Dat ik geen superfan ben van spinnen is geen nieuws. Dat ik een deel van mijn angst overwonnen heb dankzij fotografie ook niet. Dat ik de spinnenwebben eigenlijk heel mooi vind al evenmin. Wat een mooie ochtend heb ik beleefd: het bleef heel lang mistig en de tuin was bedolven onder de spinnenwebben: meestal (op het eerste zicht) leeg maar af en toe met de spin er middenin. 

Bij momenten leek het winter wonderland, alleen zonder winter. Terwijl kabouter Ktje door de tuin huppelde, zag ik complete mezenfamilies aan de voederplaats zitten en hangen. Tuinvriend Eden was ook weer van de partij. Waar de vogeltjes van tak naar tak vliegen, heel sereen en stil... 'vloog' hij van boom naar boom in een rotvaart waardoor de helft van de takken nog een paar minuten bleven doorzwaaien. 

Manlief was ondertussen de dakgoten aan het leegmaken en kreeg onverwacht en ongewenst bezoek. Hij stuitte op een wespennest en die stelden zijn gezelschap ook niet op prijs. Verschillende keren werd hij gestoken maar hij bleef kalm. Als ik op de ladder had gestaan was ik waarschijnlijk in lichte paniek gewoon naar beneden gesprongen. Geen paniek: dan schreef ik wel een artikelenreeks van minstens tien delen over mijn lichamelijke ongemakken (zoals daar zouden zijn: gebroken benen, schaafwonden, hersenschudding,...) compleet met foto's en al omdat ik weet dat de virtuele wereld daar enorm naar uitkijkt. Het moge duidelijk zijn dat mijn sarcasmeknop en vooral de filter ervan nog ietwat ontregeld is. Of precies net goed afgesteld - het is maar hoe je het bekijkt natuurlijk.

Terwijl ik nu rond mij kijk zie ik buiten dat de zon probeert door te breken met weinig succes. Mother of all pimpelmezen heeft de hele voederplaats voor zich alleen en Eden ligt waarschijnlijk ergens op de grond te rollen wegens een overdosis walnoot. Binnen ligt onze Jack bovenop de verwarming... in een kattenmand. Lekker gezellig (en komisch). Onze Herder ligt met één oog open en ééntje dicht in de zetel. Omdat ze het heel snel te warm krijgt met haar halflange vacht heeft ze zich maar half over de verwarming gelegd, die achter de zetel staat - kwestie van vrouwelijke logica. Ze hijgt en kwijlt dat het een lieve lust is maar zich verleggen... nee, dat is net een brug te ver. 

Paddenstoelen zijn er ook in overvloed. Zoals eerder vermeld, dit is mijn favoriete seizoen. De bloementuin doet ook nog even door met dit resultaat:

Een mooie geslaagde ochtend die ik nu ga afsluiten met een kopje vers gemaakte tomatensoep. Het leven kan eerlijk en heerlijk zijn... 

Tallsay is een leuke en makkelijke manier om verhalen, artikelen en recepten te publiceren. Publiceer vandaag nog jouw eerste artikel!