Een stralende zondag, en mijn luidruchtige buren

Ik zie hier zoveel prachtige foto's van de natuur om ons heen dat ik er nauwelijks iets aan toe kan voegen. Mijn camera is niet zo geschikt om kleine dingen uit te vergroten - daar heb ik geen goede lens voor. Wat ik wel kan is mooie foto's op grotere afstanden nemen, en dat heb ik gisteren en vanmorgen ook gedaan. Gisteren bij stralende zon en vanmorgen bij een zwaar bewolkte lucht: omdat ik ook geen filters heb om tegen de zon in te kunnen fotograferen. U zult verder onder wel zien waar dat voor nodig was.

Een zonnige zondag

Een strakblauwe lucht en de eerste bloesem in mijn fruitbomen. Die staan op een beschut weilandje achter  mijn tuin: allemaal oudere rassen. Verschillende soorten pruimen, kersen en appels - de soorten die je zelden in de handel ziet. De sterappel, de ouderwetse roggenpeer, de meikers en diverse pruimensoorten, zoals de Reineclaude verte, de Hauszwetsche, de Mirabelle de Nancy en de Reine Victoria. Vooral de laatste doet het hier goed en draagt uitbundig.  Verder heb ik wat foto's van mijn hoge, meer dan 160 jaar oude reuzen (beuken en eiken, nog zonder blad nu) toegevoegd en enkele shots van oude bijgebouwen, waar de tuinbewoners bij slecht weer onderdak vinden. De egels, de vleermuizen, de vogels en de steenmarter kunnen er, indien gewenst, schuilen, maar ook struinende buurtkatten kom ik er soms tegen. Ook het roodborstje broedt in de houtschuur, op een plekje waar geen roofdier bij kan.

Hier in de ren zaten vroeger de kippen, nu wordt het als opslag voor vers gekapt hout gebruikt. Het slaapgedeelte was achter het deurtje recht tegenover de ingang. Toen de steenmarter ook de laatste kip doodgebeten had ben ik er mee opgehouden.

Burengerucht: mijn onderhuurders

Sinds een aantal jaren heb ik hier een roekenkolonie: die vinden de hoge bomen geweldig. Begonnen is het zo'n tien jaar geleden met twee paartjes, maar inmiddels heb ik hier een heel dorp, volgens het motto 'Hoort en zegt het voort'.

Lastig zijn ze niet, maar ze maken in deze tijd van het jaar een hoop kabaal: vechten om de beste nestplaatsen, wegjagen van minder populaire kraaiachtige soortgenoten zoals kauwen, eksters en Vlaamse gaaien, en luidkeels melden als een vreemde auto de oprit op komt rijden. Maar bovenal de voortdurende onderlinge communicatie: soms rustig keuvelend, soms opgewonden ruziënd. Als de avond valt is er een heel palaver, net alsof ze elkaar de belevenissen van de voorbije dag vertellen.

Er is er één bij die altijd het hoogste woord heeft en steeds in de bovenste takken zit, die hoor je de hele godsganse dag door. Ik noem hem 'de burgemeester', en zijn stemgeluid herken ik tussen alle andere. Hij vliegt alle bomen af waar de nesten zijn en stelt orde op zaken als het ergens uit de hand loopt.

De vier foto's hier onder zijn van Google: zo dicht krijg ik ze niet voor de lens.

Roeken leven in kolonies met soms meer dan 100 paren: ik heb er ongeveer 30-40 stelletjes hier dit jaar, verdeeld over ongeveer tien bomen. Het zijn geen nestrovers,

daarom heb ik ze ook liever dan de gaaien en de eksters die de nesten van kleinere vogels plunderen. Roeken zijn zaden- en insecteneters, en ze fourageren in de weilanden en op de velden in de buurt. Hier in de tuin zoeken ze in het gras naar emelten, wormen en slakjes - dat mag. Wie meer over het gedrag en de gewoontes van roeken wil weten kan hier terecht:

https://nl.wikipedia.org/wiki/Roek

Helemaal grappig wordt het als de jongen beginnen uit te vliegen: dan oefenen ze op de gazons rond het huis - uiterst vermakelijk om te zien dat gefladder en gestuntel, onder het toeziend oog van de ouders. De kater zit dan op een afstand te kijken maar bemoeit zich er niet mee. Het zou best kunnen dat hij wel eens een tik met zo'n sterke snavel gehad heeft, als hij te dichtbij kwam.

Roeken leven het gehele jaar in groepen, broeden in soms zeer grote kolonies en slapen samen in slaapbomen. Er is een scala van groepsgedragingen. Op de bodem verplaatst de roek zich met plechtige passen of met sprongetjes, in de lucht met een krachtige vleugelslag met vrij lange glijmomenten. In het voorjaar ziet men vaak spelvluchten en luchtacrobatiek. Spelletjes met groepsgenoten worden geregeld gezien, zoals dingen laten vallen en opvangen of samen op een tak zitten te schommelen. Partners begroeten elkaar met een soort paradepas, waarbij de vleugels licht worden opgetild. Tijdens de balts vindt er wederzijdse verenkleedverzorging plaats, voedselbedelen, en lange baltsroepduetten waarbij de partners wat apart van de anderen met breed gespreide staart naast elkaar zitten. (uit Wikipedia).

Roeken zijn beschermd, en ze mogen niet van hun nestplaatsen verdreven worden. Alleen als de nood heel hoog is (bijvoorbeeld in de stad waar ze continu de geparkeerde auto's  'bekladden') en als ze pas ingezaaide akkers leegvreten ( granen zijn hun lievelingsmaaltijd, tot groot verdriet van de boeren), kan er een tijdelijke vergunning afgegeven worden om ze weg te jagen.  De gemeente moet er dan wél voor zorgen dat ze ergens anders terecht kunnen waar ze kunnen broeden. Hier bij mij mogen ze hun gang gaan: liever dit soort grappige en slimme zwartgerokte buren dan zwarte boerka's bij de weg.

Hier de foto's van vanmorgen - anders had ik tegen de zon in moeten fotograferen, en dat wil niet zo best zonder speciale filters.

Nee, het is best gezellig met dat luidruchtige zwarte volkje rondom het huis. Keukenafval, zoals oud brood, restjes worst en kaas worden hier in no time opgeruimd, ik hoef ze alleen maar op het gras te gooien. Ze zijn er letterlijk als de kippen bij.

Hier zijn overigens nog bomen die geheel 'roekenvrij' zijn: aan de achterkant van het erf vinden ze het niet zo gezellig, kennelijk. Maar wie weet? Over een aantal jaren? (foto van gisteren, in de zon).

Tallsay is een leuke en makkelijke manier om verhalen, artikelen en recepten te publiceren. Publiceer vandaag nog jouw eerste artikel!