ik dit jaar ook eens tomaten in de tuin. De clematissen komen meer en meer tot leven en de kamperfoelie is al gesnoeid om te voorkomen dat de onderkant volledig kaal wordt en ik alleen bovenaan bloemen krijg. Lente, ik ben er klaar voor!

Tallsay is een leuke en makkelijke manier om verhalen, artikelen en recepten te publiceren. Publiceer vandaag nog jouw eerste artikel!