Soms zit het mee, soms zit het tegen. Dat geldt voor iedereen, mens en dier. Vandaag eens een kleine bloemlezing uit wederwaardigheden en meevallers.

Laat ik maar beginnen met de NOS. Eindelijk (!) heeft een Nederlandse rechter uitgemaakt dat het onrechtmatig is dat alle vergoedingen en salarissen van kamer- of raadsleden die namens de SP in een openbare functie beland zijn, rechtsstreeks naar de partijkas van onze oud-Maoïsten (die zich tegenwoordig achter een rode tomaat verschuilen) overgemaakt worden: het partijbestuur betaalt dan een en ander naar eigen goeddunken aan de desbetreffende, soms hard werkende, functionaris uit.  Niks daarvan, zegt de rechter, dat strookt niet met de openbare taak die zo iemand heeft.  En gelijk heeft-ie. Je betaalt immers niet aan de partij omdat die een lid beschikbaar stelt, maar aan degene die het werk verricht. Laat de SP nu maar zien dat ze krijgen wat hen volgens hun interne regels toekomt. De partij bulkt in de centen: die hadden in hun eentje al het eigen risico met een tientje kunnen verlagen als ze gewild hadden.

Uiteraard zijn ze daar in het partijbestuur nu knap in hun wiek geschoten. Dat wordt dus hoger beroep, maar dat wacht ik in vol vertrouwen af. Waar leven we eigenlijk? Toch niet in Noord-Korea?

Dat viel mij dus mee.

Een tegenvaller voor een op vogeleitjes beluste ekster. U weet misschien nog wel: dat brutale beest dat dit voorjaar een poging deed om een roekennest leeg te roven en in plaats van roekeneieren een behoorlijk pak rammel kreeg.

Wat u hierboven ziet is alleen het resultaat: de teleurgestelde ekster was inmiddels weer terug in de boom, scheldend en tierend omdat hij er ingetuind was. Ik had dit voorjaar van een (inmiddels verdroogd) paasstukje een decoratie met drie plastic vogeleitjes overgehouden en die in een bloempot gestoken. De pot had ik gisteren op het terras gezet om de plantjes wat extra licht te geven, en dat was het scherpe eksteroog kennelijk niet ontgaan. Die zag een lekker ontbijtje in het verschiet...mispoes. Wat heb ik gelachen...maar helaas was ik er niet snel genoeg met de camera bij.

Dat zat dus ook tegen.

Hieronder ziet u mijn exotische tomaten die zo mooi de hoogte ingegroeid waren. Twee heb ik geoogst, en toen begon de natte en koude septembermaand. Eigenlijk had ik ze binnen moeten halen en in de serre moeten laten narijpen, maar ik vertrouwde nog steeds op een paar zonnige warme nazomerdagen. Die kwamen nu, maar te laat: ze waren al begonnen te rotten.

Ook mispoes.

Maar nu twee meevallers:

Gisteren reed ik weer de sluiproute naar Duitsland, door het bos. Alsof ik een ingeving had ben ik toch even langs een weggetje gelopen waar ik wel vaker eekhoorntjesbrood gevonden heb. En ja, het was helemaal raak - ze stonden er in overvloed. Ik laat uiteraard de meeste staan en neem alleen maar mee wat verantwoord is: de padden, de slakken en de eekhoorns moeten natuurlijk ook hun portie hebben. Maar er was genoeg voor ons allemaal. Vandaag heb ik mij alvast getrakteerd op een omelet met cèpes, bosui en enkele blokjes gerookt spek, de rest vries ik in voor de winter. Voor quiches, ragouts en paddestoelensoep.

De laatste meevaller voor vandaag:

Bij de storm twee weken geleden was mijn gele roos omgewaaid. Ik heb hem zorgvuldig gespalkt en aan het muurtje vastgebonden, maar hij was behoorlijk gehavend. Vandaag in het zonnetje bedankte hij mij met een glorieuze comeback: er zat nog voldoende kracht in om door te bloeien

Oh ja, de beurzen vliegen ook weer omhoog vandaag. De AEX doet het prima en zelfs AKZO heeft de schade van de laatste dagen weer goedgemaakt. Wat wil een mens nog meer?

Tallsay is een leuke en makkelijke manier om verhalen, artikelen en recepten te publiceren. Publiceer vandaag nog jouw eerste artikel!