Gedichten compilatie: De schaduw des levens ...
Ze zijn al oud ... maar moet kunnen.
De schaduw des levens:
De schaduw des levens
kent haar geheugen
waar gedachten zwerven
wachtend op de dag
van hun verlossing.
Vind die verlossing
op de door jou gekozen dag
en stop het zwerven
in je geheugen
daar in de schaduw des levens.
Verkild hart:
Daar in dat donkere gewelf
waar verteerd gevoel
zich overgaf aan haat
zocht ik naar mezelf
in de hoop te vinden
iets wat liefde heet
wat nooit kon bloeien
mij nimmer kon binden.
Waar buiten het licht scheen
en trachtte te spelen
in minzaam behagen
kromp het van binnen ineen
door het lot teveel getart
ontstond wat ik vond
mijn innerste ik
een verkild hart.
Mijn hart:
Mijn hart ...
het zingt niet
dat geen liefde ziet
wat nooit vergeven kent
waar niemand voor rent.
het leeft stil
dat geen gevoel wil
wat nooit is geraakt
waar niemand voor waakt.
het klopt zacht
dat geen wens smacht
wat nooit fatsoenlijk denkt
waar niemand naar wenkt.
Mijn hart ...
het is mijn
dat vervult is met pijn
wat droomt van een wens
waar passie leeft in een mens.
het wil leven
dat haar mens niet wil beleven
wat wrok koestert als een prijs
waar haat bewaard ligt in ijs.
Mijn eigen ik:
Verweven in een net
gevangen in een vlucht
ontheemd van mensen
stralend in de diepste passie
..... mijn eigen ik.
Volgroeid door het leven
verfijnd door leed en angsten
open hart zonder slot
ongeremd door gevoelens
..... mijn eigen ik.
Weg vluchtend van wat komt
onzeker de modder ondergaand
verguisd om het zijn
maar van mij, echt van mij
..... mijn eigen ik.
Tippelaarster:
Stapvoets passerende voertuigen
blikken keurend wat ze zien
glimlachen zonder denken
bewegen om ogen te vangen.
Op gevoel voor een raam buigen
praatje voor wat volgt nadien
gespeeld wat plezier schenken
puur ten doel van een verlangen.
Prijs bepalen
klant als mens beschouwen
stap in of niet
je lichaam, je handelswaar.
Niet afdwalen
vreemde handen vertrouwen
wees wat hij ziet
een veelzeggend gebaar.
Duistere nevelen:
Dolende geesten in mijn hoofd
wadend door meren in mist gehuld
nevels verduisterend mijn denken
waar ooit liefde werd onthuld.
Afwaarts door stromen gedreven
zinkend in diep donkere spelonken
verpulverd licht in diepte verdwenen
onheil betast mij door slechts te lonken.
Kruipende ziel op zoek naar buiten
graaiende armen voelend in niets
ogen door verwarring omfloerst
tranend kijkend naar ... iets.
Deze is voor iedereen ...
Schrijvende mensen blijven mij boeien
hun vermogen om met woorden te stoeien
die gave ons pareltjes te schenken
lezers iets geven om over na te denken
subtiel omgaan met gedachten
in staat om leed te verzachten
wetend de juiste snaar te raken
erin slagen een statement te maken
onuitputtelijke zeeen van inspiratie
soms veroorzakend de nodige aggitatie
geen onderwerp blijft vermeden
puttend uit verleden en heden
open staand voor kritiek en compliment
inhakend op elke trent
humor wordt niet vergeten
poëzie, one-liners, reacties soms verbeten
je kan er soms heerlijk bij wegdromen
op Tallsay kan je ze en het allemaal tegen komen
je vind wat je zoekt, een lach, traan en kracht
Bedankt voor al die schrijfpracht.
*Candice*
01/09/2017 09:38
Reacties (6)