Natuurfotografie: tijdelijke vlucht uit de werkelijkheid

Ik kan het iedereen aanbevelen: een gezonde interesse en fascinatie voor de natuur. Terwijl de wereld maandelijks, wekelijks of dagelijks verder instort zorgt de natuur -en voor mij de fotografie ervan- voor een zekere rust in het hoofd die we allemaal nodig hebben.

Ik deed er de voorbije jaren heel cynisch over: na elke terreuraanslag zei ik dat iedereen en masse kaarsjes moest inslaan - we zouden ze nog nodig hebben. Het blijkt regelmatig helaas waar te zijn. Ongelovig als ik ben vind ik een zekere troost in een kaarsje te branden bij de tragedies waar we de laatste jaren mee rond onze oren geslaan worden. Hand in hand gaan staan, al dan niet kumbaya zingend op de plaats van verderf is niet voor mij weggelegd. De mantra's 'geef niet toe aan terreur! ze krijgen ons niet klein! liefde, geen haat!' hoef ik ook al niet te horen. Waarom moeten we aan de moslimterroristen laten zien dat we nog steeds liefde in ons hebben? Waarom moeten de terroristen het idee krijgen dat we sterker zijn? Waarom moeten we laten zien dat ze ons niet klein krijgen? Dat laatste wordt donker ironisch desnoods zelfs geschreeuwd met tranen in de ogen.

Is er iemand die denkt dat die moslimterroristen onder de indruk zijn van die sterke facade? Is er iemand die denkt dat ze niet krom liggen van hun gelach bij het zien van mensen die hun tranen moeten verbijten maar toch doen alsof ze sterk zijn? Is er iemand die denkt dat ze niet weten hoe die laffe terreur ons raakt tot in het diepste van onze ziel? Is er iemand die denkt dat 'wij zijn niet bang!' kreten enig effect hebben?

Waarom moeten we ons sterker tonen dan we zijn? Waarom wordt het als een verkeerd signaal gezien als je zonder schaamte zegt dat je gehuild hebt tot de tranen leken op te zijn? Waarom wordt het als zwak gezien als je zonder schroom zegt banger en banger te worden? Waarom wordt de manipulatietruc 'dit is precies wat ze willen' nog steeds massaal toegepast als je openlijk kritiek uit op de islam, de volgers en de redder-op-het-roze-paard brigade?

Is het politiek niet-correct van mij als ik zeg dat het mij geen sikkepit interesseert wat moslimterroristen nu wel of niet willen? Is het ongehoord van mij als ik zeg dat ik vind dat (heel) gelovige mensen de meest onverdraagzame azijnflessen zijn die er bestaan? 'Behandel je naaste zoals je zelf wil behandeld worden' - dat komt denk ik in zowat elk geloof naar voor: behalve dan als die naaste homo, lesbienne, atheïst, vulzelfmaarin is? 

Geef mij maar mijn geliefden en mijn rust op mijn eiland. Bij de volgende aanslag -die naar goede gewoonte niet zo heel lang op zich zal laten wachten- kunnen de kaarsen, bloemen en vrede op aard liedjes weer bovengehaald worden. In groep natuurlijk, voor de camera natuurlijk, om de vijand te doen geloven dat we niet toegeven aan hun haat natuurlijk... 

Tallsay is een leuke en makkelijke manier om verhalen, artikelen en recepten te publiceren. Publiceer vandaag nog jouw eerste artikel!