Mysterieuze dood van prinses Diana (4) ongeluk of moordaanslag?

Mohamed Al-Fayed is er nog steeds van overtuigd, dat als iemand handelt tegen het belang van de staat, de staat dan zorgt dat dit stopt. Hij is er heilig van overtuigd dat het ongeluk, waarbij ook zijn zoon Dodi omkwam, een aanslag was op prinses Diana. Maar waarom zou zij een doelwit voor MI6 zijn? Vond het Britse hof haar keuzes in liefdespartners te dol worden? Vonden gedoodverfde monarchisten dat zij het Britse hof compromiteerde? Zag de politiek een gevaar in haar toenemende populariteit en invloed op het wereldtoneel? Nam de wapenindustrie wraak voor de door hen geleden grote financiële verliezen door haar zo succesvol verlopende anti-landmijnencampagne?

Dat zelfs 20 jaar na dato er nog steeds complottheorieën bestaan over Diana’s dood is opmerkelijk, maar niet onbegrijpelijk. Ondanks twee langdurige onderzoeken door respectievelijk de Parijse politie (1997-1999) en de Londense politie (2004-2008) zijn een aantal onbegrijpelijke en bizarre omstandigheden rond haar dood nog steeds niet opgehelderd.

Fouten Parijse politie

Vanaf het begin van het onderzoek waren er vreemde onregelmatigheden in het onderzoek van de Parijse politie. Zo werd de plaats van het ongeluk niet direct goed afgesloten; behalve paparazzi liepen er ook te lang andere nieuwsgierigen rond, die er niets te maken hadden. Konden hierdoor wellicht belangrijke zaken op de plaats delict worden gemanipuleerd of verdonkermaand? Bovendien kwam de gemeentereiniging al in de vroege morgen – met medeweten van de politie – om de tunnel schoon te spuiten. Werd hierdoor eventueel cruciaal forensisch bewijs vernietigd?

Verkeerscamera’s langs de route

Op de route van het Ritz-hotel naar de ingang van de fatale tunnel Pont de l’Alma bevonden zich tenminste 10 verkeerscamera’s. Deze waren en zijn voor de staat belangrijk, want ze genereren immers inkomsten door voor geconstateerde overtredingen bekeuringen te kunnen uitschrijven.

Toevallig, heel toevallig waren al deze 10 camera’s op het moment van het ongeluk buiten werking. De Mercedes met Diana crashte na 00.30 uur, de camera’s waren om 23.00 ervoor gestopt of uitgezet. Dat Henri Paul volgens de politie roekeloos zou hebben gereden, kan daarom niet worden bewezen, want er is geen beeldmateriaal van.

Henri Paul, de chauffeur

Henri Paul werkte al 10 jaar voor het Ritz-hotel van de Al-Fayed-familie. Kort voor het fatale ongeluk was hij bevorderd tot hoofd van de beveiliging.

Volgens Richard Tomlinson, een ex-agent van de Britse inlichtingendienst MI6, was Henri Paul een informant van MI6; Tomlinson had daar destijds een dossier over hem ingezien. Als eerst lid en later hoofd van de beveiliging van een luxueus hotel in Parijs, waar internationale diplomaten en beroemdheden vaak komen en gaan, was elke ‘inside information’ voor inlichtingendiensten belangrijk en waardevol.

Op de avond van 30 augustus 1997 was Henri Paul een kleine drie uur onvindbaar. Niet in een café, niet thuis, niet bij vrienden of vriendinnen: totaal verdwenen. Ook nadat hij weer was opgedoken en net voordat hij Diana en Dodi zou rijden, was hij een achttal minuten onvindbaar en niet te zien op één van de vele Ritz-beveiligingscamera’s; zogezegd om iemand het pand uit te zetten (wat hij dan overigens in een nuchtere staat had kunnen doen). Had hij een geheime ontmoeting met een agent? Kreeg hij een briefing voor hetgeen men eventueel van plan was? Werd hij betaald? Na zijn dood bleek Henri Paul namelijk veel cash geld op zak te hebben, namelijk FFr 12.565. Ook had hij ter waarde van ongeveer FFr 1.700.000 (circa £170.000) op een 15-tal verschillende bankrekeningen staan, terwijl hij maar FFr 175.000 per jaar verdiende. Toch vroeg hij zijn ouders enkele maanden voordien om een lening van FFr 10.000.

Het is heel goed mogelijk, dat Henri Paul dacht slechts enkele hand- en spandiensten te moeten verrichten, zonder te beseffen dat hijzelf zou worden opgeofferd en als zondebok zou worden bestempeld. Bij vertrek van de Mercedes had Henri Paul onverwacht en ongebruikelijk naar de paparazzi – of naar één ervan? - gezwaaid. Was het zomaar of gaf hij een afgesproken teken voor welk plan dan ook?

