Wat kan de mensheid uitroeien?

Met het artikel De toekomst van de Wereld van Candice in het achterhoofd stelde ik me de bovenstaande vraag. Wat kan de mensheid uitroeien of toch zwaar uitdunnen.. Het is een feit dat Moeder Aarde er niet zo goed voorstaat. De mens is als een allesvernietigend monster losgelaten over de planeet. Het vreet , het dood, het vernield, maar vooral het kweekt aan als de ergste konijnensoort. De ecologische voetafdruk is groot, de mens consumeert meer dan de aarde produceert. De Earth overshoot day valt elk jaar vroeger en vroeger. Met een wereldbevolking van ruim 7,4 miljard kan je de mens niet echt een bedreigde diersoort noemen. En door de medische vooruitgang neemt de bevolking alsmaar toe. Wat kan hen stoppen?

Zo komen we ineens aan ons eerste probleem. Als we verdergaan aan dit tempo zal tegen 2050 de wereldbevolking aangegroeid zijn tot ruim 9 miljard. De landbouwproductie zal met 70 % moeten stijgen om alle mensen van voedsel te voorzien. Je moet geen expert zijn om te weten dat dit niet gaat lukken, er is niet genoeg land om dit aan te kunnen, er zitten niet genoeg vissen in de zee om dit te kunnen bolwerken. Voedseltekort kan de mensheid dus serieus gaan pijn doen. Momenteel is wereldwijd al 1 mens op 8 chronisch ondervoed en dit aantal zal enkel maar toenemen. De voedselproblematiek kan dus voor onrust zorgen, nog meer migratie vanuit arme werelddelen naar een beter leven. Maar ook kan die honger en politieke onrust zorgen voor oorlogen en geweld. De situatie is dus ernstig maar niet hopeloos. En velen zien die problematiek als een uitdaging. Nieuwe technologieen zorgen voor grotere opbrengsten, er komen steeds meer viskwekerijen die overbevissing tegengaan en steeds meer gaat men in verdiepingen werken. De technologische vooruitgang zorgt ook voor een efficientere omgang met water en energie. Maar ook hier geldt ooit is het op, je kan niet eindeloos rekken. Overbevolking en uitputting van Moeder Aarde is dus een zwaar probleem maar zal waarschijnlijk niet zorgen voor de ondergang van de mensheid.

Een tweede probleem zijn de narcistische en idiote wereldleiders. Zij voelen zich natuurlijk veilig in hun betonnen bunkers diep onder de grond en spreken zware taal. Maar ze beschikken nog steeds over kernwapens. Met de dreigende taal tussen ‘the little rocketman’ Kim Jong Un en ‘mentally deranged idiot’ Trump in het achterhoofd lijkt een kernoorlog niet zover weg. Tot op heden heeft enkel de VS een kernwapen gebruikt en in 1945 heeft de mensheid kunnen zien wat 2 van die bommen kunnen teweegbrengen. De atoombommen op Hiroshima en Nagasaki heeft ruim 250.000 doden gemaakt. Vraag is dus, wat als de boel escaleert, wat zou de uitkom zjn als alle bommen tijdens een wereldwijde kernoorlog tot ontploffing worden gebracht? Men gaat er van uit dat het nooit zal gebeuren maar een global nuclear war tussen de wereldmachten zou onmiddellijk voor 200 miljoen doden kunnen zorgen! Niet genoeg om de wereldbevolking uit te roeien dus maar toch wel stevig uit te dunnen. Om dan nog maar te zwijgen over de nucleaire straling die nog jaren voor kankers en andere ziektes zal zorgen.

Ziektes hebben geen oorlog nodig. Zo komen we aan nummertje drie. In het verleden zijn er al meerdere grote pandemieen geweest die de mensheid zwaar hebben uitgedund. De Zwarte Dood die in de veertiende eeuw toesloeg, kostte aan tientallen miljoenen mensen het leven en ook de Spaanse Griep in het begin van de vorige eeuw eiste meer dan twintig miljoen levens. En vrij recent waren er ook verschillende griepvirussen zoals Ebola en Zika die zich  in razend tempo ontwikkelden en zich over de aarde wisten te verspreiden. Een pandemie lijkt dus  een aannemelijke manier waarop de mensheid zijn ondergang tegemoet kan gaan. Langs de andere kant, eerdere pandemieen in het verleden zijn tientallen miljoenen mensen fataal geworden, maar hebben tot op heden de mensheid geen enkel moment in gevaar gebracht. Natuurlijk, met steeds meer mensen en mensen die dichter op elkaar wonen zou de tol wel zwaarder kunnen zijn dan ooit tevoren. Gelukkig staat de medische wetenschap verder dan ooit.

Nochtans zou dizelfde medische wetenschap ook wel de ondergang kunnen betekenen van de mensheid. Denk maar aan de genetische manipulatie van voeding of de onderzoekers die meer te weten proberen te komen over virussen door ze zo aan te passen dat ze bijzonder dodelijk zijn. Een ongeluk is snel gebeurt en ook in een labo zit het in een klein hoekje en wat als bepaalde technologieën in verkeerde handen vallen? Stel eens voor dat terroristen dodelijke virussen in hun handen krijgen of deze zelf in een Labo gaan ontwikkelen. Een twintig tal jaar geleden pleegden enkel sekteleden een Sarin gasaanval in de metro van Tokio. De schade bleef toen beperkt tot 12 doden en 5000 gewonden maar wat als een grote terroristen groep a la IS een dodelijk gas met virussen zou loslaten in een grote stad?  De tol zou groot zijn en vele slachtoffers kunnen maken maar natuurlijk niet genoeg om de mensheid uit te roeien. Wetenschap, het is en blijft iets moois maar gevaarlijk. en dan zijn er nog de onderzoekers die middels geo-engineering proberen om klimaatverandering een halt toe te roepen.

