Als afvallen levensgevaarlijk wordt. De ziel op de weegschaal.
Afvallen kan soms bloedlink zijn...
Zeker als je 0.085 gram of 21,3 gram afvalt is het oppassen geblazen. Velen doen moeite om af te vallen en daar zijn dan ook de meest uiteenlopende methodes voor. Van liposuctie tot Sonja Bakkeren en van Superfood tot een maagverkleining. Toch kan slechts 21 gram afvallen levensgevaarlijk zijn. Bij het overlijden verliest de mens 21 gram lichaamsgewicht volgens een onderzoek uit 1907. Om exact te zijn 21,3 gram. Er wordt verondersteld dat dit het gewicht van de ziel betreft. In 1988 en in 1993 werd er eenzelfde onderzoek gedaan, waarbij men op 0,085 gram uitkwam.
De ziel.
De ziel wordt gezien als de spirituele component van de mens, maar wordt ook gezien als de drager van het Ego of de eeuwige geest. In de Tarot wordt dit 'archetype' weergegeven door de Dwaas.
De Dwaas is kabbalistisch verbonden met de Hebreeuwse letter Alef, welke weer refereert aan Ruach. De Geest van God laat zich dan ook vertalen in Ruach Elohim.
In veel talen is het woord ziel etymologisch terug te brengen tot adem, lucht en wind.
Het woord psyche betekent net zoals pneuma (geest) wind of lucht. Zo vinden we deze betekenis ook terug in het Latijnse anima (ziel) en animus (geest).
In het Sanskriet kent men het woord âtman weergegeven door de Dwaas. De Dwaas is kabbalistisch verbonden met de Hebreeuwse letter Alef, welke weer refereert aan Ruach.
De Geest van God laat zich dan ook vertalen in Ruach Elohim. In veel talen is het woord ziel etymologisch terug te brengen tot adem, lucht en wind. Het woord psyche betekent net zoals pneuma (geest) wind of lucht. Zo vinden we deze betekenis ook terug in het Latijnse anima (ziel) en animus (geest). In het Sanskriet kent men het woord (ziel); ook hier wordt verwezen naar lucht.
De talen wereldwijd zijn het eens. De ziel is lucht. Onaanraakbaar; Niets maar toch Iets.
Heeft de ziel een gewicht? Heraclitus.
Dat de ziel een gewicht zou hebben was het idee van de Grieks Heraclitus. De filosoof,geboren te Efeze, die leefde in de 6e eeuw voor Christus. Een man die als bijnaam de 'duistere' heeft gekregen door zijn gebruik van aforismen. Heraclitus verbond als eerste het woord "logos" met de betekenis 'grondwet'en meende dat aan heel het wereldgebeuren redelijkheid ten grondslag lag. Voor de mens zou het de kunst zijn om deze redelijkheid (logos) ook daadwerkelijk te zien. Wanneer je buigt voor de wetten van deze redelijkheid, dan is de mens wijs.
Na de dood zinkt de ziel terug in deze 'almachtige logos', “als een licht dat uitdooft in de nacht.”
Heraclitus stelde dat de ziel was samengesteld uit een vreemde vorm van materie. Een mengsel van vuur en water. Vuur zou hierin voor het edele staan en water voor het onedele. Dit mengsel zou daarnaast een zeker gewicht hebben. Vuur was volgens deze Griekse denker het grondelement waar alles uit is voortgekomen.
De ziel en 21 gram
In 1907 voerde de Amerikaanse arts Duncan MacDougall een medisch experiment uit. Zes patiënten werden voor, tijdens en na het overlijden gewogen. Hieruit bleek dat zij allen gemiddeld 21 gram minder wogen, het gewicht van de ziel. Schapen en honden werden ook gewogen tijdens het stervensproces. Schapen werden iets zwaarder tijdens het overlijden, een gewicht wat zij weer kwijt raakten na de dood. Honden werden niet lichter of zwaarder. Schapen zouden op basis van deze waarnemingen volgens Duncan 'portalen' vormen die de ziel transporteerden, om daarna weer te verdwijnen. Honden zouden in het geheel geen ziel bezitten. De publicatie van het onderzoek is HIER te vinden. Het onderzoek noopt tot nadenken. Als het gewichtsverschil immers betrekking zou hebben op de laatste uitgeblazen adem zou ook een hond na overlijden minder moeten wegen.
