Zondag
Keurig gekapt is haar grijze haar
de roombotercake al gesneden
en de koffiekopjes staan klaar
Het tikken van de klok, een bekend geluid
een auto stopt, daar zijn ze, nee toch niet
de wijzers op het uurwerk schuiven vooruit
Monter drukt ze de radio aan
en even later weer uit
stel dat ze de deurbel niet hoort gaan
Het tikken van de breinaalden, een bekend geluid
regelmatig staat ze op
en tuurt links en rechts de straat af door de ruit
De kinderen hebben een drukke baan
slapen natuurlijk eerst uit
en komen vanmiddag tegen theetijd aan
Het tikken van hakjes op de gang, een bekend geluid
het is vrijwilligster Anja
ze rijdt met haar kar het avondeten uit
Bovenstaand gedichtje schreef ik zo'n jaar of twee geleden en is gelukkig niet van toepassing op mijn eigen moeke. Die heeft over aanloop en aandacht van haar - allemaal in haar nabijheid wonende - kinderen en kleinkinderen niet te klagen. Ik ben de enige die niet in haar buurt woont, voor mij is het zo'n drie uur rijden om bij haar te kunnen zijn en ik moet het veelal doen met telefoon of skype.
Vandaag was het een beetje een rare dag en de klok speelde vandaag weer eens een hoofdrol. Vandaag ging mijn moeder onder het mes; ze kreeg aan de rechterzijde een nieuwe heup. Hoewel ze in haar hele leven nog nooit een ziekenhuis van binnen heeft gezien (kinderen zijn ook allemaal gewoon thuis geboren), was ze er heel relaxed onder toen ik haar gistermiddag aan de telefoon had.
Nippend van mijn koffie kan ik me niet concentreren op de ochtendkranten. Ik kijk op de klok, 08.00 uur de operatie begint. Ze heeft gekozen voor plaatselijke verdoving, haar bovenkamer werkt nog prima en ze was bang, dat volledige narcose daar afbreuk aan zou kunnen doen.
09.30 uur, de operatie zou nu zo ongeveer afgerond moeten zijn. 10.00 uur telefoontje van mijn zus alles oké, operatie is prima verlopen, ik haal opgelucht adem.
Sleutelen aan een 90-jarige (want dat is mijn mams) is tegenwoordig eigenlijk bijna 'not-done', die oudjes kosten de gemeenschap immers al handen vol geld, maar ik ben blij dat ze geholpen en nu hopelijk verlost is van die akelige pijn, welke die versleten heup veroorzaakte en morgen ga ik naar haar toe!
Door Willemijntje aanbevolen
Gerelateerde artikelen
Notes (530)
Reacties (37)
het mooie is dat je het niet weet.