Op 21 november 2012 stierf Edwarda O'Bara op 59-jarige leeftijd. Op het eerste oog niets bijzonders. Het was echter verdrietig genoeg een nieuwsfeit van de eerste orde. Menig krantenkop opende met: 'Amerikaanse sterft na 42 jaar coma'; een titel, waar een ongelooflijk verdriet en veel ellende achter moet hebben schuil gegaan. Deze Amerikaanse comapatiënte heeft tot nu toe de betreurenswaardige eer in het Guinness Book of Records te staan als de langdurigste comapatiënt ooit.
Wie was deze comapatiënte?
Edwarda O'Bara was een levendige 16 jaar oude tiener. Zij leed aan een lichte vorm van diabetes, waarvoor zij tabletten had gekregen. Op 3 januari 1970 ontwaakte Edwarda trillend en in pijn. Zij werd met spoed naar het ziekenhuis vervoerd, waar men de conclusie trok dat de medicijnen niet in haar bloedstroom werden opgenomen. Edwarda zou lijden aan een hyperglykemie ofwel een veel te hoge bloedsuikerwaarde, waarbij de suikers/brandstof niet in de lichaamscellen kunnen worden opgenomen, een situatie die levensbedreigend kan zijn. Op dat moment zakte Edwarda al af en toe weg. Haar moeder Kaye zat, aangedaan en ongerust, aan haar ziekenhuisbed. Op één van de laatste momenten dat Edwarda bij kennis was, vroeg zij haar moeder te beloven haar niet in de steek te laten. Uiteraard beloofde de moeder dit aan haar angstige en doodzieke dochter. Daarna zakte Edwarda weg in een coma, waar ze nooit meer uit zou ontwaken.
Diabetisch coma
Diabetes is een stofwisselingsziekte, waarbij de koolhydratenstofwisseling verstoord is. Koolhydraten worden in de spijsverteringskanalen omgezet in bloedsuikers, ook wel glucose genoemd.
Links Edwarda O'Bara in betere tijden: als 4-jarige op de schommel.
Deze bloedsuikers vormen de brandstof voor vooral de spieren en de hersenen; sterker nog onze hersenen kunnen alleen 'draaien' op deze glucose als brandstof. Om deze bloedsuikers of glucose in de lichaamscellen op te kunnen nemen, is insuline nodig. Insuline is als het ware de sleutelbos, die de lichaamscellen opent om de glucose binnen te laten.
Bij diabetes kan er sprake zijn van twee oorzaken:
- bepaalde cellen in de alvleesklier (de eilandjes van Langerhans) produceren geen of niet genoeg insuline meer, en/of
- de lichaamscellen zijn (te) insulineresistent geworden.
Een diabetespatiënt dient dan ook, afhankelijk van de situatie (hoeveelheid insuline produceert het lichaam nog wel, in welke mate zijn de lichaamscellen insulineresistent), voor de rest van zijn of haar leven medicijnen (tabletten) te gebruiken en/of (kunstmatige) insuline toe te voegen c.q. in te spuiten.
Een diabetisch coma kan zowel ontstaan bij een hyperglykemie (een veel te hoge bloedsuikerwaarde) als bij een hypoglykemie (een veel te lage bloedsuikerwaarde). Beide oorzaken zijn, zeker wanneer de patiënt eenmaal in een diabetisch coma is aanbeland, levensbedreigend.
Bij hyperglykemie, een te hoge bloedsuikerwaarde, zal het lichaam proberen de overtollige bloedsuiker via de urine en zelfs via overgeven uit te scheiden. De patiënt droogt dan snel uit. Het lichaam gaat vetten als brandstof gebruiken, waarbij extra en giftige afvalstoffen, ook wel ketonen genoemd, vrijkomen. De patiënt vergiftigt aldus zichzelf, raakt in shock - ook wel ketoacidose genoemd - en kan wegzakken in een fataal diabetisch coma.
Een belofte is een belofte, zei Edwarda's moeder Kaye O'Bara
38 jaar lang zorgde moeder O'Bara thuis zelf voor de verpleging van Edwarda. Vader Joe O'Bara gaf zijn baan op en zorgde samen met moeder Kaye voor hun comateuze dochter.
