Natuurfotografie: kale bomen en een dik bladerdek op de grond

Het gaat snel nu. Op een paar dagen tijd zijn de meeste van onze bomen 3/4de van hun bladeren kwijtgespeeld. Met dikke pakken liggen ze op de grond. De twee kolossale beuken aan de voorkant van het huis zijn zo goed als kaal terwijl één van de jongere beuken naast het huis ons nog laat genieten van zijn gouden bladerdracht. En genieten doe ik... wat een prachtige tijd van het jaar.

Sinds vannacht is het hier redelijk stormachtig. Een sterke wind met af en toe een (nog kleine) regenbui - er wordt meer verwacht. De temperaturen vallen eigenlijk goed mee maar door de wind voelt het kouder aan dan het is. Volgend weekend zou het veel kouder worden. Het mag van mij. Al een paar weken ben ik bezig met kleine voorbereidingen: een extra kaarsje hier, lichtjes daar, een kleine kerstversiering ginder. Overmogen komt het grote geschut binnen en wordt de boom versierd.

Vorig jaar was de eerste keer dat ik ook buitenlichtjes plaatste. Ik vond het altijd een tikkeltje te overdreven maar wat de kinderen vragen... juist ja. Dit jaar gaan we ook voor het eerst de volledige trap versieren in de grote inkomhal. Rood, groen en goud zullen de voornaamste kleuren zijn - ik doe niet mee met de jaarlijkse veranderende trends zoals roos, paars en dergelijke. Ik hou het liever traditioneel of misschien kan je het ook wel ouderwets noemen.

Eden's zoon, dochter, vrouw, man, lid van de familie, vriend, vriendin, kennis,... is ook weer van de partij. Ik zie het onmiddellijk dat het niet Eden is want deze mooierd loopt gewoon anders. Zijn voorpootjes zijn anders gevormd en lijken wel lichtjes in O-vorm te staan. Hij kruipt ook op een andere manier naar de voederplaats. Als je de dierenboel hier dagelijks gade slaat merk je onmiddellijk het kleinste verschil op. Een paar minuten geleden zat hij nog in één van de (kale) kersenbomen maar daar zat hij blijkbaar niet veilig genoeg. Van daaruit ging het naar één van de jongere beuken waar ik het in het begin over had om van daaruit naar ons bos te slingeren als een aapje. Een paar dagen geleden kregen we ook ander bezoek in onze tuin: een vrouwelijke fazant. Ze leek volledig in de war en wou door de dikke haag stappen maar dat lukte niet. Na een paar pogingen gaf ze het dan maar op en slenterde door de volledige tuin. Leuk detail: in een stukje van de tuin van de buren dat voor ons zichtbaar is zag ik nog een fazant lopen, ook een vrouwtje. Ze liepen zij aan zij verder met afsluitingsdraad tussen hen in. De honden liet ik wijselijk maar binnen en na ongeveer anderhalf uur waren ze verdwenen. Ik hoop maar dat ze niet ten prooi vallen aan de vele jagers hier in de buurt en binnenkort kerstmenu worden.

Terwijl ik dit allemaal neerpen ben ik ondertussen ook al naar de poort buiten moeten lopen. De medewerker van PostNL die wij telkens toebedeeld krijgen kan ofwel het 'let op! waakhond! bord niet lezen ofwel heeft hij totaal geen angst. Hij doet gewoon de poort open en komt de tuin in gestapt - ik probeer hem telkens te onderscheppen tussen stap 4 en 5. Ook hebben de oplichters een voorkeur voor mijn telefoonnummer de laatste weken want ze blijven maar bellen. De nummers zoek ik telkens op (dank u internet) en het gaat altijd om dezelfde verhalen. Sommigen horen ook geluiden van een callcenter op de achtergrond. Ik kan nummers blokkeren zoveel ik wil - ze proberen gewoon met een ander nummer. Misschien moet ik de volgende keer toch nog maar eens opnemen nadat ik op Youtube een nummer opzoek met de zeemzoete lyrics 'F*ck off already'. Als ik dat door de telefoon knal hebben ze de hint misschien door. Misschien ook niet... maar dat is voor later. Eerst ga ik de nieuwe riemen voor de honden uitpakken en onmiddellijk al uittesten. Ik kan niet wachten tot vanavond - heerlijk, een lange wandeling waar je door de wind alle kanten uitgegooid wordt.

Tallsay is een leuke en makkelijke manier om verhalen, artikelen en recepten te publiceren. Publiceer vandaag nog jouw eerste artikel!