Candida albicans is een nare gistschimmelinfectie, die de gezondheid in het algemeen ernstig kan belemmeren en de darmen in het bijzonder behoorlijk kan aantasten. De diagnose is echter – zoals ook al beschreven in het vorige artikel – niet altijd even simpel en duidelijk te stellen, omdat de gistschimmel in eerste instantie tot de lichaamseigen stoffen behoort. Behalve een LBA-test (levend bloedanalyse) of een onderzoek van de ontlasting, kun je met een symptomenlijst soms echter ook al een aardig eind komen. Onderstaande opsomming van enkele vragen over de mogelijke voorgeschiedenis, de hoofdsymtomen en de secundaire symptomen wordt veelvuldig door zowel reguliere artsen als natuurartsen gebruikt. In de eerste plaats dient deze lijst uiteraard om de ernst van de klachten bij de patiënt beter in te kunnen schatten, maar ook om de juiste diagnose te kunnen stellen, of het inderdaad Candida albicans betreft of wellicht een andere aandoening.
Voor artsen en behandelaars is het uitermate belangrijk om te weten wat er is gebeurd, vòòrdat bij de patiënt de symptomen van een mogelijke Candida-infectie doorbraken. Een aantal zaken, die in meer of mindere mate kunnen hebben bijgedragen aan het ontstaan van de ongeremde groei van deze gistschimmel in het lichaam, zijn onder meer de volgende (elk onderdeel is min of meer in volgorde van ‘sterk beïnvloedend’ tot ‘matig opgesomd).
Iemand, die aan Candida albicans lijdt, zal veel van de hiernavolgende hoofdsymptomen bij zichzelf herkennen. Een arts zal dan ook zeker deze symptomenlijst met de patiënt moeten bespreken, om tot een helder beeld van diens klachten en daardoor tot een gefundeerde diagnose van al dan niet Candida albicans te kunnen komen.
Deze symptomen kunnen variëren van mild en matig tot ernstig. Niet iedere Candida-patiënt zal echter alle symptomen herkennen of de symptomen, die wel voorkomen, als even erg ervaren. Toch kan het aan de hand van deze symptomenlijst nagaan van welke symptomen er wel of niet zijn en de ernst van die symptomen, een en ander voor patiënt en arts verduidelijken.
Candida is een bedrieglijke aandoening. Iemand die aan Candida albicans lijdt, ziet er namelijk lang niet altijd ziek uit; zeker in het begin van de infectie kan de patiënt er zelfs heel gezond uitzien, terwijl hij of zij zich in werkelijkheid echter heel beroerd voelt. Dat is tegelijkertijd één van de redenen waarom iemand vaak al lange tijd aan deze kwaal lijdt voordat òf medische hulp wordt ingeroepen, òf de juiste diagnose kan worden gesteld en met de behandeling ervan kan worden begonnen.
Deze nare aandoening kent echter nog een ander fenomeen. In de natuurgeneeskunde werd door diverse natuurartsen en geneeskundigen namelijk geconstateerd, dat Candida-patiënten vaak blijk geven van eenzelfde persoonlijkheid of van ettelijke eenzelfde persoonlijkheidstrekken, die men wellicht vòòr de aandoening niet in die mate had of toonde. Dat de Candida-gistschimmel een ‘slimme schimmel’ was, die ver gaat om aan zijn voeding te komen, wist men al. Maar dat deze ‘slimheid’ wellicht zo ver strekte, dat de persoonlijkheid van de patiënt daardoor kon veranderen, was een openbaring.
In wat men inmiddels de ‘Candida-persoonlijkheid’ heeft genoemd, zal niet iedereen zich misschien gelijk of geheel herkennen. Toch zijn de overeenkomsten op dit gebied tussen patiënten, vooral die al lange tijd lijden aan de aandoening, soms opzienbarend.
Candida-persoonlijkheden zijn bijvoorbeeld vaak piekeraars en perfectionisten. Zij hebben tevens de neiging hun gevoelens niet te tonen, maar te verbergen. Een ander kenmerk, die bij een Candida-persoonlijkheid hoort, is (verborgen) onzekerheid. Dit uit zich meestal door het zich constant zorgen maken over van alles en nog wat. Lichamelijk wordt dit piekeren en tobben veelal ‘vertaald’ in een pijnlijk gespannen nek en (soms letterlijk) hoog opgetrokken, gespannen schouders.
Niet alleen heeft de geest onder invloed van de gistschimmel de neiging de gevoelens extra af te dekken, ook het lichaam doet dit in feite door de ongeremde Candida-infectie (letterlijk) in alle hoeken en gaten van het lichaam weg te stoppen. Tijdens de behandeling van Candida albicans kan het dan ook voorkomen, dat niet alleen de ‘weggestopte’ Candida-infectie wordt aangepakt en aan het licht wordt gebracht, maar dat ook verborgen gevoelens en emoties ineens weer naar de oppervlakte komen. Ook deze dienen dan, tijdens de therapie, met tijd en aandacht te worden behandeld.
© 2017, foto's: Office.microsoft.com, Pixabay.com, Wikimedia Commons.
Voor meer artikelen van deze schrijfster, zie bijvoorbeeld:
Darmflora-probiotica-en-prebiotica
Het-zuur-base-evenwicht-en-onze-gezondheid
Het-zuur-base-evenwicht-en-onze-voeding
Of lees verder op:
https://tallsay.com/oxalis of via
Reacties (16)
Mijn dochter heeft keer op keer vaginale schimmel als ze antibiotica moet nemen.
Ik vind het maar bizar. Al heb ik inderdaad wel eens gedacht dat sommige mensen een schimmelinfectie in hun hersenen hebben ;))
En geen grapje: wanneer Candida eenmaal in het bloed is terechtgekomen, zal het beslist ook in de hersenen terug te vinden zijn.
https://sciencebasedmedicine.org/candida-and-fake-illnesses/
https://www.google.nl/amp/s/phys.org/news/2015-11-candida-albicans-mysterious-fungus-major.amp
De levendbloedanalyse toont het bestaan overigens wel degelijk aan.
3 jaar dieeten levert weer een normaal beeld zonder die strengen op..
Heb zo'n 36 analyses mogen zien van mezelf..
Wat ik b.v. wel een hele mooie vind, is het geval chronische vermoeidheid. Dat werd jaren afgedaan als 'tussen de oren', 'psychosomatisch' en zelfs als 'aanstellerij'. Maar onlangs is wel degelijk aangetoond dat het kan ontstaan na een infectie (niet Candida overigens). Het is reëel, én er zijn mogelijke werkingsmechanismes onderzocht. Nu de keuringsartsen van UWV even heropvoeden...;-)