Bij de autopsie bleek Henri Paul 3x het toegestane alcoholpromillage in zijn bloed te hebben: hij werd direct afgeschilderd als dronken achter het stuur, mogelijk zelfs als alcoholist. Op de laatste camerabeelden van het Ritz-hotel was van dronken gedrag bij Henri Paul echter niets te zien. Bovendien had hij drie dagen voor het ongeluk zijn jaarlijkse medische keuring als piloot gehad; van alcoholproblemen of leverschade was geen sprake. Maar zijn bloed had ook een vreemd koolmonoxidegehalte. Als roker zou een gehalte van 10% normaal zijn, maar bij Henri Pauls dood was het maar liefst 20%. Dat zou – gezien het normale verval van koolmonoxide in het bloed na de dood – betekenen, dat zijn bloed enkele uren daarvoor een verzadigingsgehalte van 40% moet hebben gehad; hij zou dan niet meer op zijn benen hebben kunnen staan, laat staan rijden. Een verklaring voor deze vreemde waarde is nooit gevonden.

Officieel werd Henri Paul tot zondebok gemaakt. Hij zou dronken zijn geweest en veel te hard en roekeloos hebben gereden. Maar hoe kwam hij aan al dat geld? Waar was hij in die onbekende uren? Kreeg hij vòòr de rit iets onbekends toegediend, wat het alcoholpromillage en misschien ook het koolmonoxidegehalte in zijn bloed zou verklaren?

Witte Fiat Uno

Tijdens de fatale rit door Parijs had de Mercedes volgens diverse ooggetuigen een witte Fiat Uno geschampt voordat hij de Pont de l’Alma-tunnel inreed. Het rijgedrag van de witte Fiat Uno was volgens diezelfde ooggetuigen vreemd geweest, alsof deze op een botsing aanstuurde. Franse forensische specialisten bevestigden, dat de lakmonsters vooraan op de zijkant van de Mercedes overeenkwamen met de lak van een bepaald model Fiat uit een bepaalde periode. Men ondervroeg alle witte Fiat Uno-eigenaren in Parijs, maar verder dan dat kwam het niet.

In maart/april 2000 slaagde het eigen onderzoeksteam van Mohamed Al-Fayed erin de eigenaar van de bewuste witte Fiat Uno te identificeren. Het was een Franse freelance-fotograaf genaamd Jean-Paul James Andanson. In mei 2000 – voordat James Andanson door het onderzoeksteam kon worden ondervraagd – werd hij dood gevonden in een auto op een afgelegen plek in Zuid-Franrkijk. De omstandigheden waren op zijn minst bizar: hij had een kogel in zijn hoofd, maar er was geen vuurwapen in de auto te vinden; de portieren zaten allemaal op slot, maar de sleutels waren verdwenen; de auto was ook nog in brand gestoken, waardoor het lijk maar met moeite kon worden geïdentificeerd. De conclusie van de Franse politie: James Andanson had zelfmoord (!) gepleegd, iets wat gezien de omstandigheden natuurlijk onmogelijk was.

Het politie-onderzoek werd echter met die conclusie afgesloten. Toch was James Andanson al in 1998 door de Franse politie gehoord, omdat hij een witte Fiat Uno had bezeten. Hij gaf toen zijn vrouw op als alibi voor de nacht van 31 augustus 1997 en zei met haar ver van Parijs te zijn geweest. Commissaris Jean-Claude Mules, die hem persoonlijk had ondervraagd, accepteerde zijn verhaal. Later vertelde James Andanson aan vrienden, dat hij in de bewuste nacht wel degelijk in Parijs was geweest. Volgens Richard Tomlinson (ex-MI6) was ook deze freelance-fotograaf een informant van in ieder geval de Britse, maar zeer waarschijnlijk ook de Franse inlichtingendienst. Op zich niet bijzonder, want veel paparazzi blijken als informant voor de politie of andere diensten te werken. Maar James Andansons duistere rol als bestuurder van de witte Fiat Uno en zijn bizarre dood laten vele vragen open. Niet ondenkbaar is, dat hij door de ene of de andere geheime dienst uit de weg werd geruimd, voordat hij over het dodelijke ongeluk van prinses Diana zijn mond voorbij had kunnen praten.

Lichtflits

Een andere getuige, François Levistre, beweerde, dat hij tijdens het ongeval ook in de tunnelbuis reed. Er zou een motor al bumperklevend achter de Mercedes aan hebben gejaagd. Henri Paul was daarop harder gaan rijden.

Op het moment, dat de motor de Mercedes inhaalde, was een zeer felle lichtflits te zien geweest. Hierdoor zou Henri Paul de macht over het stuur hebben verloren. De auto klapte daarop op de 13e pilaar in de tunnel met de bekende gevolgen. De motor reed daarna op hoge snelheid de tunnel uit. Wat was het geweest? Een superfelle fotoflits? Of iets anders? Hoewel Levistre niet een betrouwbare getuige bleek (hij wijzigde zijn verhaal regelmatig), kwam korte tijd later een Amerikaanse toerist, Brian Anderson, naar voren met hetzelfde verhaal over de lichtflits.

