Als hij zo’n werk nou ook maar eens lás, dan had-ie tenminste gewaarschuwd kunnen zijn… Maar Lodewijk beschouwde boeken en manuscripten als handelswaar, als stukken voor een veiling. Dus áls hij ze al opensloeg, was het uitsluitend om te beoordelen hoe hun conditie was. Lezen zou de waarde alleen maar verminderen. Voor de ...

Ik had nog maar net in de bus plaatsgenomen, toen er een man uitgebreid tegenover me kwam zitten. Hij droeg over z’n arm een jasje in zo’n kleur die in Artis spontaan onrust in de kooien zou bewerkstelligen. Zelf was hij er ook niet helemaal gelukkig mee, vermoed ik, want hij gooide ’m achteloos op de plaats naast hem. Hij...

Ook op een reclamebureau hoort er af en toe iets bij de koffie. Als er weer eens iemand jarig is, of zwanger, of juist niet. Of gewoon, zomaar voor de gezelligheid. Mensen boven salarisklasse 1O gaan dan naar de-banketbakker-op-de-hoek (en boven klasse 12 laten ze het zelfs bezorgen), maar wij – de sufferds – gaan naar de He...

Stel, u bent de eigenaar van een koffiebranderij. Of van een koekjesfabriek. En u heeft een nieuwe soort koffie bedacht. Of koekjes. U zult het dan wel uit uw hoofd laten om die Roodmerk of San Francisco te noemen. Omdat wanneer u het niet uit uw hoofd laat, vroeger of later Mevrouw Sara Lee of Meneer Verkade voor uw deur staat ...

Het Idee wordt ’s zaterdags geboren, onder het onkruid wieden. Ieder ander mens zou het opgeborgen hebben in de grote oneindigheid van zijn Intern Geheugen, maar een Copywriter schuift dan schoffel en hark terzijde en begeeft zich – met een blik die Niet Storen betekent – naar zijn werkkamer. Ach, zijn vrouw is er al aan g...

Het was nog zo’n ouderwets bushokje waar ik zat te wachten. Met spuitbussen gewapende onbekenden hadden hun voorliefde voor bepaalde aspecten van de menselijke biologie hier niet onder stoelen of banken gestoken. Integendeel – tot aan het plafond toe was het een kleurrijke kakafonie van in meestal primitief Engels gestelde k...

Op de hoek van de straat was zo’n tijdelijke stal verrezen waar kerstbomen van eigenaar konden wisselen. Nou ja, stál – uitstalling was een beter woord, want de schepper van de nering had deze geheel naar zijn evenbeeld geschapen. En nou ja, kérstbomen - groén waren ze in ieder geval wel, daar op de hoek van de gracht. Te...

Alle huizen die wij in de stad bewoonden, hadden we nooit helemáál voor ons alleen. Soms troffen we sporen aan van de knaagdiertjes die zich klaarblijkelijk ook metterwoon in het pand gevestigd hadden, in de vorm van een aangevreten pakje koek of chips – een bewijs dat snacken zich niet alleen tot mensen beperkt. Van de dade...

Ik ben met me vader en me moeder naar de sporthal geweest want er was een kasteel-toernooi. Ik dacht dat dat iets met ridders was, dus had ik me houte zwaardje meegenomen. Maar me vader haddut weer es verkeerd gelezen, want het was een slot-toernooi. Me moeder zei stommesufferdkijkdanookesuitjedommedoppe en was toen zo moe dat z...