Zo loopt het verlengde paasweekend al weer op z'n einde. De dagen waren zoals voorspeld weinig lente-achtig en we kregen veel wind en af en toe een regenbui... de zon liet zich tegen alle verwachting in wel regelmatig zien maar ze was even snel weer weg. Het bezoek gisteren dacht even dat de staart(terreur)mees een beroerte kreeg toen ze op weg naar de poort zijn kabaal hoorden, omhoog keken en zijn gekke gedrag zagen. Ik vind het grappig, een tikkeltje bizar maar vooral ook interessant om te weten waarom ze dat doen maar iemand die niet op den buiten woont zal niet bekend zijn met dit fenomeen - ook bij mij is dit het eerste jaar dat ik het zie.

Toen ik vanmorgen naar buiten keek, toevallig na het laatste artikel van Yneke, zag ik een vogel die je niet elke dag tegenkomt: de Vlaamse gaai. Hij zat in de beuk vooraan in de tuin - voor hij wegvloog kon ik nog net twee foto's nemen... door dubbel glas én van op een behoorlijke afstand genomen. Ik zit hier goed in de woonkamer: ik stoor de vogels niet en toch heb ik er goed zicht op.

De eekhoorn had me ook goed bij m'n onbestaande pietje vandaag. Tussen alle huishoudelijke beslommeringen door heb ik toch de nodige tijd doorgebracht aan het raam (dat klinkt ietsje verkeerd). Vanmorgen zag ik hem aan de dichtste kerselaar hangen: zijn kopje kwam links vanachter de stam, zijn lijfje zat achter de stam en zijn staart was rechts van de stam zichtbaar. Vertederd zat ik hem stilzwijgend te stalken toen hij al snel richting bos verdween. Sindsdien heb ik hem niet meer gezien maar een telling van de walnoten (ik had er drie ingelegd) vertelde me dat hij er toch geweest is vandaag. Ik heb de kleine sloeber gemist en heb hem dus weer niet al knabbelend kunnen spotten.

Nog voor de middag gingen we met de honden het hoge gras in op de akkers. Onze Jack verdween letterlijk in het mooie groen, die kwam er niet meer boven. Onze Herder had het grootste plezier met die zalige nattigheid op haar haren. Op de terugweg besloten ze een rattenhol van dichtbij te bestuderen en gisterenavond overleefde een mol (in eigen tuin) het jachtinstinct niet van onze Jack.

Door het gedoe in Turkije is hier in België een discussie ontstaan over dubbele nationaliteiten. Een heel groot percentage van de 'Belgische Turken' hebben JA gestemd. Dat baart diverse politici zorgen - nogal logisch vind ik persoonlijk. Ik haal er even een puntje uit: ik ben helemaal niet tegen de doodstraf - dat was één van Erdogans stokpaardjes. Het probleem bij een figuur zoals Erdogan is natuurlijk wel dat velen de dood zullen ingejaagd worden om de verkeerde redenen. Bij een zwaar vergrijp zoals pedofilie, terreur, moord,... zou ik geen probleem hebben met de doodstraf. Nu worden ze de cel ingegooid (als er tenminste geen procedurefouten gemaakt worden) maar zitten ze nooit hun volledige straf uit. Op water en brood moeten gevangenen al lang niet meer leven én ze komen er verknipter uit dan dat ze er in gingen: volgens mij niet dé oplossing voor al de gestoorden in de wereld.

Bij de groene vink (die duidelijk de baas is als de kool-en pimpelmees ook zin hebben in een snack) valt het op dat het mannetje helemaal niet bang is van mensen en onze geluiden: hij komt heel dicht en kijkt echt op als hij iets hoort... het vrouwtje daarentegen is schuchter. Ik zie ze ook elke dag maar nooit komt ze tot aan de voederplaats. Ze blijft bescheiden op de achtergrond en pikt de restanten van de grond op. Zolang ze geen dopje van de eikels -die het hele jaar door over heel te tuin bezaaid liggen- op haar kopje plaatst bij wijze van hoofddoek om haar lagere rang te benadrukken vind ik alles best... ik gluur nog even naar buiten en zie het zonnetje wegtrekken - op naar de voorspelde vriestemperaturen dan maar. Zelfs een deel van de gladiolen zijn al opgekomen, ik hoop dat ze het overleven.

Tallsay is een leuke en makkelijke manier om verhalen, artikelen en recepten te publiceren. Publiceer vandaag nog jouw eerste artikel!