Woensdag is ze overleden en vrijdag werd ze gecremeerd. Ik heb haar voorzichtig in haar doosje in de auto gezet. Toen moest ik mijn zoon ophalen en onder het rijden hield ik het echt niet droog, ik heb nog met het poesje gepraat, het was immers het definitieve einde, hierna zou ik haar nooit meer zien. Onderweg naar het crematorium waren mijn zoon en ik toch blij dat ze uit haar lijden was verlost. Want ik geloof toch echt dat ze wel pijn heeft geleden.

Aangekomen in het crematorium werden we vriendelijk verwelkomd door de eigenaresse, ze bracht ons naar de rouwkamer, waar ze de kaarsjes aanstak en Cliff op een rode fluwelen doek legde, een vaas met mooie bloemen stond naast de kaarsen, een muziekje vulde de ruimte en toen waren we alleen met Cliff, we hebben haar gestreeld en mijn zoon zei; 'dag meisje'en daar kwamen de waterlanders weer. We hebben haar toen alleen gelaten en zijn in de wachtruimte bij nog andere mensen gaan zitten, we kregen koffie van de eigenaresse, die runde het crematorium geheel alleen. De mensen kwamen van heinde en verre  naar dit crematorium, had volgens mij toch met de prijs te maken, ze was een van de goedkoopste in de omgeving. Mijn zoon en ik spraken over de goede behandeling van ons en Cliff, dit was voor ons de eerste keer en ik had er een goed gevoel bij en was blij dat we Cliff een waardig afscheid hadden gegeven. Na een tijd gewacht te hebben, was de as afgekoeld en mochten we haar weer meenemen maar nou in een blik in de vorm van een hart en in het doosje waar we mee gekomen waren. Mijn zoon hed een klein urntje meegenomen die de eignaresse nog gevuld had met een zeefje, dit urntje kun je op het fotolijstje duwen zodat je de foto en as bij elkaar hebt, we kregen ook een heuse overlijdingsakte mee, het was echt een mooie ervaring. 

Onze Cliff

 Eindelijk verlos uit je lijden

kunnen wij ons toch verblijden

in de herinnering aan jou,

nu doen we nog rouwen

om het gemis van jou

de pijn zal verflauwen

maar in ons hart blijf je bestaan.

Vandaag is mijn zoon de kamer aan het poetsen vooral onder het bed, waar Cliff zich het licht uit de ogen had gekotst. We zijn van mening dat ze vergiftigd is, want het was niet normaal wat we daar aantroffen. Hier zijn al vaker dieren vergiftigd omdat aan de overkant marters leven die de auto's vernielen en vooral 's nachts, ook enkele poesjes hebben daar de dood gevonden en misschien was Cliff ook het slachtoffer van vergif. Het leven gaat hier zijn gangetje, sinds kort slaap ik weer met de deur open, ik was altijd bang dat Cliff onder mijn bed ging kotsen, want ze wilde altijd op mijn kamer. Mijn man slaapt rustiger, want Cliff ging s'nachts op strooptocht en de keuken was haar favoriete plek dan sprong ze  altijd op het aanrecht, sloeg de spatdeksel van de pan en pikte het overgebleven vlees uit de pan, soms sleepte ze gewoon een kotelet of gehaktbal uit de pan op het aanrecht  en dan op de grond, waar ze ze heerlijk oppeuzelde. Het was me wel een beestje.

Tallsay is een leuke en makkelijke manier om verhalen, artikelen en recepten te publiceren. Publiceer vandaag nog jouw eerste artikel!