De film 21 grams
Het onderzoek van MacDougall is de inspiratiebron geweest voor de film 21 grams, van de Mexicaanse regisseur Alejandro González Iñárritu. Het thema van de film draait om de dood. In deze film speelt Sean Penn een wiskundige die lijdt aan een hartkwaal; Naomi Watts een weduwe, die door rouw getekend is en Benicio del Toro een ex-gedetineerde wiens geloof zwaar op de proef wordt gesteld. De levens van deze drie raken onlosmakelijk verbonden met elkaar door een ongeluk.
Blof bezong ook de 21 gram..
Blof - 21 Gram- tekst
Hoeveel weegt een ziel? En is dat veel? En als ie valt, blijft ie dan heel?
Ergens in ons lijf brandt altijd licht; Een vlam die drijft; Is dat verkeerd? Verkeerd...
Of is dat hoe het hoort te zijn? Of is dat hoe het hoort te zijn? Of hoe het gaat met mij en jou
Van vrouw tot man; Van man tot vrouw; Tot vrouw...
Dat is zoals het hoort te zijn.We ruilen 21 gram. En worden wie we moeten zijn. Allebei...
En je wilt het meer dan ooit, maar je geeft het terug
En heel de lange nacht. Bedenk ik mij. Ik ben bij jou. En ik ben vrij. Zo vrij...
Dat is zoals het hoort te zijn. We ruilen 21 gram. En worden wie we moeten zijn. Allebei...
En ik wil het meer dan ooit. Maar ik geef het ze terug. En zo gaat het heen en weer
En we zijn doodsbang.Want in ons lijf brandt altijd licht. Een vlam die drijft. Is dat verkeerd?
Andere theorieën over de 'gewichtige ziel'
1911 – Matla en Zaalberg van Zelst
Zeker onderzoeker Matla hield wel van intergalactisch communiceren met geesten. Om zich hiervan ook in de toekomst te verzekeren pleegde hij geesten in een stopfles te bewaren. De wat bekendere geesten waren een gewild collectors item van de beste man. Zo had hij thuis op de plank bijvoorbeeld flessen met daarin de geesten van Paus Leo X en Multatuli.
In de 20er jaren van de vorige eeuw deed hij samen met Zaalberg van Zelst onderzoek. Zij claimden dat de afmeting van ons etherisch lichaam kan variëren tussen de 1.26mm en 8mm. Dit lichaam zou zijn samengesteld uit extreem kleine en gescheiden atomen en gemiddeld 69.5 gram wegen.
Mede over dit onderzoek hebben zij in 1911 een boek uitgegeven 'het geheim van den Dood.' Zij pleegden door middel van een vernuftig apparaat, de Dynamistograaf (zielestofmeter) het bestaan van geesten aan te tonen. De geest zou uit een gasachtige substantie bestaan die kon krimpen en expanderen.
Het experiment is later herhaald door wetenschappers, maar faalde.
1988 – Noetic Science – opzienbarend bewijs!
Het onderzoek van Duncan MacDougall werd gedaan bij zes proefpersonen. Hij nam van het geconstateerde gewichtsverlies van deze zes mensen het gemiddelde. (21,3 gram)
Het onderzoek uit 1988 van Noetic Science is hierin zeker meer representatief te noemen. Zij komen overigens op een heel ander gewicht uit. In 1988 werd dit experiment verricht op een groep van tweehonderd terminaal zieke patiënten in Oost-Duitsland. Zij werden vlak voor en onmiddellijk na hun dood gewogen. Bij iedere proefpersoon bleek het gewichtsverlies precies hetzelfde te zijn namelijk 0,085 gram.
