The Last Post:
Al sinds 2 juli 1928 blaast men iedere avond om 20.00 uur in Ieper onder de Menenpoort de "The Last Post" ter nagedachtenis aan de 54.986 soldaten uit het Britse Gemenebest die in de veldslagen van de Eerste Wereldoorlog vielen rond Ieper.
Ik vind dit een heel indrukwekkend en bijzonder mooi eerbetoon wat 100 jaar later nog in ere wordt gehouden. Het is de manier waarop we om horen te gaan met hen die vielen in de strijd voor vrijheid. Ik krijg bij zoiets ook echt kippenvel ... dit heet respect, een absolute uiting van eeuwige dankbaarheid en respect.
Dit artikel gaat niet over Ieper en niet over Wereldoorlog 1 of 2 of andere oorlogen, maar wel over 'The Last Post' en wat ontstaan is uit het Nederlandse Taptoe. Het is een trompetsignaal dat oorspronkelijk als afsluiting van de dag werd gespeeld en wat ontstond in de 17e eeuw in het garnizoen van Prins Maurits. Britse soldaten die toen in Nederland waren gelegerd namen het mee naar Engeland en daar is het geworden tot wat het nu is ... het indrukwekkende en al zo vaak gehoorde Last Post.
Iedereen kent het en het doet wat met mensen. Het geeft koude rillingen en brengt je twee minuten stilte die je gedachten laat gaan over al die mensen die sneuvelden in een strijd, al die jonge mensen die bereid waren hun leven te verliezen en ook verloren om u een leven in vrijheid te schenken.
Dit gedicht is één van de teksten die gegeven wordt aan deze laatste song voor soldaten.
Come home! Come home!
The last post is sounding for you to hear.
All good soldiers know very well there
is nothing to fear while they do what is right, and forget
all the worries they have met in their duties through the
year.
A soldier cannot always be great, but he can be a
gentleman and he can be a right good pal to his comrades in
his squad.
So all you soldiers listen to this – Deal fair by all
and you’ll never be amiss.
Be Brave! Be Just! Be Honest and True Men!
Er is best veel te vinden over hoe het werd wat het geworden is en alle credits worden gegeven aan de Engelsen en misschien wel terecht ... maar het is gewoon voor iedere militair het eindsignaal, het signaal dat de dag voorbij is ... dat zijn strijd voorbij is, dat hij mag gaan rusten. Maar niet alleen is het meer een eindsignaal voor militairen ... het is het ook voor politieagenten en brandweermensen, voor hulpverleners en voor verzetsstrijders Wereldwijd, voor al die mensen wordt het uitgevoerd en dan gaan je gedachten onbewust naar die vele brandweermensen die wisten dat ze voor een niet uit te voeren taak stonden toen ze de Twin Towers ingingen om het vuur te bestrijden, maar om vooral mensen te redden en aan die politieagenten Wereldwijd ... aan Ahmed Merabet de agent die door de Al Qaida terroristen terwijl hij bloedend op straat lag in koelen bloede werd geëxecuteerd. En aan mensen die een heldendood stierven door hun leven te geven om het leven van anderen (kinderen) te redden bij aanslagen. Aan Kelly Brewster die haar elf jarige nichtje op die manier beschermde.
Het laatste signaal ... als het tijd is:
Als de strijd gestreden is
victorie en verlies aanwezig is
het zoeken naar doden begonnen is
veldhospitaal vol met gewonden is
slapies zoeken waar hun slapie is
verloren bloed voeding voor de bodem is
vertwijfeling en vreugde hoorbaar is
leven en dood beklonken is
... en het laatste signaal daar is
zal rust en eerbied voor hen die vielen zijn.
(Candice Simionescu)
Reacties (8)
Ooit stond een oudere Britse mevrouw naast me. Toen de klaroenen schalden, rolden de tranen over haar wangen, ik legde mijn hand op het hare. Ze hield mijn hand stevig vast en kwam tegen me staan.
Achteraf vertelde ze over haar papa die hier gesneuveld was. Dit vergeet ik nooit meer.
https://tallsay.com/page/4294975892/ieper-de-westhoek-en-wereldoorlog-1
Op 4 mei bij onze Dodenherdenking, op 9-11 en noem maar op wanneer het ook gespeeld wordt, het gaat altijd door merg en been.
En ik heb het op mijn manier proberen te verwoorden in een gedicht.