In plaats van haar in een speciale kliniek te laten opnemen, koos moeder Kaye ervoor haar dochter thuis te verplegen. Die zorg was enorm en kostte het gezin bijna alles. Als een bijzonder toegewijde moeder hield Kaye vast aan haar belofte en vastberaden nam zij de intensieve verpleging op zich.
Een zware en dure verpleging
De verpleging en verzorging van een comapatiënt is heel intensief en zwaar. Zo moest Edwarda elke twee uur worden gedraaid, om het krijgen van doorligplekken te voorkomen. Ook moest steeds het slijm uit haar keel worden gezogen, opdat zij niet zou stikken. Elke twee uur kreeg Edwarda een speciaal voedingsmengsel via een voedingsbuis toegediend. Dat speciale voedingsmengsel bestond uit een gemalen combinatie van babyvoeding, melk, jus d'orange, eieren, gist, plantaardige olie en witbrood, en werd door moeder Kaye zelf klaargemaakt. Het gezin raakte uiteindelijk door de enorme kosten van de speciale zorg voor een paar honderdduizend dollar in schulden.
Wonderlijke verschijningen van de Maagd Maria
De bijzondere kracht, onvoorwaardelijke liefde en ijzeren volharding van moeder Kaye O'Bara had familie en vrienden in ieder geval voldoende geïnspireerd om bij Edwarda op bezoek te blijven komen, tegen haar te praten, muziek voor haar te spelen en haar voor te lezen. Daarnaast claimde de vrome rooms-katholieke familie, dat de heilige Maagd Maria meerdere malen voor hun huis was verschenen en hen boodschappen had gegeven. Eén van die boodschappen zou zijn geweest niet te wanhopen, maar moed te houden.
Het verhaal van Edwarda en de onvoorwaardelijke liefde en zorg van haar moeder Kaye inspireerde Dr Wayne Dyer in ieder geval tot het schrijven van een boek over de familie: 'A promise is a promise: an almost unbelievable story of a mother’s unconditional love and what it can teach us'.
Na het overlijden van van vader Joe en moeder Kaye O'Bara
Vader Joe kreeg in 1972 een hartaanval en overleed in 1976 op 50-jarige leeftijd. Moeder Kaye overleed in 2008. Sinds die tijd trad zus Colleen in de voetsporen van haar moeder en verzorgde haar comateuze zus op dezelfde wijze als al die voorgaande jaren.
Uiteindelijk overleed Edwarda zelf op 59-jarige leeftijd. Na een coma van 42 jaar en 322 dagen, zonder ooit meer bij kennis te zijn geweest, stierf zij op 21 november 2012.
Guinness Book of Records
Tot dusverre stond het 'record' van de langste periode in coma op naam van Elaine Esposito. Elaine onderging op 6-jarige leeftijd een blindedarmoperatie, waaruit zij nooit meer bijkwam. 37 jaar en 111 dagen later, overleed Elaine in 1978. Edwarda O'Bara heeft nu de zeer twijfelachtige eer het record, voor de langste periode in coma, op haar naam te hebben staan.
Verteld door:
© ZiaRia.
(2015) Foto's: Office.microsoft.com, Pixabay.com, Wikimedia Commons.
Zie voor andere artikelen, verhalen en sprookjes ook:
Antti-Lovag-en-de-bubbelhuizen
Meubelmaker-Robert-Thompson-de-muisman-van-Noord-Yorkshire
Celsius-Fahrenheit-kelvin-temperatuur-meten-op-aarde
Duurzaam-en-ecotoerisme-in-opkomst
Toerisme-in-Turkije-en-de-invloed-van-de-politiek
Of lees verder op:
https://ziariasblog.wordpress.com/
Door ZiaRia aanbevolen
Gerelateerde artikelen
Notes (656)
Reacties (22)
Ja, dit is moederliefde, maar vooral onmacht om los te laten en het onvermijdelijke te accepteren. Dat is m.i. nooit positief.
Waar zijn die 42 jaar nu goed voor geweest, en voor wie?
Maar ik ben met je eens: het was een hemeltergende situatie waarin in feite de kwantiteit boven de kwaliteit van het leven werd gesteld.