Normaal (voor zover je nog van normaal kunt spreken) krijgen we elk jaar in september nog een flinke nazomer. Veel jaren was het in augustus kwakkelweer en leek de zomer opnieuw te beginnen als de kinderen terug naar de schoolbanken moesten. Niet dit jaar... de herfst maakt al vroeg haar intrede. Ik vind het wel best zo - is dit ook de voorbode voor een koude winter? Afwachten maar... de laatste echt koude winter (met sneeuw en andere typische wintertoestanden) dateert hier al van vijf jaar geleden. De jaren daarna leek de herfst gewoon door te lopen tot het weer lente werd en was van een echte winter geen sprake.
Zoals in 99 procent van mijn artikelen zijn alle foto's genomen in eigen tuin/bos. Er is hier genoeg te zien en elke dag ontdek ik wel iets nieuws. De grasvelden liggen al goed bezaaid met afgevallen bladeren wat voor een mooi (beginnend) herfsteffect zorgt. Dichter bij het huis groeien en bloeien nog volop bloemen.
Onze oudste stappende grasmachine is er weer volledig bovenop. Twee dagen wou hij niets eten - op het einde van dag twee begon hij wel te drinken, gelukkig maar. Op dag drie stortte hij zich op de grasvelden alsof er niets gebeurd was.
De jongste (zijn zoon) is ook weer gelukkiger. Hij voelde aan dat er iets niet pluis was en was veel stiller dan normaal. Zijn moeder was ook enorm luidruchtig, dat heeft hij duidelijk van haar overgenomen... maar toen vader zich niet lekker voelde, hoorde je hem nauwelijks. Mooi om te zien, die familiebanden en hoe ze rekening houden met elkaar.
Ondertussen staat de TV aan en volg ik alweer een orkaan. Barbuda is totaal verwoest en onbewoonbaar, Sint-Maarten volledig afgesloten van de buitenwereld. Moeder natuur lijkt ons een lesje te leren: we kunnen niet eerst jarenlang overal bouwen en wonen waar we willen - en ondertussen de bodem volledig uitputten... om dan het woord 'klimaatakkoord' uit te spreken en denken dat we alles kunnen terugdraaien met een magische (belachelijk dure) oplossing. Moeder natuur zorgt zelf wel voor een oplossing.
Volgens de laatste berichten zijn er voorlopig negen doden geteld. Nog eens 21 anderen zijn gewond geraakt. De getallen zullen zeker nog de hoogte ingaan. Dat beseft iedereen... het dodelijke slachtoffer in Barbuda is een baby. Moeder wou haar getroffen huis verlaten - meer details zijn nog niet bekend. In Puerto Rico zit ongeveer de helft van de drie miljoen inwoners zonder stroom - in het centrum en noorden van het eiland zijn rivieren buiten hun bedding getreden. Het oog van de storm bereikte het eiland niet eens en toch kregen ze daar met winden tot 295 km per uur te maken.
De andere dodelijke slachtoffers vielen op Sint-Maarten. De orkaan trekt ondertussen verder en in Florida zijn ze druk bezig met hun huizen zoveel mogelijk te beschermen en/of veiliger oorden op te zoeken. In Miami zitten veel tankstations door hun voorraad heen. Hetzelfde scenario in winkels waar mensen nog snel een voorraad eten en drinken willen inslaan. Uit Florida hoorde ik gisteren voor het eerst bij dit soort catastrofen, dat mensen ook wel degelijk dieren willen redden: zij zijn zoals altijd de vergeten slachtoffers...
Reacties (15)
Prachtige foto's weer!
Dank!
Hoe gaat het nu met het bokje?
Hij is weer helemaal beter... ik denk dat ik de boosdoener gevonden heb: een aantal dagen te weinig gras gegeten in vergelijking met de hoeveelheid brood, fruit en groenten die hij elke dag opvreet. Gras werkt blijkbaar als een grote opkuismachine in zijn darmstelsel.
Voor de dieren is het wel erg .
En ... één Tallsaner zit er niet eens heel ver vandaan. Rina Jansen .... maar woont op Curaçao.
Ja, tegen dit soort natuurverschijnselen is zelfs de moderne mens machteloos. Maar je hebt gelijk: er wonen veel te veel mensen in streken waar dat eigenlijk onverantwoord is.
Ook in Texas is de ellende voor een groot deel 'eigen schuld - dikke bult', door bebouwing op de verkeerde plaatsen. En in Bangladesh helemaal. Daar weten ze sinds jaar en dag dat de delta elk jaar overstroomt, en toch trekken ze er steeds weer naar toe.
Precies: het is zoals hier - een huis kopen (goedkoop) dichtbij het vliegveld of een treinspoor... en dan schrikken dat je er last van hebt.
Mensen leren niet uit (natuur)lessen die overduidelijk zijn.