Het rapport van Elke Fisher en Dr Becker Mertens werd bekritiseerd door Gerard Voisart, een vooraanstaand Frans Patholoog. Hij stelde dat dit gewichtsverschil veroorzaakt zou worden door de lucht welke de longen verlaat. Dit, ondanks dat Dr Fisher en Mertens 'dit gegeven' in hun berekeningen hadden meegenomen. Zelfs de foutmarge is berekend, die zou 0,0003 gram betreffen.
De enig mogelijke verklaring voor het gewichtsverlies zou de ziel of een vorm van levenskracht zijn.
1993-Dr Gunz- een kind kan de was doen – herhaalonderzoek met dezelfde uitkomsten!
In 1993 werd het onderzoek nog eens herhaald door de Zwitsers arts Roland Gunz. Hij verrichtte het experiment onder 300 proefpersonen in een kliniek in Bern. Ook bij dit onderzoek kwam aan het licht dat bij alle driehonderd personen er na het overlijden precies 0.085 gram mist. Volgens Dr Gunz, het onomstotelijke bewijs dat de menselijke ziel geen abstracte vorm is maar een echt 'ding'.
Gunz publiceerde zijn bevindingen in 'Vita Obitus', een vooraanstaand Zwitsers medisch tijdschrift.
Besluit
Iets verlaat ons lichaam, wij noemen dat onze ziel of onze geest. 'Het' weegt volgens de bovenstaande onderzoeken bij ieder van ons 0.085 gram. Wat 'het' precies is en waar 'het' heen gaat hult zich in het duister en openbaart zich bij degenen waar het kaarsje uit gaat als we vanuit het donker naar het licht gaan.
Het lijkt allemaal heel erg geloofwaardig. Heel wat bronnen zijn geraadpleegd. Ik begon het bijna zelf nog te geloven ook. de wens is de vader van de gedachte?
Echter...
Dr Fisher en Mertens schijnen onbekend te zijn bij de faculteit in Dresden, net zoals van Roland Gunz geen enkel ander spoor te vinden in dan in Weekly World News. Ook Vita Obitus is niet te traceren als een vooraanstaand Zwitsers Medisch tijdschrift. Zelfs de criticus genoemd bij het onderzoek van Mertens en Fisher, Dr Gerard Voisar blijkt geen vooraanstaande patholoog te zijn.
Om zeker te zijn of 'iets, dat wat weegt' ons lichaam verlaat zal het onderzoek uit 1907 herhaald dienen te worden bij een representatief aantal proefpersonen. Verder kan ik lezers van dergelijke interessante materie adviseren: meten is weten. Check en dubbel check wat u leest.. Stel u zelf hierbij ook 'kerende' vragen, want waarom zou de ziel überhaupt iets moeten wegen? Vaak is het de rugtas die het zwaarste weegt en is het juist zaak die los te laten als je naar de andere kant, richting gewichtloosheid, mag gaan.
"Grenzen van de ziel zal je zeker niet vinden, hoe ver je ook doordringt en welke weg je ook bewandelt, zo diep is haar grond." Heraclitus
Reacties (5)
Gewichtsverlies houdt in dat fysieke massa op een of andere manier afneemt. De ziel lijkt mij eerder een abstract begrip dan een fysiek onderdeel van het menselijk lichaam.
Frappant is dat dat gewichtsverlies bij gestorven mensen nagenoeg hetzelfde is. Mijn conclusie is dat het waarschijnlijk met chromosomen te maken heeft. Menselijke chromosomen hebben een 'telomeer', een kap van DNA die verantwoordelijk is voor de celdeling, welke tevens bij elke celdeling krimpt. He...
Interessant inzicht.. en zou het 'fenomeen' zeker kunnen verklaren.
Prachtige spreuk van Heraclitus.
Ik heb geen idee hoe het met mijn ziel zit. Zal er ook wel eentje hebben maar waar die heengaat? Geen flauw idee,
Dat is voor een ieder een verrassing..
enne
Nergens is echter ook ergens.. ;-)