Nare momenten die blijven te gemakkelijk zichzelf opdringen in herinneringen. Vaak zo overweldigend dat het mooie momenten laten vervagen. In andere gevallen zijn het juist de mooie momenten die de nare momenten doen vervagen en die mooie momenten zijn het waard om te koesteren. Koesteren, wat een woord eigenlijk. Een mooie zin die mij laatst opviel was; De zon koestert het aardrijk met haar stralen.
In grijze natte dagen zijn deze momenten zeldzaam en koesteren we waarschijnlijk daarom vaak de lentezon. In de tijd dat ik werkte bij oudere mensen, merkte ik het koesteren van momenten op. Wanneer ze weinig tot niets meer konden en in een stoel voor het raam zaten, kwamen momenten van herinneringen los. In sommige gevallen waren het alleen maar de nare herinneringen, die zich eindeloos verwoorden gedurende de dag. In andere situaties waren het de mooie momenten die de herinneringen verwoorden. Daardoor werd het mij duidelijker dan ooit te voren, dat het verzamelen en koesteren van mooie momenten je door dagen heen helpt. Dagen waarin je weinig anders kunt, dan zitten afwachten tot het sterven je van deze aarde zal plukken. Juist die dagen zijn het gedachten die herinneringen geven. Hoe fijn is het dan als het mooie momenten zijn die je koesteren kan.
De tijd gaat snel, de tijd brengt onverwachtse wendingen. Momenten zijn kostbaar. Natuurlijk worden we opgeslokt door dagelijkse dingen, door keuzes die gemaakt zijn enz. Maar zelfs in de sleur van een bestaan zitten momenten. Momenten die zomaar aan ons voorbij kunnen gaan. Momenten die, als we ze zouden opslaan, kunnen koesteren wanneer we weinig anders meer te doen hebben. Koesteren is het verwarmen van een beleven, een gevoel. Een mooi moment daar kun je nog lang plezier van hebben, als je het weet te koesteren. Na iemands overlijden worden vele momenten gekoesterd. In sommige gevallen worden nare herinnering herbeleefd. Die kun je ook koesteren, dat wordt dan een wrok hebben tegen iets of iemand genoemd. Tegenover nare momenten een mooi moment plaatsen en te kiezen welke je wil koesteren is een keus die we gelukkig hebben. Dat houdt wel in dat er mooie momenten moeten zijn die je tegenover nare herinneringen zou kunnen plaatsen. Hoe verzamel je mooie momenten? Die vraag heeft voor iedereen een eigen antwoord. Dat zijn persoonlijke keuzes.
Voordat je het weet, verwaaien de mooie momenten door een bries van ongenaamheid. Een storm die vele mooi momenten weet te verwoesten. Als je na een storm, die bijna alles verwoest heeft, een klein iets terug vindt en dit een mooie herinnering aanzet, dan koesteren we dat. Elk moment kan een pluisje in de wind zijn. Een zaadje dat ergens land en groeit. Zo zie ik mooie momenten, zelfs al lijken ze te ontsnappen in een storm. Ergens zijn herinneringen van mooie momenten geland.
Het zijn de mooie momenten die het doen.
Bedankt voor het lezen.
-Yneke-
Door Yneke aanbevolen
Gerelateerde artikelen
Notes (379)
Reacties (16)
Ik koester die momenten, want het laat mij altijd weten dat ik niet zo arrogant moet zijn af en toe ... daar de natuur toch sterker, mooier en onverzettelijker is.
Vind het weer een mooie van je ... en al heeft mijn reactie weinig met je artikel te maken, het is de titel die mij na het lezen van je artikel deed meevoeren naar wat ik koester.
Mooi geschreven trouwens.
Ach ja, herinneringen...John Knittel, die Zwitserse schrijver, heeft eens gezegd dat je oud bent als je met meer plezier aan het verleden denkt dan aan de toekomst.
' Na iemands overlijden worden vele momenten gekoesterd. ' - door een overlijden in mijn tienerjaren wacht ik hier niet mee. Er wordt hier gekoesterd dat het een lust is: nare mensen of mensen waar ik nare ervaringen mee heb zal ik na een overlijden ook niet opeens gaan ophemelen, zoals zo vaak gedaan wordt.