De dagen worden inmiddels al weer korter: nog eventjes en wij gaan het duidelijk merken.
's Avonds fladderen de vleermuizen rond het huis en verschalken het ene motje na het andere, maar je hoort hun zachte vleugels niet: wat dat betreft zijn ze net een verfijnde versie van de Stealth-bommenwerpers die je niet met een radarscherm kunt 'vangen' - ze hebben hun eigen, voor menselijke oren onhoorbare signalen waarmee ze de afstand tot hun beoogde buit meten. High-tech dieren zijn het haast, uitgerust met snufjes waarvan de ontwerpers van gevechtsvliegtuigen alleen maar kunnen dromen. Overdag slapen ze in hun hangar - een half holle grote eik, en in de schemer gaan ze op jacht.
Fotograferen kun je ze niet, tenminste niet met de middelen die mij ter beschikking staan, al komen ze vaak genoeg op een afstand van minder dan een meter in mijn buurt. De kater heeft het ook door: die zit naast mij op het muurtje en draait met zijn oren. Er naar slaan of happen doet hij niet: hij weet dat het tevergeefse moeite is. De bewegingen van de vliegende brigade zijn te snel en te onvoorspelbaar, maar boeiend vindt hij het natuurlijk wél.
Overdag valt er meer te fotograferen, tenminste als de accu van de camera opgeladen is. Gisteren kwam Edje (of Eddie?) - één van de tweeling waar Edette mij een goede maand geleden mee verblijdt heeft, op het terras zijn lunch ophalen. Nog duidelijk kleiner dan zijn moeder, zonder pluimen op zijn oortjes en met een kortere en dunnere staart, maar met een glanzende donkerbruine vacht en een smetteloos witte borst, struinde hij de bloempotten af en propte zijn wangzakken vol met zonnebloempitten. Met dat kleine staartje kan hij nog niet zo goed manouvreren, daardoor haalt hij de gekste capriolen en buitelingen uit. Ik wilde de camera pakken om u mee te laten genieten, maar helaas...de accu was leeg. Volgende keer beter.
Vandaag heb ik de hortensia's op de foto gezet: die bloeien nu volop. Dat prachtige kleurenspel duurt nog tot september, dan knip ik de mooiste er af en hang ze te drogen in de ruimte waar de verwarmingsketels staan. Zo heb ik elk jaar weer prachtige droogboeketten.
Hieronder een heel speciaal soort: de Hydrangea Ayesha, met licht gekrulde bloembladeren. Die komt uit Japan en is pas sinds 1970 in Europa beschikbaar. Daar heb ik inmiddels stekken van in potten.
http://www.heritagehydrangeas.com/project/hydrangea-macrophylla-ayesha/
En dan een rondje langs de pruimenbomen:
Boven de Reine Victoria en onder de Mirabelle de Nancy: een maandje nog schat ik zo, afhankelijk van het weer in de komende weken.
Langs de kant groeien ook wilde pruimen: die zijn altijd als eerste rijp. Maar die hangen zo hoog dat de vogels - vooral de merels en de houtduiven - er altijd eerder bij zijn dan ik. Ze denken natuurlijk dat het kersen zijn. Ik ben altijd al blij als ik er een mandje aan over houd. Die zet ik op brandewijn en suiker, of ik maak er jam van. Wat er afvalt of er afgehakt wordt, met duidelijke snavelsporen, is voor de egel.
Kom ik weer binnen word ik scheef aangekeken: waarom heb je mij niet even wakker gemaakt, voor een ommetje door de tuin?
Tot de volgende keer maar weer: hopelijk met Eddie of Edje.
Door Zevenblad aanbevolen
Gerelateerde artikelen
Notes (403)
Reacties (28)
De derde foto (Hortensia's met dat doorkijkje) vindt ik werkelijk geweldig mooi.
Mijn hortensia's heb ik altijd diepblauw of paars gekregen en dan zijn ze ook een ornament in elke tuin.
Vanaf morgen zit ik met mijn kind in Frankrijk, bij mijn ouders. Eens kijken of ik via een touw de berghelling kan afdalen om de enorme hoeveelheid pruimen te oogsten. :-)
De eekhoorns hier zijn aardig op hun hoede. Niet zozeer vanwege de (veel te luie) katten, maar wel vanwege de marters die ik hier elke avond zie ronddarren.
Je hebt echt mijn soort tuin....
Dat heeft met de uitputting van de grond te maken: die wordt op den duur minder zuur. Ik zal dit najaar eens wat aluin (aluminiumzout) halen en ze daarmee bemesten. Het schijnt dat ze dan in het volgende jaar weer blauw worden.
Veel plezier bij de pruimenoogst! En breek je benen niet bij het afdalen. ;))
Ik heb die hortensia's laten groeien op dikke kleigrond en er ook roestige schroeven bij begraven. Dat was mij verteld, dat geoxideerd ijzer een bijdrage levert aan die blauwe en paarse kleur. Werkt aluminiumzout ook? Why not?
Je wordt ouder papa geef het maar toe, je wilt er alles aan doen, maar je weet niet hoe ... je wordt ouder papa. ;-)
Dit is perfect voer voor een kinderverhaal: Eden (of tante Edna - oom Edward - nichtje Edina - neefje Ednogiets) op stap in de mensenwereld.
En vergeet dan ook niet de 'verre familie' in Nederland te noemen: misschien af en toe een logeerpartij in het hoge Noorden?
Ik heb trouwens geen idee hoe groot het territorium van eekhoorns is. Hier zie ik altijd méér dan één door de bomen 'vliegen'. Volgens mij zijn het er in totaal zo'n vier of vijf. Maar wie hier echt 'woont' en wie er op bezoek komt is moeilijk uit te maken: de enige die ik echt ken is Edette en haar jongste nu, maar verder? Mannetjes die haar proberen te versieren of concurrenten die haar st...
Candice uiteraard. Soms stekelig, maar altijd 'adorable'. ;-)