Waar en in wat voor huis je ook woont, het belang van huisregels zal voor de meeste mensen evident zijn. Ik woon in een leuk klein vrijstaand huisje dat gesitueerd is op een heuvelrug met vrij uitzicht richting de zee in het noorden en de bergen in het zuiden.
Het staat op een heerlijk rustig plekje. We hebben er veel privacy en fijne buren. Iedereen is in principe welkom in ons huisje, mits men de huisregels in acht neemt en deze niet overtreedt. Want je bent immers baas in eigen huis, wat betekent dat je je niet de wet laat voorschrijven door bezoekers. Je verwacht respect van bezoekers en je verwacht van ze dat ze zich aan de huisregels aanpassen. Wie de regels overtreedt, wordt hier met een glimlach vriendelijk op gewezen met het verzoek om de huisregels te respecteren. Elke vorm van al dan niet subtiele dwang om de huisregels naar de zin van de bezoekers aan te passen, worden (terecht) niet gehonoreerd. En wie zich van een waarschuwing niets aantrekt, wordt vriendelijk doch dringend verzocht het huis te verlaten. Indien men zich tegen dit verzoek verzet, dan gebeurt de uitzetting alsnog onder dwang, meestal met behulp van de ‘pecalang’ (de buurtwacht), al dan niet met behulp van familie en buren, de plaatselijke ‘adat’ (ongeschreven wetten) volgend. Een bijzonder effectief systeem dat de rust en de balans in onze leefomgeving garandeert.
Er gelden bepaalde wetten die bij overtreding resulteren in gepaste maatregelen, in dit geval uitzetting, al dan niet onder dwang.
Waarom vertel ik dit? Dat kan ik u uitleggen. Wat mij betreft is er niet veel verschil tussen het huis waarin je woont en het land waarin je woont. In beide kunnen gasten ontvangen worden en in beide gelden wetten waaraan gasten zich te houden hebben. Toch is er een groot verschil tussen huiswetten en de wetten van een land in het opzicht van bezoekers, mensen die van elders komen. Huiswetten worden veelal zonder problemen nageleefd en waar dat niet het geval is, volgen gepaste acties die de orde en rust weer herstellen. De wetten van een land echter, staan weliswaar min of meer duidelijk op papier, maar waar bezoekers van elders deze wetten overtreden, de rust en de orde verstoren, daar blijven gepaste maatregelen die deze ongewenste bezoekers uitzetten, helaas uit.
Gesteld dat de naleving van huiswetten en het toezicht op die naleving falen, zoals landelijk het geval is, dan zou ik niet meer met plezier in mijn huisje kunnen wonen en wordt het tijd om te verhuizen naar een betere buurt. En hoe vreemd ook, toch vertikken de meeste mensen het dan om te gaan verhuizen.
© Nescio, 13 september 2016 | eigen foto.
Reacties (10)
Hoewel, ze hangen een camera meer op om het gevoel van schijnveiligheid te creëeren.
Eigen rechter gaan spelen is ook een optie en dat het niet mag dat is wat...
De 'adat' (ongeschreven wetten) in Indonesische dorpen is een g...
Maar inderdaad ... je kan ook besluiten om wel die stap te zetten als het haalbaar is.
Ben ook hoogopgeleid en ga ook emigreren ... alleen nu nog niet, pas over drie jaar. -))
Mensen die het kunnen .....