Het artikel van Ktje, “Natuurfotografie: tijd voor afstand” bracht me op het idee om ook wat positiviteit te brengen.
We worden elke dag opnieuw overstelpt door geweld, terrorisme, politieke discussies en flaters en ja, iedereen heeft steeds gelijk. Ik wil me niet verdiepen in wie, wat verwezenlijkt heeft of net niet kan verwezenlijken. Het heeft geen zin om de kop in het zand te steken, maar de media even op 'uit' zetten en naar buiten gaan, kan een mens tot rust brengen.
Ik was in de tuin en genoot van de zon en de bloemen. Ik mijmerde over het geluk dat ons te beurt valt, de mogelijkheid om te reizen en de wereld te ontdekken, de gezonde kinderen en hun partners, de vrienden die we hebben maar vooral de eenvoudige onschuld van onze kleinkinderen maakte me gelukkig.
Toen onze kinderen klein waren gingen we vaak de natuur in. Onze zomerse uitstap was naar een huurhuisje in de Ardennen en daar beleefden we fantastische weken. Er was een beurtverdeling voor het helpen in de keuken en de afwas. De kinderen konden zich onbezorgd uitleven op het terrein, het speelplein, in het zwembad of het bos. We hebben samen uren gewandeld en hen de wonderen van de natuur leren ontdekken. Bij slecht weer was er hilariteit alom bij de gezelschapsspelletjes.
Nu geven zij die kennis door aan hun kinderen, maar ook wij dragen ons steentje maar al te graag bij om hen het mooie van deze wereld te tonen. De kleinkinderen groeien op in een harde wereld en dat beangstigt me soms. Maar als ik zie hoe zij nog onschuldig alles beleven, hoe zij alle vijf oog hebben voor de natuur, hoe ze liefde voor dieren hebben, dan voel mij echt gelukkig.
De oudste twee meisjes (Elise en Maeva) zijn 9 jaar, dan volgt Laure van 7 jaar en Ute die 5 jaar wordt. De laatste, Bernt is een rakker van 3 jaar. En hij kan goed zijn mannetje staan bij al die vrouwtjes.
De meisjes komen liefst dicht bij de vlinderstruik zitten. Dan gebeurt het vaak dat een vlinder op hun schouders, hoofd, arm of vingertjes komt zitten.
De schapen en lammetjes van de buren, krijgen graag eten van de zusjes. En dat ze stapel zijn van honden, hoeft geen uitleg.
Bij Maeva worden de 6 poezen, als prinsessen of koninginnen behandeld. Zij rijdt ook te paard en staat helemaal zelf in voor de verzorging van haar 'pleeg'paard en het kuisen van de stal en poep. Tja, ze moeten leren verantwoordelijkheid dragen voor hun geliefd dier.
En ook Ute springt in de bres voor dieren. Het is soms hilarisch, lichtjes 'overdreven’.
Een klein voorbeeld: Er vliegt een vogeltje tegen het raam van de veranda. Het diertje ligt er wat versuft bij. Ute is er heel snel bij, haalt een schaaltje water voor het vogeltje, aait het en spreekt heel zachtjes: "alles komt weer goed met je hoor! Je ben een beetje versuft, ik blijf bij je tot je weer kan vliegen. Ik heb een beetje water voor je."
Het vogeltje is aan het bekomen en maakt wat aanstalten om weg te trippelen … het vliegt op een laag haagje … Ute is in de wolken. Plots vliegt het vogeltje wat hoger en opeens is het weg. Ute is in alle staten "Joepie, oma, nu is het vogeltje terug naar zijn vriendjes gevlogen!"
Als er nu een gelijkaardige vogel in de tuin zit, zegt Ute dat het haar vriendje is die komt goeiedag zeggen?
Ik vergeet ook nooit die dag dat Rik de auto uit de garage haalde en per toeval over een 'leeg' slakkenhuis reed. Ute had het tevoren zien liggen. Ze stapte uit de auto, ze was zó kwaad: "Wat heb je nu gedaan! Nu heb je het huis van het slakje vernield! Nu zal het diertje thuiskomen en geen huis meer hebben!" Ik kan je verzekeren dat het geen sinecure was om haar te troosten!
Het is net of deze mispel kijkt mee, boos, met Ute
En dan moet de kids bezig horen tegen de hond, een Golden Retriever, die jammer genoeg al ouder wordt. 'Josie, je moet nu wat rustig zijn en veel drinken hoor, het is véél te warm om te lopen en jij bent al wat oud hé.’ Het is niet te geloven hoe zij aan elkaar gehecht zijn. Maar ook Rik en Josie zijn de beste vrienden.
Een bezoek, met vriendjes van de klas, aan kinderboerderij, is een feest voor Ute.
eten geven aan de cavia en even aaien, of een geitje op de schoot mogen nemen
Ze is zó voorzichtig met de diertjes en ze kreeg van de toezichtster zelfs een pasgeboren kuikentje in de handen. Het kwam van onder de lamp en dit kon voor héél eventjes maar :-)
Bij de schapen wou ze per sé dat wij een groepsknuffel gaven ...
knuffellen : oma, Ute en het schaap :-)
En de jongste is Bernt. Hij is héél lief maar moet af en toe wel eens gewezen worden op voorzichtigheid en respect. Tja, het is een kwajongen hoor, maar zijn nichtje Ute zal hem wel wijzen wat mag en niet mag?!
En ondertussen zijn we weer in onze tuin beland
De geraniums staan nog in volle bloei
Er komen nog volop verse bloemen aan de vlinderstruik
terwijl sommige hortensia's hun kleur aan het verliezen zijn
en de paddenstoelen zorgen voor een contrast met de bloemen
Het kan allemaal zo mooi zijn. Het is zalig om te genieten en te mijmeren. Maar dan kom je weer binnen, de radio speelt en er is breaking news!
'Terreurdaad op de Ramblas in Barcelona' ... hoe wreed kan die wereld zijn :-(
Reacties (14)
Ik kan je alleen maar zeggen: 'je zal een plekje in je hart ontdekken wat je tevoren niet kende, een plekje héél apart en zó mooi.'
Ik duim voor een voorspoedige zwangerschap en vlotte bevalling. X
Prachtige foto's allemaal, en een hartverwarmend verslag.
Knuffel XX