De klimaatverandering dus. Denk dat we wel kunnen stellen dat het klimaat aan het veranderen is. Een deel hiervan is volgens mij ook wel de schuld van de mens. Gelukkig hebben we wetenschappers die onder meer met computermodellen proberen inzicht te krijgen in het veranderde weerpartoon en hoe het klimaat zich de komende decennia en eeuwen ontwikkelen zal. Maar dat is niet zo simpel als het lijkt. De ene verandering in het klimaat brengt tal van andere veranderingen met zich mee wat dan weer andere weermodellen beinvloed. Wat zo langzamerhand wel steeds meer duidelijk wordt, is dat de klimaatverandering gevolgen zal hebben. Het extreeme weer, langdurige droogtes en hittegolven, steeds hevigere stormen en zware overstromingen, meer en meer diersoorten die zich niet kunnen aanpassen en uitsterven. Er van uitgaande dat de klimaatsverandering beperkt blijft gaan steeds meer gebieden en grote steden in de gevarenzone komen en zelfs volledig onder water komen te staan. Maar wat als het echt extreem zou worden, wat als de temperatuur zou stijgen met pakweg 100 graden? Lijkt me niet echt aangenaam zo’n temeratuurtje van pakweg 150°C in het zonnetje. Lijkt mat dat niemand, geen plant geen dier, ook niet diep onder de grond dit zou overleven. Het klimaat zou dus wel eens voor het einde van de mensheid kunnen zorgen. Het andere extreme, een zware ijstijd zou de mensheid, mits een zware tol meer dan waarschijnlijk wel overleven. Er zijn meerdere ijstijden geweest waar de pre historiche mens het overleefden. Niet enkel onze verre voorouders overleefde ijstijden, er waren ook dieren natuurlijk, de mammoet, de wolharige neushoorn, de sabeltandtijger, de grottenleeuw, de oeros, wolven en grottenhyena’s. Zij hadden minder geluk. Met het uitsterven van de ijstijd verdwenen ook de ijstijdgiganten.

En zo komen we ons laatste puntje en bij de andere grote beestjes die het niet overleefden namelijk de dino’s. De dinoeuriers kennen er alles van: meteorieten zijn dodelijk. Niet enkel de allesverpletterend inslag, want als je zo’n meteoriet op je kop krijgt vertel je het natuurlijk niet meer na. De periode na de inslag is erger dan de klap zelf. Wanneer een grote planetoïde of komeet inslaat, komen er onder meer grote hoeveelheden stof en as in de atmosfeer terecht en kan het zomaar zijn dat dan Moeder Aarde enorm afkoelt omdat zonlicht het oppervlak niet of nauwelijks meer kan bereiken. Plantjes gaan dood, dieren die planten eten gaan honger lijden en sterven, de  dieren die deze dieren eten het ook lastiger krijgen en de mens die dan zowat alles vreet gaat het dan ook niet lang meer rekken. Zo is een inslagwinter in alle lagen van de voedselketen voelbaar. Kleine meteoorinslagen komen regelmatig voor en eentje zoals de inslag die de dino’s fataal werd, zou dus wel degelijk kunnen plaatsvinden. De vraag is enkel wanneer?

Bovengenoemde manieren om als mensheid ten onder te gaan (en er zijn er ongetwijfeld nog een pak meer), zijn allemaal heel rot natuurlijk. Wat ze allemaal gemeen hebben? We hebben er geen controle over. Natuurlijk kunnen we een pandemie bestrijden en een meteoriet proberen tegen te houden, vechten tegen klimaatsverandering of terreur. Wat blijkt, het leven is kwetsbaar en er zijn bedreigingen genoeg. Maar hoe reëel is het nu dat een van de genoemde bedreigingen de mensheid zal doen verdwijnen? De kans is klein, gelukkig heel erg klein. Maar wanneer meerdere van deze dreigingen de krachten bundelen, wordt die kans groter natuurlijk. De mens blijkt zoals een kakkerlak, onverwoestbaar, zonder de combinatie van meerdere gebeurtenissen is het onwaarschijnlijk dat het menselijk ras verdwijnt. Niet dat de mensheid de dans continue zal ontspringen, we zullen er samen aan moeten werken om Moeder Aarde een betere toekomst te geven. We zullen meer respect moeten hebben voor wat de natuur ons geeft om het leven van komende generaties ook veilig te stellen.

Afsluiten doe ik met de wijze spreuk van de Canadese Haida indianen in het achterhoofd

 „We erven de wereld niet van onze ouders, maar lenen de wereld van onze kinderen”

                                             © Gymbo 2017
                                             Pictures: Google

Tallsay is een leuke en makkelijke manier om verhalen, artikelen en recepten te publiceren. Publiceer vandaag nog jouw eerste artikel!