Leven Is Een Dodelijk Roulettespel
Artikel Kai Maduro
Ja, ik ga dood. Kort geleden is in mijn lijf iets ontdekt waar ik aan dood kan/zal gaan. Dat is wat ik te horen kreeg van de arts die mij behandelt. Wanneer en hoe ik dood zal gaan? Dat weet ik (nog) niet.
Wat ik me nu wel meer dan ooit tevoren besef, is dat het leven niets anders is dan een dodelijk roulettespel. Wij, mannen, vrouwen, kinderen, wij allemaal hebben namelijk iets in ons lichaam waardoor wij, vroeg of laat alles, en dan ook totaal alles zullen verliezen. En dat iets is: “leven”. Daar gaan wij allemaal aan dood. Want, wie “leven” heeft gekregen, zal uiteindelijk sterven. En of we nu een drama van maken of niet, dat is de realiteit.
Dodelijk kansspel
Het leven is een dodelijk kansspel waar iedereen aan deelneemt. Een levensspel waarbij wij afwisselend winnen en verliezen. Sommigen veel, anderen weinig. Maar hoe het spel ook verloopt… uiteindelijk zullen wij allemaal alles verliezen. Niemand verlaat de roulettetafel levend.
Wanneer het zover is…
Hoe ík zal reageren op het einde van mijn levensspel, weet ik niet. Pas als het zover is, en ik het bewust meemaak, zal ik het waarschijnlijk weten. Wel heb ik, zowel beroepshalve als privé, van dichtbij, het einde van het levensspel van meerdere mensen meegemaakt.
Sommigen die toen zij beseften dat het voor hen zover was, protesteerden, smeekten en huilden om nog wat langer te mogen blijven meedoen met het spel. Ik vraag me af: Zal ik, als het voor mij zover is, misschien ook zo radeloos protesteren tegen het einde van mijn levensspel?
Berusting
Bij anderen zag ik echter hoe zij erin berustten dat het spel voor hen over was. Rustig en kalm namen zij afscheid van hun naaste medespelers en het levensspel. Een klein aantal bleef tot het einde met plezier en vreugde het spel spelen. Maar ik, zal ik ook zo sereen en blij zijn wanneer het spel voor mij gaat eindigen?
Wanhoop
Enkelen die ik heb gekend, waren op een gegeven ogenblik, om de een of andere reden, zo wanhopig en het spel zo zat dat zij al de fiches die ze nog hadden op tafel smeten en zelf een einde maakten aan hun deelname aan het spel. De laatste tijd zijn er ook steeds meer spelers die het aan een ander overlaten om voor hen het spel te beëindigen. Ik vraag mij af: Als het zover is, zal ik dan de moed hebben om mijn levensspel zelf te beëindigen of laten beëindigen?
Het leven blijft een dodelijk spel
Hoe lang ik nog aan dit dodelijke roulettespel (dat leven heet) zal deelnemen? En hoe het spel precies voor mij zal eindigen? Dat weet ik allemaal niet. Mijn huisarts, met wie ik dit besproken heb, is van mening dat als het voor mij niet binnen een jaar afgelopen is, ik nog wel twintig jaar kan doorgaan. Maar ja, zoals één van mijn vriendinnen tegen mij zei: “Hij gokt ook maar.” Inderdaad.
Hoe dan ook, nog altijd is en blijft het leven voor mij een spel, een roulettespel. En ondanks de tegenslagen, of misschien juist daardoor, speel ik het nog altijd met veel plezier. Jij toch ook?
© Kai Maduro - 30 december 2016
Door Kai Maduro aanbevolen
Gerelateerde artikelen
Notes (505)
Reacties (16)
Sterkte Kai.