Richard Tomlinson (ex-MI6) vertelde daarop aan het onderzoeksteam van Al-Fayed, dat dit sterk leek op een MI6-techniek voor een moordaanslag op de weg, die als verkeersongeluk kon worden verhuld. Men gebruikte dan een zeer krachtige laser, die bestuurders op kritieke plekken even deden verblinden en daarop verongelukken. Volgens Tomlinson leek het verhaal van Levistre verdacht sterk op een Brits plan om in de jaren 1990 de Joegoslavische/Servische dictator Slobodan Milosevic te vermoorden. Tomlinson was destijds bij de plannen betrokken geweest en kende het tot in detail. Was het zo’n laseractie van MI6 op een motor geweest, bedoeld om de Mercedes moedwillig in de krappe tunnel te laten verongelukken?

Verkeersgordels

De doden bij de crash – prinses Diana, Dodi Al-Fayed en Henri Paul - hadden geen van drie hun verkeersgordels om. Alleen lijfwacht Trevor Rees-Jones zat in de verkeersgordel; hij overleefde het ongeluk, zij het zwaar gewond. Volgens Diana’s oudste zus, lady Sarah McCorquodale (zie foto rechts), was Diana altijd een fel voorstandster van de verkeersgordel en gebruikte zij deze altijd. Waarom dan deze fatale rit niet? De Parijse politie verklaarde, dat alle verkeersgordels in de Mercedes goed hadden gewerkt, maar de Londense politie ontdekte, dat de gordel rechtsachter (waar Diana zat) defect was. Had zij de gordel niet gebruikt of kunnen gebruiken? Had zij de gordel wel omgedaan, maar was deze op het cruciale moment losgeschoten, waardoor haar verwondingen zo ernstig werden?

Conclusie onderzoeken

Waar de Fransen in 1999 de dood van Diana slechts aanduidden als een ongeluk en chauffeur Henri Paul als zondebok aanwezen, vanwege dronkenschap en roekeloos rijden, was dat in het Britse onderzoek iets anders. De Britten concludeerden, dat er geen samenzwering was geweest, dat er geen (Britse) veiligheidsdienst bij betrokken was, maar dat er sprake was van onrechtmatige doodslag (‘unlawful killing’) door de jagende paparazzi en een dronken chauffeur, Henri Paul. Evenmin als hun Franse collega’s, had de Britse politie echter een verklaring voor alle (hiervoor genoemde) losse eindjes in deze zaak.

Tot slot, ‘the perfect storm’

Wat er echt gebeurde, zullen we waarschijnlijk nooit te weten komen. Een recht-toe-recht-aan ongeluk was het, mijns inziens, zeker niet. Diana had vermoedelijk te vaak te veel machtige mensen voor de voeten gelopen. Wellicht lagen plannen om haar te liquideren al langer klaar en was het slechts een kwestie van tijd om een goede gelegenheid te vinden, voordat zij in september haar werk zou hervatten (zie ook deel 3).

In de nacht van 31 augustus 1997 kwam echter alles bijeen: Diana zat vast in Parijs met Dodi Al-Fayed (het was immers het Al-Fayed-vliegtuig, dat hen naar Engeland moest brengen); de opdringerige paparazzi vormde een prima rookgordijn; het besluit om met maar één onbeschermde auto naar Dodi’s apartement te rijden door de stille straten van nachtelijk Parijs bood een unieke kans. Kortom, al deze omstandigheden vormden in feite ‘the perfect storm’, de kans om zo’n sinister plan uit te voeren. Dat Diana dan het doelwit moet zijn geweest, staat buiten kijf. Henri Paul werd de gedoodverfde zondebok. Dodi Al-Fayed en Trevor Rees-Jones waren in dit moordscenario slechts voetnoten oftewel ‘collateral damage’. Geen van hen had echter een dergelijk einde verdiend.

ASMAY.

© 2017 Foto's: Asmay, Office.microsoft.com, Pixabay.com.

Zie ook:

Mysterieuze-dood-van-prinses-Diana-(1)-jagende-paparazzi

Mysterieuze-dood-van-prinses-Diana-(2)-doorn-in-de-kroon

Mysterieuze-dood-van-prinses-Diana-(3)-liefdadigheid-landmijnen-en-loerend-gevaar

Alan-Turing-onbekend-computergenie

Of lees verder via:

https://tallsay.com/asmay of

https://asmay.wordpress.com/ of

https://tallsay.com/asmaysrecepten of

https://asmaysrecepten.wordpress.com/

Tallsay is een leuke en makkelijke manier om verhalen, artikelen en recepten te publiceren. Publiceer vandaag nog jouw eerste artikel!